اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۴ تير ۱٣۹۱ -  ۲۴ ژوئن ۲۰۱۲

انور میرستاری: کمیسیون پارلمان اروپا در امور ایران، در روز ۴شنبه ۲۰ ژوئن به مدت یک ساعت و پانزده دقیقه، به ریاست خانم تاریا کرونبرک ، با حضور اعضای این گروه و با شرکت روزنامه نگاران و سیاستمداران اروپایی و گروه مادران حامیان مادران پارک لاله ـ بخش کلن آلمان، تشکیل جلسه داد. خانم تاریا کرونبرک از حزب سبزهای کشور فنلاند و از وزیران پیشین این کشور است که از چندی پیش از سوی سبزهای پارلمان اروپا به جای خانم باربارا لوخبیلر به این پست برگزیده شده است. سفیر ایران در بلژیک هم به این نشست دعوت شده بود تا در باره اوضاع کنونی ایران، به ویژه در زمینه های انرژی اتمی، حقوق بشر و وضعیت زندانیان سیاسی صحبت کند و به پرسش های نمایندگان این کمیسیون پاسخ دهد.

خانم تاریا کرونبرک ضمن خوش آمدگویی به حضار و سفیر ایران، بیان داشت که سیاست وی گفتگوی با دولت ایران، احزاب و نهادهای مدنی و انجمن های حقوق بشری است و به این سیاست ادامه خواهد داد تا بتواند صدای همه ایرانیان را بشنود و با اطلاعات یکطرفه داوری نکند. او گفت که چندی پیش، در ۱۴ ژوئن، پارلمان اروپا قطعنامه ای را در پشتیبانی از حقوق قوم های ایرانی صادر کرد.

خانم کرونبرک اضافه کرد که داشتن انرژی اتمی صلح آمیز حق همه کشورها از جمله ایران است ولی دولت ایران باید خیلی شفاف عمل کند و به افکار جهانی اطمینان دهد که قصد نظامیگری و برنامه ای برای ساختن بمب اتم را ندارد.
خانم تاریا کرونبرک در بخشی دیگر از سخنان خود گفت که از سوی آقای کاظم جلالی، رئیس گروه پارلمانی جمهوری اسلامی ایران با پارلمان اروپا، دعوت شده است تا در ماه اکتبر آینده و در راس هیاتی از نمایندگان پارلمان اروپا با نمایندگان مجلس ایران دیدار کند.

وی گفت که متاسفانه از سال ۲۰۰۷ به این سوی، هیچگونه دیداری در سطح دو پارلمان صورت نگرفته است. پیش از من چنین دعوتی از خانم باربارا لوخبیلر هم صورت گرفته بود که یک روز پیش از مسافرت به ایران، دولت ایران برای هیات اروپایی روادید صادر نکرد و این سفر لغو شد. امیدوار است که این بار مانعی در کار نباشد و بتواند به ایران سفر کند و با جوامع مدنی هم دیدار داشته باشد.

آقای سالاتو پوتیتو، معاون این کمیسیون و نماینده کشور ایتالیا در پارلمان اروپا از سفیر ایران خواست که نظر خود را به طور روشن و شفاف در باره کشورهای اسرائیل و سوریه بگوید. وی پرسید که آیا ایران آماده همکاری با جوامع بین المللی در باره کشور سوریه هست یا نه؟ آقای سالاتو پوتیتو به وصعیت ناگوار زندانیان سیاسی و نقض آشکار حقوق بشر در ایران اشاره کرد و جمهوری اسلامی را زیر سئوال برد.

سفیر ایران در بلژیک و در پارلمان اروپا، از پاسخ روشن به مسئله حقوق بشر و وضعیت زندانیان سیاسی در ایران طفره رفت و گفت که حاضر است نمایندگان پارلمان اروپا را برای صرف نهار و شامی دعوت کند تا در آنجا با آرامش خاطر به مسئله حقوق بشر از لحاظ تکنیکی و نه از لحاظ سیاسی بپردازند.

در باره انرژی اتمی هم حرف تازه ای برای گفتن نداشت و حرف های همیشگی سیاستمداران ایرانی را تکرار کرد. ایشان از صدور قطعنامه پارلمان اروپا در پشتیبانی از قوم های ایرانی، اظهار تاسف کرد و گفت :
چرا پارلمان اروپا پیش از صدور این قطعنامه با او مشورت نکرده و نظراتش را جویا نشده است؟
سفیر ایران در ادامه حرفهایش گفت که همه منابع اطلاعاتی پارلمان اروپا در باره ایران نادرست است و اخبار درست و موثق به پارلمان نمی رسد.

گروه مادران حامیان مادران پارک لاله ـ شاخه شهر کلن آلمان که در این نشست حضور داشتند، بلا فاصله پس از پایان این کنفرانس، به مدت بیش از یک و نیم ساعت با خانم تاریا کرونبرک و رئیس دفترش در اداره او به گفتگو پرداختند.
آنان در باره شرایط ناگوار حقوق بشر در ایران، از اعدام های جوانان از بیماری های زندانیان سیاسی مانند خانم نرگس محمدی و از دستگیری وکلا، کارگران، دانشجویان، روزنامه نگاران و سایر اقشار، به ویژه از زنان صحبت کردند.
یکی از مادران گفت که سیاست جدید رژیم ایران، کشتن زندانیان سیاسی از راه عدم معالجه بیماری آنان است که تا کنون در بیش از ۳ مورد، زندانین بیمار درگذشته است.

مادران کلن از خانم کرونبرگ و پارلمان اروپا خواستند که خود را تنها به صدور قطعنامه ها در پشت درهای بسته محدود نکنند، بلکه به کمک رسانه های همگانی از جمله یورو نیوز، تلویزیون اروپا، مردم اروپا و جهان را در جریان این قطعنامه ها و نقض حقوق بشر در ایران قرار دهند.

در این دیدار بانویی که همسر خود را در اعدام های دهه ۶۰ از دست داده است، از تیرباران شدن شوهرش حرف زد. ایشان آخرین پیراهن شوهر خود را که یادگار زندان و اعدام بود به همراه نامه های وی و عکسش در برابر دوربین، به همه نشان داد و افراد حاضر از جمله خانم کورنبرگ را شدیدا تحت تاثیر قرار داد.
خانم دیگری اظهار داشت که در سن ۱۶ سالگی به زندان افتاد و بیش از ۴ سال از نوجوانی خود را در زندان های حکومت اسلامی گذراند که همراه با شکنجه های زیادی بود. او گفت با این که بچه جنوب ایران بود، وی را از جنوب به زندان های اوین، گوهردشت و دیگر زندان های اطراف تهران تبعید کردند و شکنجه ها ان چنان شدید بود که یک بار به مدت ۷ ماه پی در پی خونریزی زنانه داشت. افراد دیگری نیز از اعدام های اعضای درجه یک خانواده خویش سخن گفتند.

انان از خانم کرونبرگ خواستند که به ندای مادران پارک لاله با دل و جان گوش فرا دهد و اگر به ایران رفت با یکایک مادرانی، مانند مادر های ندا و سهراب که فرزندانشان را از دست داده اند، دیدار کند و اگر مکاتباتی با دولت ایران دارد خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی ـ عقیدتی شود.

خانم کرونبرگ رئیس کمیسیون پارلمان اروپا در امور ایران، از مادران کلن که حامیان مادران پارک لاله می باشند، خواست که همیشه با او در تماس باشند و با اطلاع رسانی خود، او را در جریان تلاش های مادران پارک لاله ایران قرار دهند.

در این دیدار آقای مسعود مافان، مدیر انتشاراتی یاران در سوئد که برای یک دیدار دیگری در پارلمان اروپا به سر می برد، گروه مادران را همراهی کرد ، هم چنین یک روزنامه نگار بلژیکی که از اعضای کمیته پشتیبانی از آزادی بهمن امویی، روزنامه نگار در بند ایرانی است، در این نشست حضور داشت.
این روزنامه نگار، وضعیت آقای بهمن امویی را برای خانم کرونبرگ تشریح کرد و توضیح داد که او یک روزنامه نگار است و هیچ فعالیت سیاسی نداشته است و فقط مقالاتی در باره اقتصاد ایران و جهان می نوشت.
ایشان از پارلمان اروپا برای آزادی بهمن امویی یاری خواست و آرزو کرد که خانم کرونبرگ در سفر احتمالی خود به تهران، با خانم ژیلا بنی یعقوب همسر بهمن و مادر او دیدار کند.
خانم تاریا کرونبرک در پایان صحبت های خود بار دیگر یاداور شد که مسئله انرژی اتمی ایران و حقوق بشر، هر دو برایش مهم هستند و صدور قطعنامه دفاع از قوم ها و ملیت های ایرانی، در ۱۴ ژوئن، در راستای دفاع از حقوق بشر در ایران صورت گرفته است.
وی افزود که چندی پیش تر از آن هم با خانم باربارا لوخبیلر، رئیس کمیسیون حقوق بشر پارلمان اروپا، نامه ای به دولت ایران نوشته و خواهان آزادی خانم نرگس محمدی و ۳۰ تن از دانشجویان ایرانی شده اند.
آخرین جمله ای را که به زبان آوردند، عبارت از این بود که جای استادانی مانند آقای دکتر فریبرز رئیس داناها، دانشگاه و تدریس است و افرادی مانند خانم نسرین ستوده ها باید به وکالت خود ادامه دهند. جای این افراد، پوسیدن در گوشه های زندان نیست.