اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱٣ خرداد ۱٣۹۱ -  ۲ ژوئن ۲۰۱۲

انتشار ترجمه ی فارسیِ «مانیفست جهانی ماه مه»
و ترجمه ی انگلیسیِ «منشور مطالبات پایه ای طبقه ی کارگر ایران» در سطح بین المللی

در پی انتشار «مانیفست جهانی ماه مه» از سوی «مجمع بین المللی بهار جهانی» در سایت های وابسته به جنبش جهانیِ 99 درصدی ها و ترجمه ی آن به زبان های مختلف دنیا، کمیته ی هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری، پس از ترجمه و انتشار این متن در چند سایت فارسی زبان، برای دامن زدن به بحث درباره ی تدوین یک منشور جهانی مطالبات پایه ای طبقه ی کارگر هم ترجمه ی فارسیِ مانیفست فوق و هم ترجمه ی انگلیسیِ «منشور مطالبات پایه ای طبقه ی کارگر ایران» را برای سایت اصلیِ منتشرکننده ی این مانیفست ارسال کرد و این دو متن هم اکنون در کنار ترجمه های دیگرِ «مانیفست جهانی ماه مه» در این سایتِ بین المللی قابل دسترسی است. نشانی این سایت چنین است: http://www.peoplesassemblies.org
بار دیگر، ضمن دعوت مجدد پیشروان طبقه ی کارگر به شرکت فعال در این بحث بین المللی دو ترجمه ی فوق را در اینجا منتشر می کنیم.
کمیته ی هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
12 خرداد 1391

مانیفست جهانی ماه مه
بیانیه ی زیر نماینده ی نظرات تمام افراد تشکیل دهنده ی جنبش بهار جهانی/جنبش تصرف [ وال استریت و...]/ و جنبش میدان ها را به تصرف درآوریم، نیست و ادعای آن را هم ندارد. این بیانیه کوششی است از سوی برخی افراد این جنبش ها برای تلفیق بیانیه های مورد حمایت مجامع مختلف در سراسر جهان. فرایند نوشتنِ این بیانیه بر پایه ی اجماع و توافق و دسترسی همگان بود و مرتب از طریق پلاتفرم های ارتباطیِ بین المللی ما، که آن ها نیز در دسترس همگان قرار دارند (برای مثال، فهرست ایمیلیِ «میدان ها»، میزگردهای جهانیِ هفتگی و گروه های «بین المللی» در فیس بوک)، اعلام می شد. این فرایند، جریانی دشوار و آکنده از مصالحه بود. این بیانیه برای بحث، تجدید نظر و پشتیبانی به مجامع مردمی در سراسر جهان ارائه می شود. گفت و گویی جهانی صورت خواهد گرفت که بحث در باره ی این بیانیه بخشی از آن است، کاری که هم اکنون در جریان است. ما مطالبات خود را از دولت ها، شرکت ها یا پارلمان ها نمی خواهیم، نهادهایی که برخی از ما آن ها را نامشروع، غیرپاسخگو یا فاسد می دانند. ما با مردم جهان سخن می گوییم، هم مردم درون جنبش ها و هم مردم بیرون از آن ها. ما جهان دیگری می خواهیم، و این جهان را ممکن می دانیم.

1-اقتصاد باید در خدمت رفاه مردم و سالم سازی محیط زیست باشد، نه در خدمت سود خصوصی. ما نظامی می خواهیم که در آن کار به علت فایده ی اجتماعی اش مورد تقدیر قرار گیرد و نه به علت سود مالی یا تجاری. بنابراین، ما خواست های زیر را مطالبه می کنیم :
• دسترسی رایگان و همگانی به بهداشت، آموزش از دوره ی ابتدایی تا عالی، و مسکن برای تمام مردم از طریق اجرای سیاست های مناسب.
• احترام کامل به حقوق کودکان، شامل مهد کودک رایگان برای همه.
• حقوق بازنشستگی، به طوری که هر فرد در هر سنی از شأن و منزلت انسانی برخوردار باشد. مرخصی الزامیِ بیماری برای همگان و پرداخت حقوق برای روزهای تعطیل.
• هر انسانی برای گذران زندگی باید درآمد کافی داشته باشد. از همین رو، ما خواهان کار و – در صورتی که کار نباشد – تضمین درآمد پایه ای برای تمام افراد هستیم.
• شرکت ها باید پاسخگوی اعمال شان باشند. برای مثال، در صورتی که هر شرکتی کارهای خود را به پیمانکار بسپارد تا دستمزد کمتری به کارگران بپردازد، یا به محیط زیست و حقوق کارگران صدمه بزند، باید از یارانه های دولتی و یا معافیت های مالیاتی محروم شود.
• ما، علاوه بر نان، فراغت هم می خواهیم. هر کس حق دارد از فرهنگ و تمدن انسانی لذت ببرد و اوقات فراغتی خلاق و غنی، که در خدمت پیشرفت بشر باشد، داشته باشد. به همین دلیل، ما خواهان کاهش تصاعدیِ ساعات کار بدون کاهش درآمد هستیم.
• سلامت مواد غذایی از طریق کشاورزیِ پایدار باید به عنوان راهی برای ایجاد امنیت غذایی برای همگان تشویق شود. این امر باید تعلیق نامحدود تولید و بازاریابی محصولاتِ مهندسی ژنتیک شده و کاهش بی درنگ استفاده از مواد شیمیایی برای تولید محصولات کشاورزی را شامل شود.
• ما خواهان سیاست هایی مبتنی بر این تفاهم هستیم که الگوهای تغییر زندگی ما [در زمینه ی اقتصادی] باید یا ارگانیک/اکولوژیک باشند یا، اگر چنین نیستند، اجرا نشوند. اساس این سیاست ها باید بر این قاعده ی ساده استوار باشد که هیچ کس حق ندارد برای کسب سود تعادل اِکوسیستم ها را برهم بزند. تخطی از این قاعده باید به عنوان یک جرم زیست¬محیطی در سراسر جهان تحت تعقیب کیفری قرار گیرد و شخص مجرم سخت مجازات شود.
• اجرای سیاست های مبتنی بر تشویقِ تغییر استفاده از سوخت های فسیلی به انرژیِ بازسازی شونده از طریق سرمایه گذاری انبوه برای کمک به تغییر الگوی تولید.
• ما خواهان ایجاد استانداردهای زیست¬محیطیِ بین المللی هستیم که تبعیت از آن ها برای کشورها، شرکت ها و افراد الزامی باشد. اِکوساید (صدمه ی ارادی به محیط زیست، اِکوسیستم ها و تنوع زیستی) باید در سطح بین المللی یک جرم بزرگ شناخته شود.

2- ما بر این باوریم که دست یابی به این اهداف مستلزم آن است که اقتصاد در تمام سطوح، از محلی تا جهانی، به شیوه ی دموکراتیک اداره شود. مردم باید بر نهادهای مالی، شرکت های فراملیتی و لابی های آن ها کنترل دموکراتیک داشته باشند. برای رسیدن به این هدف، خواهان تحقق مطالبات زیر هستیم :
• کنترل و نظارت بر بورس بازی مالی از طریق الغای معافیت های مالیاتی و بستن مالیات بر معاملات مالی. صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و کمیته ی بازل برای سامان بخشی به امور بانکی، تا زمانی که وجود دارند، باید به طور ریشه ای دموکراتیک شوند. وظیفه ی آن ها از این پس باید دامن زدن به توسعه ی اقتصادی بر اساس تصمیم گیری دموکراتیک باشد. دولت های ثروتمند نمی توانند به دلیل ثروت شان رأی بیشتری داشته باشند. نهادهای بین المللی باید بر اساس اصل برابری هر انسانی با تمام انسان های دیگر – آفریقایی، آرژانتینی یا آمریکایی، یونانی یا آلمانی – کنترل شوند.
• نظام تجاری جهانی و سازمان تجارت جهانی، تا زمانی که وجود دارند، باید به طور ریشه ای اصلاح و دموکراتیک شوند. تجاری کردن زندگی و منابع و نیز مزدشکنی و قیمت شکنی (دامپینگ) بین کشورها باید متوقف شود.
• ما خواهان کنترل دموکراتیک اموال عمومیِ جهانی هستیم، اموالی که منابع طبیعی و نهادهای اقتصادی لازم برای مدیریت اقتصادیِ صحیح را تشکیل می دهند و عبارت اند از : آب، انرژی، هوا، ارتباط از راه دور و یک نظام اقتصادیِ عادلانه و پایدار. در تمام این موارد، تصمیم گیری ها باید پاسخگوی شهروندان باشد و منافع آن ها را تضمین کند و نه منافع اقلیتی کوچک یا نخبگان مالی را.
• تا زمانی که بی عدالتی اجتماعی وجود دارد، اصل همبستگی مردم باید از طریق اخذ مالیات در تمام سطوح تأمین شود. کسانی که دارایی بیشتری دارند باید به حفظ خدماتِ مربوط به رفاه جمعی کمک کنند. حداکثر درآمد باید محدود شود و حداقل درآمد باید معین باشد تا شکاف های اجتماعیِ وحشتناک در جوامع ما و اثرات اجتماعی، سیاسی و اقتصادیِ آن ها کاهش یابد.
• هیچ پولی نباید صرف نجات بانک ها شود. تا زمانی که کشورها به بانک ها بدهکارند، ما به پیروی از نمونه های اکوادور و ایسلند، خواهان حسابرسیِ اجتماعی این بدهی هستیم. بدهی نامشروع به نهادهای مالی نباید پرداخت شود.
• سیاست های ریاضت کشیِ مالی، که فقط در خدمت منافع اقلیت است و باعث رنج عظیم اکثریت مردم می شود، باید به طور مطلق پایان یابد.
• تا زمانی که بانک ها وجود دارند، بانک های مالی باید از بانک های تجاری جدا شوند تا از «بزرگ شدنِ بیش از حد بانک ها و سقوط آن ها» اجتناب شود.
• باید به شخصیت دادنِ حقوقی به شرکت ها پایان داده شود. حقوق شرکت ها را نباید به سطح حقوق مردم ارتقا داد. حقوق عمومی برای حفاظت از کارگران، شهروندان و محیط زیست باید بر حفاظت از مالکیت خصوصی یا سرمایه گذاری ارجح باشد.

3- ما بر این باوریم که نظام های سیاسی باید کاملاً دموکراتیک باشند. بنابراین، خواهان دموکراتیک سازیِ کاملِ نهادهای بین المللی و حذف حق وِتو برای دولت های خاص هستیم. ما خواستار نظام سیاسی ای هستیم که به طور واقعی گوناگونی و تنوع جوامع ما را نمایندگی کند :
• تمام تصمیم های تأثیرگذار بر سرنوشت بشر باید در مجامع دموکراتیک همچون مجمع پارلمانیِ مشارکتی و مستقیم سازمان ملل یا مجمع مردمی سازمان ملل گرفته شود و نه در کلوب های ثروتمندان همچون G20 و G8 .
• ما خواهان ایجاد دموکراسی ای هستیم که در تمام سطوح تا حد ممکن مشارکتی باشد، که شامل دموکراسی مستقیمِ غیرنمایندگی نیز می شود.
• نظام های انتخاباتی، تا زمانی که مورد استفاده قرار می گیرند، باید تا حد ممکن عادلانه و مبتنی بر نمایندگی باشند و از سوگیری هایی که اصل تقسیم کرسی های نمایندگی به نسبت آرا را مخدوش می کنند، اجتناب کنند.
• ما خواهان دموکراتیک سازیِ دسترسی به رسانه ها و مدیریت آن ها هستیم. رسانه ها باید در خدمت آموزش عموم مردم باشند و نه ایجاد اجماع مصنوعی درباره ی سیاست های ناعادلانه.
• ما خواهان دموکراسی در شرکت ها و موسسات خصوصی بزرگ هستیم. کارگران، مستقل از سطح دستمزد و جنسیت شان، باید در شرکت ها و موسساتی که کار می کنند قدرت تصمیم گیری واقعی داشته باشند. ما می خواهیم از شرکت ها و موسسات تعاونی به عنوان نهادهای اقتصادی دموکراتیک واقعی حمایت شود.
• فساد در سیاست اقتصادی باید به صفر برسد. باید به نفوذ موسسات اقتصادیِ بزرگ در سیاست، که امروزه به خطر بزرگی برای دموکراسی راستین تبدیل شده است، پایان داده شود.
• ما خواهان آزادی کامل بیان، تجمع و تظاهرات و نیز توقف سانسور اینترنت هستیم.
• ما خواهان احترام به حقوق خصوصی افراد در اینترنت و بیرون از آن هستیم. شرکت ها و دولت ها نباید به استخراج اطلاعات در مورد افراد بپردازند.
• ما بر این باوریم که صرف هزینه های نظامی از نظر سیاسی مغایر با پیشرفت جوامع است. بنابراین، خواهان کاهش این هزینه ها به حداقل هستیم.
• حقوق اقلیت های قومی، فرهنگی و جنسی باید به طور کامل به رسمیت شناخته شود.
• برخی از ما بر این باوریم که باید اعلامیه ای جدید و درخورِ انسان قرن بیست و یکم درباره ی حقوق جهان شمول انسان به شیوه ای مشارکتی، مستقیم و دموکراتیک نوشته شود. تا زمانی که حقوق انسان ها بر اساس اعلامیه ی کنونی حقوق بشر تعریف می شود، این حقوق باید در مورد همه – هم در کشورهای ثروتمند و هم در کشورهای فقیر – اجرا شود. نهادهایی چون «دادگاه جهانی» که همه را به اطاعت [از قانون] وادارد و متجاوزان را مجازات کند باید تأسیس شوند تا جرایم اجتماعی، اقتصادی و زیست¬محیطی دولت ها، شرکت ها و افراد را مورد رسیدگی قرار دهد. در تمام سطوح – محلی، ملی، منطقه ای و جهانی – برای نهادهای سیاسی باید قوانین اساسی جدیدی در نظر گرفته شود، مانند ایسلند یا برخی از کشورهای آمریکای لاتین. عدالت و قانون باید برای همه باشد، در غیر این صورت نه عدالت، عدالت است و نه قانون، قانون.

این، بهاری جهانی و سراسری است. ما در ماه مه 2012 به خیابان ها خواهیم آمد. می جنگیم تا پیروز شویم. از انسان بودن دست نخواهیم کشید. ما عدد نیستیم. زنان و مردان آزاد هستیم.

پیش به سوی بهار جهانی!
پیش به سوی دموکراسی جهانی و عدالت اجتماعی!
ماه مه 2012 به خیابان ها بیاییم!



Charter of the Basic Demands of the Working Class of Iran
The attack of capitalism on the workers’ livelihood becomes more widespread day by day, and the workers are driven more and more to the depths of hunger and poverty and the resulted death. On the one side of the society, there is a huge accumulation of wealth and, on the other side, we see unprecedented poverty, adversity, disfranchisement, repression and savagery. Naturally, this unjust situation leads the workers to a spontaneous struggle against capitalism. There is no day that goes by without congregations, sit-ins, strikes, rallies of the workers. Moreover, workers participated actively – even if individually – in the political protests against the Islamic Republic following the president election of June 2009.
However, the workers’ struggles in Iran are scattered and unorganized. The workers do not enjoy any anti- capitalist organizations, not even traditional unions. One of the reasons for not achieving much in the way of results from all these struggles lies precisely in this point. It is obvious that so long as the workers’ struggles remain localized and scattered even all the devotions and sacrifices do not lead to any achievements. The first step for uniting and getting organized against capital and thus pushing back the continued attacks on the livelihood of workers is to hoist a flag, a countrywide charter containing the basic working class demands.   
The essence of any anti-capitalist demand is that the workers are seeking what the capitalists have taken from them, that is, surplus labor. Through these demands, then, the workers are telling the capitalists and their state that they must give back what they have unrightfully taken. This is how the workers, in their spontaneous struggles, challenge the capitalist order. In every moment of their lives and in their many different ways, workers challenge capitalism: "While I work someone else steals the benefit", "While I produce the wealth of society I have no share in it". It is from this point of view that we as a small part of the working class have compiled this charter of demands. We believe that realization of these demands via workers’ anti-capitalist councils, based on general assemblies, should increase the material and intellectual capabilities of the workers in order to fight for abolishing the social relation of capital.   
The basic demands of working class of Iran in the present conditions are as follows:
1) Complete separation of the religion from the state, i.e., complete secularization of the state through regarding religion as a private affair of individuals.
2) Unconditional political freedoms such as freedoms of conscience, expression, press, association, strike, rally, sit-in, demonstration and march for all the individuals.
3) Unconditional freedom of all the political prisoners, prohibition of any kind of torture and dissolution of all the organizations executing torture.
4) Foundation of all the judicial affairs on the modern and secular laws, prohibition of extending the concept of crime to the political and press activities, dissolution of special courts, openness of all the courts and attendance of juries in them, free selection of desired lawyer and free legal procedure.
5) Abolition of the execution penalty.
6) Abolition of any sexual discrimination against women, which requires :
(a) Equal rights of women and men in all laws including labor, family and criminal laws.
(b) Any government intervention in the choice of lifestyle including clothing and the relationships between men and women or boys and girls must be prohibited.
(c) Forming a family or ending a relationship must be by mutual and free agreement with equal rights for all concerned.
(d) Prohibition of any kind of marriage before the age of 18.
(e) Women’s domestic labor must be ended; till then, all housewives must receive wages equal to those of the rest of the workers.
(f) Secure houses with appropriate facilities along with education, medical care and adequate pensions till providing employment and independent life in order to support violated women and girls running away from home.
7) All child labor and employment under the age of 18 must be abolished.
8) Recognition of the rights of the ethnic and religious minorities with the aim of planning to eliminate their deprivation in all political, economic, social and cultural respects.
9) Adequate housing with full utilities including electricity, water, furnishings, and means of communication is the inalienable right of every worker. This will require:
(a) The use of government buildings for workers' housing.
(b) The government to allocate an adequate percentage of its annual budget to build new houses for the workers.
10) Free health care and medicine for all.
11) Free education at all levels.
12) Free transportation for all.
13) Free day care for all.
14) Free caring facilities for the elderly, disabled, and handicapped.
15) Necessary welfare facilities such as road, water, electricity, gas, telephone and educational, health,         cultural, sport and recreational centers in all villages.
16) Determination of minimum monthly wage on the basis of the wealth workers have created for the society (GDP) and devotion of adequate proportion of this wealth to the elevation of the level of the livelihood and welfare of the workers.
17) Regular monthly payment to all children under 18 years.
18) Social security including pensions for retired, disabled and unemployed. These pensions should not be less than the minimum monthly wage.
19) Abolition of any temporary contract work.
20) Free food and transport services for all the employed individuals.

Coordinating Committee to Form Workers' Organization
May 2012
www.hamaahangi.info
khbitkzs@gmail.com