• نگرانی حکومت از امن تر و شادتر شدن فضای خصوصی زندگی افراد جامعه باعث شده است که حکومت لباس های متنوع و پوشش مدرن را تهدیدی برای بقای حکومت توتالیتر و سنتی خود پندارد. این مسئله یکی از دلایلی است که دولت ایران اقدام به یکسان سازی پوشش لباس برای افراد جامعه کرده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۹ تير ۱٣۹۱ -  ۹ ژوئيه ۲۰۱۲

طراحی لباس بر اساس الگوی اسلام سنتی از اول انقلاب توسط حکومت ایران برای مردم در ادارات، مدارس، نهادها و موسسه ها وتمام حوزه های عمومی و خصوصی اجتماع تحمیل شده است. پاسداران، نیروهای کمیته ای اوایل انقلاب محدودیت شدیدی برای مردم در پوشیدن لباس در حوزه عمومی اعمال می کردند. بطوری که سالهای اول انقلاب دهها زن که پوشش لباس آنها مثل الگوی ارائه شده توسط حکومت نبود توسط افراطیون مسلمان و عوامل رژیم ایران به اتهام دروغین روسپی گری تیرباران شدند و بسیاری به روشهای مختلف توسط سپاهیان و ماموران امنیتی حکومت در زندان ها و ملا عام اعدام شدند و مردم بخصوص زنان به اجبار و از ترس سکوب حکومت ایران مجبور به پوشاندن خودبه لباس مد نظر حاکمیت بویژه لباس های تیره وچادر سیاه شدند و تا بحال هم بنحوی در جامعه ایران این پوشش اجباری جریان داشته است.

در تاریخ ۷ ژوئیه ۲۰۱۲ عبالرضا صیف معاون فرهنگی دانشگاه تهران از طراحی لباسی بر اساس الگوی اسلامی در داخل دانشگاه خبر داده است. همچنین دانشگاه رازی نوع پوشش های ممنوعه را اعلام کرده است. شورای فرهنگی این دانشگاه اعلام کرده کسانی که پوشش مدنظر آنها را رعایت نکنند از ورودشان به دانشگاه جلوگیری می شود. پوشیدن شلوار تنگ، مانتو کوتاه، تیشرت آستین کوتاه طبق ضوابط دانشگاه ممنوع شده است. پوشانیدن کامل موهای سر هم برای دختران دانشجو الزامی است.

معاون هنری وزیر ارشاد در یک جشنواره لباس بانوان در روزهای پایانی سال ۱٣۹۰ شمسی گفته بود که دولت برای کفش و کلاه مردم برنامه دارد.همچنین احمد رضا رادان جانشین فرمانده نیروی انتظامی گفته به بیمارستانها مهلت چند روزه داده شده با بستن کراوات مبارزه کنند و بر آرایش و پوشش خانم ها و آقایان نظارت کنند.

در چند ماه اخیر نیروی انتظامی ایران کراوات ها را از مغازه ها جمع آوری کرده و فروش آن را قدغن کرده است. زیرا حکومت ایران کراوات را جز پوشش غربی می داند که با پوشش اسلامی مغایرت دارد و بنظر حکومت و روحانیون بستن آن حرام است و خطری برای اسلام است.
علیرضا افشار، معاون وزیر کشور، در ماه ژوئن ۲۰۱۲ گفته است دستورالعمل پوشش دانشجویان از اول مهرماه ۱۹۹۱ شمسی اجرایی می‌شود. براساس این آیین نامه مانتو، نوع لباس، زیورآلات، کفش و جوراب، آرایش و عطر دختران دانشجو کنترل خواهد شد. معاون وزیر کشور ایران از آن به عنوان گسترش فرهنگ و عفاف در کشور یاد کرده است.

دستورالعمل ۱۹ ماده‌ای درباره پوشش دانشجویان در ماه می ۲۰۱۰ تحت عنوان "راهبردهای گسترش فرهنگ عفاف" در "شورای عالی انقلاب فرهنگی" تصویب شده و در آبان‌ماه همان سال از سوی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به واحدهای مختلف آموزشی ابلاغ شد. اعضای این شورا که از افراد تحصیل کرده جامعه هستند از ضخامت پارچه چادر گرفته تا ضخامت جوراب خانم های دانشجو معیارهایی تعیین کرده است که دانشجویان باید طبق آن معیارها عمل کنند.

خبرهای رسیده از دانشگاه تبریز حاکی است که ماموران اداره حراست دانشگاه دانشجویان پسر که با پیراهن و تی شرت آستین کوتاه و رنگ روشن وارد دانشگاه می شوند از ورود آنها به دانشگاه جلوگیری می کنند و درباره چنین مسائلی و دستگیری فعالین دانشجویی با اداره اطلاعات همکاری لازم را به عمل می آورند و محدودیت برای دانشجویان دختر این دانشگاه شدید تر از دانشجویان پسر می باشد. مامورین حراست از رنگ لباس گرفته تا ضخامت جوراب نظارت و کنترل شدیدی اعمال می کنند.

این ها نمونه هایی از اقدام دولت ایران برای کنترل پوشش افراد جامعه که در تضاد با مدل ارائه شده توسط حکومت می باشد بویژه در مراکز آموزشی می باشد. این گونه محدودیت ها بخاطر هراس حکومت از فرهنگ مدرن غربی است که در بین جوانان ایران نفوذ کرده است و پاسخ گوی نیازهای روحی و جسمی آنها می باشد. پوشش اسلامی – ایرانی سنتی با دنیای مدرن امروزی سازگار نیست و این طرح حکومت ایران در آینده محکوم به شکست است. چون الگوی مورد نظر حکومت لباس های تک رنگ تیره، یک دست و کاملا بسته می باشد که از لحاظ روان شناسی عوارض و آسیب های جدی بر روح و روان انسانها می گذارد و از لحاظ بهداشتی بویژه در تابستان پوشیدن چنین لباس هایی بویژه برای خانم ها باعث بیماریهای مسری و پوستی می شود. این نوع الگو و مدلها یارای رقابت با مدل لباس های مدرن را در جامعه ایران ندارد. مگر اینکه حکومت ایران با توسل به قوه قهریه و فشار بر مردم از طرق مختلف شهروندان را به استفاده از این مدلها و لباس های تحمیلی مد نظر خودش وادار سازد.

در حال حاضر در مدارس و دانشگاههای ایران بر رنگ لباس، نوع لباس، نوع عطر و ادکلنی که دانشجویان استفاده می کنند، نوع زیور آلات، نحوه آرایش مثل رنگ مو، ناخن، نوع کفش، حتی ضخامت پارچه لباس و غیره نظارت کامل و محدودیت شدیدی از طرف نهادها و ادارات حکومت ایران و مسئولین موسسه های آموزشی جریان دارد.

مبارزه با الگوی لباس بین الملی که در دنیا اکثریت جوانان و مردم از آن استفاده می کنند نشان از انزوای حکومت ایران در جهان امروزی دارد. تجربه ها نشان داده است اعمال چنین محدودیت هایی در جامعه نتیجه عکس خواهد داد در نتیجه نارضایتی عمومی را بیشتر کرده و جوانان را بیشتر به پوشیدن لباس های مدرن ترغیب خواهد کرد.

تحمیل الگوی پوشش سنتی ایرانی-اسلامی توسط حکومت ایران بر مردم نوعی حسادت و تنگ نظری حکومت ایران نسبت به دنیای غرب را به اثبات می رساند و در مقابل پیشرفت دنیای غرب این رفتار حاکمیت ایران یک نوع پسرفت محسوب می شود. از طریق این پسرفت است که حکومت ایران بزور تلاش می کند پروسه مدرنیزاسیون در غرب و سایر کشورها را که در تضاد با ایدئولوژی سنتی اسلام می باشد به چالش بکشد و خواسته های ایدئولوژیکی خود را بر مردم و شهروندان عادی تحمیل کند.   
   
لباس های خوش رنگ مثلا رنگ روشن که مورد پسند عامه مردم می باشد به نوعی باعث تقویت روحیه و ایجاد شادی و نشاط درزندگی انسانها می شود. شادی و هیجان مردم در قالب آزادی های اجتماعی و سیاسی درجوامع دموکراتیک در سوق دادن این جوامع به پیشرفت و تمدن امروزی نقش مهمی را بازی کرده است. بطور کلی حکومت اسلامی ایران با توسل به ایدئولوژی اسلام که شادی را کفر بر می شمارد مخالف هر نوع شادی و نشاط مردم می باشد و ایجاد فضای غم و اندوه در اجتماع را با استفاده از رسانه های دولتی و تبلیغات در مساجد و اماکن عمومی مطلوب حکومت خود می یابد. با محدودیت و سرکوب آزادی های فطری، اجتماعی و سیاسی مردم که یک نمونه آن انتخاب نوع پوشش می باشد در نفی چنین نیازهای فطری انسانها تلاش کرده و با توسل به زور مانع برآورده شدن آنها می شود و یا در تلاش است شادی مردم را مطابق میل خود مدیریت کند و با تلقین باورهای خود از شادی و نشاط می خواهد آن را در جامعه ایران نهادینه کند به عنوان مثال اگر شادی مردم در جهت تعریف و تمجید رهبر دیکتاتور یعنی علی خامنه ای باشد خوب و به صلاح حکومت است و مداحان در این باره می توانند امتیازات لازم را از حکومت کسب کنند و به کار خود ادامه دهند. با وجود چنین فضایی در جامعه ایران امیدها به یاس تبدیل شده و مردم روحیه اعتراضی خود را نسبت به حاکمیت از دست می دهند که از نظر مسئولین حکومتی برای بقای آن سودمند است.

سیاست حکومت ایران در قبال نوع لباس پوشیدن افراد به نوعی بازگشت به زمان دهه اول انقلاب ایران است. نگرانی حکومت از امن تر و شادتر شدن فضای خصوصی زندگی افراد جامعه باعث شده است که حکومت لباس های متنوع و پوشش مدرن را تهدیدی برای بقای حکومت توتالیتر و سنتی خود پندارد. این مسئله یکی از دلایلی است که باعث شده است دولت ایران اقدام به یکسان سازی پوشش لباس و تحمیل لباس های متحد الشکل سنتی برای افراد جامعه کرده است. حکومت تفاوت در شیوه زندگی افراد بویژه به سبک زندگی جوامع غربی را تهدیدی برای خود به حساب می آورد و این تفاوت در شیوه زندگی که بخصوص نوع لباس پوشیدن افراد که مورد علاقه و خواست سنت گرایان و سردمداران حکومت ایران نیست از شکاف عمیق بین مردم و حکومت حکایت می کند. نتیجه این بحران مشروعیت در آینده به ضرر حاکمیت ایران در مقابل به پیروزی مدرنیته و خواست های مدرن مردم ایران منجرخواهد شد و این پیروزی در آینده با تغییرحکومت ایران میسر خواهد شد. فارغ از نتیجه تداوم این بحران مشروعیت حاکمیت ایران، سیاست حکومت ایران در قبال پوشش مدرن مردم که از حقوق و آزادی های ابتدایی و اصلی جوامع بشری بشمار می رود هشداری از طرف حکومت ایران به مردم و تهدید افراد برای سرکوب همه جانبه و فراگیر آنها و اراده حاکمیت به مانور قدرت در برابرمردم با توسل به قوه قهریه مثل نیروهای سپاهی و امنیتی می باشد. حاکمیت توتالیتر با کمک واتکا به این نیروها می خواهد سلطه همه جانبه خود بر همه جوانب زندگی خصوصی شهروندان نشان بدهد.