• موضع محکم او در مقابل اهل سیاست از هر رنگ و قماش از یکسو، و رسانه های ترسو-محافظه کار از سوی دیگر به قیمت از دست دادن دوستان فراوان برای الکس تمام شد. به قول جان نیکولز: «الکس یک پیشروی اصیل بود و نه فقط دشمنان طیف راست بلکه دوستان جناح چپ را نیز هدف قرار می داد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣ مرداد ۱٣۹۱ -  ۲۴ ژوئيه ۲۰۱۲

خاموشی الکساندر کوبرن و صدای پر از صداقت او در ۷۱ سالگی ضایعه‌ی بزرگی برای ژورنالیسم مترقی بشمار می رود. دیدگاه های جنجالی او در رابطه با سیاست خارجی ایالات متحده، زمین-گرمایی، و تبه کاریهای سرمایه داران آمریکایی در ستونهای او در «ویلج وویس، نی-شِن، فِرست پست The Village Voice, The Nation and The First Post» و نیز کانتر پانچ CounterPunch به نمایش در می آمد.
او در یکی از بیاد ماندنی ترین مقالات خود در رابطه با غرق شدن مربی یکی از نهنگهای نوع اورکا در یکی از پارکهای تفریحی فلوریدا در سال ۲۰۱۰ اظهار نظر کرد که این فرد قربانی برده داری سرمایه شده است. تیلیکوم Tillikum (اسم نهنگ اورکا) اسپارتاکوس وار تصمیم به مبارزه و رو در رویی گرفته بود.
جان نیکولز John Nichols دیروز در نِی-شِن نوشت: «هیچکس قادر نبود به خوبی الکس بانکداران، بارون های دزد، و کاپیتالیست های همدست سیستم سرمایه داری فاسد کنونی را رسوا کند.»
او در مقاله‌ی ۱۱ جولای خود در نِی-شِن در رابطه با افتضاح لیبر Libor و «فرهنگ هار جنایتکار» نوشت: «آیا اصلاح سیستم بانکی قابل اجراست؟ برخی ها بار دیگر همان راه حل های همیشگی را به میان می آورند؛ ضوابط محکم، جریمه های سخت، محرومیت دائمی متخلفین از ورود به بازار های مالی، و از این قبیل. من اما نسبت به تمام اینها تردید دارم. به عقیده‌ی من این سیستم روزی از هم خواهد پاشید اما نه از طریق ما.»
او در آخرین نوشته‌ی خود در ۱۳ جولای در رد نظر ژنرال مک کریستال (فرمانده سابق نیروهای آمریکا در افغانستان) مبنی بر اجباری کردن دوباره‌ی خدمت سربازی در آمریکا نوشت: «نظام وظیفه هرگز عملی نخواهد شد. در جایی که اوباما بودجه‌ی نظامی آمریکا را برای چهار سال آینده بالا برده، و در دوران جنگهای روبات/درون robot/drone دیگر لزومی به بسیج سربازان رو به خودکشی و دست و پنجه نرم کردن با پیامد های سیاسی تلفات جنگ نیست. پول ها همه به جیب لاکهید و شرکتهای فضایی دیگر خواهد ریخت.»
الکساندر کوبرن مشخصا از همان ابتدا برخورد محکمی با اوباما نشان داد. در همان روزهایی که مردم آمریکا داشتند تقدیم کلید کاخ سفید به یک کاندیدای سیاه پوست را جشن می گرفتند الکس آنسوی جذابیت اوباما و هیجان جوانان را می دید.
الکس فرصت نداد که اوباما یک ماه عسل بی دردسر داشته باشد و از همان ابتدا خدمتگذاری او به بانکداران وال استریت و عهد شکنی او و باز نگاه داشتن زندان گوانتانومو را افشا کرد. او در پاییز گذشته از کشتن دو شهروند آمریکایی در یمن انتقاد کرد و ایالات متحده را یک «جمهوری موز ٰbanana republic» بی قانون خواند.
موضع محکم او در مقابل اهل سیاست از هر رنگ و قماش از یکسو، و رسانه های ترسو-محافظه کار از سوی دیگر به قیمت از دست دادن دوستان فراوان برای الکس تمام شد. به قول جان نیکولز John Nichols: «الکس یک پیشروی اصیل بود و نه فقط دشمنان طیف راست بلکه دوستان جناح چپ را نیز هدف قرار می داد. او در رابطه با معضلات اجتماعی و جهانی از لیبرال های میانه رو بکلی دور بود. او حتی به دوستی خود با کریستوفر هیچنز نیز پایان داد. کریستوفر هیچنز از چپ های سابق بود که پس از یازده سپتامبر به اردوی بوش و پیوسته و جنگ افغانستان را تایید کرده بود.
طبع جدی الکساندر کوبرن در برخورد او به بیماری خود و مرگ در بیمارستانی در آلمان (جمعه‌ی گذشته) نیز موثر بود. او سرطان دو ساله و معالجات خود را از همه مخفی نگاه داشته بود بجز دوستان نزدیک و خانواده‌. جفری سن کلر Jeffrey St. Clair همکار او در کانترپانچ CounterPunch در یادبود او نوشت: «او نگذاشت با بیماری خود تعریف شده و در معرض اظهار نگرانی ها و مهر و ترحم دوستان قرار گیرد. . . او میخواست تا روز آخر و با شرایط دلخواه خود زندگی کند و تا روز آخر مثل پدر خود کلود کوبرن (رمان نویس و ژورنالیست برجسته) بنویسد و در کار خود هم موفق شد. او به رغم جسمی که روز به روز به تحلیل می رفت برندگی، شفافیت، و قاطعیت همیشگی نثر خود را تا به آخر حفظ کرد.»

بنوشیم به سلامتی مبارزه و قاطعیت الکساندر کوبرن، متولد اسکاتلند در ۶ ژوئن ۱۹۴۱. یاد او همیشه با ما خواهد بود.