از : گر یان
عنوان : به حال آرمان زمانی ها و پرزیدنت اولاندش باید گریست!
چند سوال از آرمان و همفکرانش:
مقدمتا عرض شود که بنده مخالف بساط دیکتاتوری بشار اسد بوه و هستم و کلا هر نظام مستبدی در هر گوشه دنیا از جمله در کشورم ایران.
اما بپردازم به سوالاتم:
آقای آرمان و همفکرانش با کدام بخش از اپوزیسیون سوریه در تماس هستند؟
سلفی های تحت حمایت عربستان و قطر؟
یا نیروهای دمکرات مخالف دخالت خارجی که در زندان و تبعید بشار هستند؟
یا اینکه با هیچ کدام از اینها و منابع خبری ایشان رسانه های کشورهای “تشنه” حمله نظامی به سوریه هستند؟
اگر چنین است ایشان از تجربه لیبی چه آموختند؟
رفتن بشار اسد باید بوقوع بپیوندد ولی به چه قیمتی؟
به قیمت حاکم شدن القاعده در سوریه؟
این کوته بینی سیاسی نیست؟
آیا رفتن اسد در شرایط کنونی که هیچ امیدی به برآمدن حکومتی دمکراتیک در پی آن نیست، در جهت منافع ملی ایران است یا در خلاف آن؟
وظیفه ما در شرایط کنونی همراهی با مداخله گران خارجی در غبارآلود کردن بیشتر فضای سوریه است؟
یا بر عکس تلاش برای ایجاد شفافیت و یاری رساندن به نیروهای هوادار جدی دمکراسی در سوریه؟
و ….
۴۵۷۱۴ - تاریخ انتشار : ۱۰ خرداد ۱٣۹۱
|