• ما در آستانه یک جنگ خانگی هستیم. سوء قصد اخیر علیه رهبری نظامی و دستگاه امنیتی بر سیر آتی رویدادها تاثیر خواهد داشت. هنوز معلوم نیست که این سو قصد چه عواقبی در پی خواهد داشت و از این پس چه روی خواهد داد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٨ مرداد ۱٣۹۱ -  ۲۹ ژوئيه ۲۰۱۲

گفتگوی کارین لویکه فلد در دمشق با مونا غانم عضو رهبری جنبش "کشورسوریه را بسازیم" و نیز عضو فعال ایجاد "ساختاری دموکراتیک برای حقوق زنان" در سوریه.


یونگه ولت ــ در سوریه چه خبر است ؟

ــ ما در آستانه یک جنگ خانگی هستیم. سوء قصد اخیر علیه رهبری نظامی و دستگاه امنیتی بر سیر آتی رویدادها تاثیر خواهد داشت. هنوز معلوم نیست که این سو قصد چه عواقبی در پی خواهد داشت و از این پس چه روی خواهد داد. اما آنچه مسلم است این است که چالش   به مرحله شدیدتری فرا رفته است. خشونت دیر زمانی بطول خواهد انجامید، مگر آن که ما به راه حلی سیاسی دست یابیم.


ــ در حمله هفته پیش به مرکز امنیت ملی می دانید دقیقا چه پیش آمد؟

ــ سخن گفتن در باره آن دشوار است، موضوع روشن نیست. ولی این سوء قصد بروشنی نشان می دهد که در درون رژیم، در درون دستگاه قدرت چیزی در حال رخ دادن است.   به این زودی نمی توان از سوء قصد نتیجه گیری کرد و گفت این که سوءقصد چه تاثیراتی بر بحران جاری در کشور خواهد داشت.


ــ کسی گفته است که هدف این حمله روسیه و خط مشی آن در برابر چالش های درونی در نظام سوریه بوده است.

ــ این را که قربانیان سوء قصد چه کسانی هستند، می دانیم، ولی نمی دانیم که سوء قصد بسود چه کسی است. باید از نتیجه گیری عجولانه پرهیز کرد. من فقط میل دارم یاد آوری کنم که یک ساعت قبل از وقوع این سوء قصد، لاوروف، وزیر خارجه روسیه، در تلویزیون سوریه نشان داده شد که گفت چالش به مرحله نبرد نهائی می رسد.


ــ منظورتان از قربانیان حمله مردم سوریه هستند؟ چون بلافاصله پس از آن خشونت بالا گرفت.

ــ   قربانیان، در درجه اول، کسانی هستند که در اثر سوء قصد کشته و یا مجروح شده اند. ولی البته مردم سوریه از همان آغاز بازنده بودند و هیچ یک از آکتورهای سهیم در این چالش ملاحظه مردم سوریه و علائق آنها را نمی کند. ما در سوریه ناظر نوعی از جنگ سوم جهانی، در ابعادی کوچک، هستیم، بازنده آن مردم هستند و این کشور . ما فقط می توانیم آرزو کنیم که این وضع بطول نیانجامد.


ــ شما در درون کشور فعال هستید و نه در خارج، تشدید عملیات نظامی چه تاثیری بر کار شما بعنوان گروه اپوزیسیون دارد؟

ــ آنچه که ما در ماههای اخیر در اینجا شاهد آن بوده ایم، و حالا هم که این سوء قصد رخ داد، همه سبب گشتند که ما بعنوان جنبش "کشور سوریه را بسازیم" سیاست خود را تغییر دهیم. امروز دیگر چنان نیست که "رژیم" در آنسو قرار دارد و "اپوزیسیون" در این سو. ما همه باید دست در دست هم بگذاریم و سوریه را حفظ کنیم. از این رو دعوت به تشکیل کنفرانسی کردیم با شعار "میهنمان سوریه را حفظ کنیم". عوامل زیادی هستند که سوریه را بعنوان واحد، بعنوان میهن سیاسی، تاریخی و فرهنگی تهدید می کنند. یک جنگ احتمالی داخلی، پیروزی رژیم، اشغال بین المللی کشورـ همه این ها فرد فرد مردم سوریه را تهدید می کنند، صرفنظر از این که آن فرد اهل کجاست و یا چه تفکری دارد. از این رو جنبش ما تصمیم گرفت موضع خود را بعنوان اپوزیسیون ترک کند و یک موضع ملی اتخاذ کند.


ــ نسبت به دعوت شما واکنشی هم نشان داده شده است؟

ــ بسیاری با ما تماس گرفتند و شرکت خود را اعلام داشته اند. در حال حاضر، ما هنوز به خود نیامده ایم و تحت تاثیر رویدادهای اخیر هستیم، ولی امید واریم که در چهارم اگوست، اینجا در دمشق کنفرانس را برپا کنیم. قصد ما این است که باهم مشاوره کنیم و ببینیم برای حفظ و نجات میهن خود چه می توانیم بکنیم .


ــ اوضاع دمشق یک دست نیست و احتمالا در دیگر شهر ها هم وضع از همین قرار است. کسانی هستند که فرار می کنند، کسانی هستند که به کار خود ادامه می دهند. منشاء این تضاد در کجاست؟

ــ درگیری ها در سوریه از آغاز به همین شکل نمودار می گشت. در همان زمان که حمص در زیر آتش بود در لاذقیه و یا در طرطوس اوضاع آرام بود . جنگ در سوریه یک جنگ ملی نیست، بلکه جنگی است    در چند محور حساس. اما از وقتی که دامنه زد و خورد ها به دمشق کشیده شده است ، احتمالا بسیاری از مردم سوریه دریافته اند که اینک باید برای نجات پایتخت هرچه از دستشان بر می آید بکنند. همه مردم سوریه علاقه چندانی به آنچه که در حمص رخ میدهد ندارند ولی دمشق برای همه مردم سوریه پایتخت است. هیچ کس نمی خواهد که سوریه فروپاشد، هیچ کس نمی خواهد که رژیم و یا هرکس دیگر پایتخت ما را ویران کند.


ــ تلویزیون های غربی بکرات پرسیده اند و یا به حدس و گمانه زنی پرداخته اند که اسد کجاست. او پس از سوء قصد هم سخن نگفت و اصولا راجع به رویدادهای جاری هم سخنی نمی گوید. آیا مردم سوریه هم می پرسند که چرا رئیس جمهور سخن نمی گوید؟

ــ سخنان پرزیدنت خطاب به مردم، از همان آغاز، چندان موفقیت آمیز نبودند. من فکر نمی کنم که مردم در انتظار آن هستند که پرزیدنت سخن مهمی بگوید. انتظارات مردم از او، اعم از موافق یا مخالف، بیش از این بود.


ــ ولی او با گفتگو برای روی کار آمدن یک دولت موقت موافقت کرده است، یعنی با تصمیمی که اخیرا وزرای خارجه پنج عضو دائمی شورای امنیت در ژنواتخاذ کردند. آیا این گامی در جهت درست است؟

ــ بسیار آرزومندم که پرزیدنت موفق گردد دوران عبور مسالمت آمیزی را برای سوریه تامین کند. ولی تصور نمی کنم که اتخاذ تصمیم در این مورد فقط بستگی به خواست او داشته باشد، باید در درون رژِیم نوعی اتفاق نظر بوجود آید. دست یافتن به این اتفاق نظر کاری است دشوار، باید دانست که در رأس پست های حساس چه کسانی قرار خواهند گرفت، و دامنه نفوذ و قدرت هرکس چه قدر خواهد بود. باید با آنها صحبت کرد، باید با آنها به اجماع رسید و آنگاه تصمیم گرفت. پراکندگی نقطه قوتی است برای رژیم و نقطه ضعفی است برای اپوزیسیون. رژیم از این لحاظ قدرتمند است که کسی نمی داند چه کسی کدام تصمیم را می گیرد و تصمیمات چگونه اتخاذ می گردند. اپوزیسیون از عهده کار بر نیامد و نتوانست بر پراکندگی خود چیره گردد و تصمیماتی بگیرد که مورد تایید همگان باشد.


ــ آیا روسیه می تواند برای یک پارچه کردن رژیم کاری بکند؟

ــ روسیه به تنهائی نمی تواند کاری بکند. روسها به پشتیبانی اتحادیه اروپا و آمریکا نیازمدند. تا زمانی که بین قدرت های بزرگ همکاری بوجود نیاید زد و خورد در سوریه ادامه خواهد یافت.


ــ آیا ماموریت ناظران سازمان ملل با شکست مواجه شده است؟

ــ شکست نخورده است. هیچ کس به آن شانسی نداد، شانس در درجه اول یعنی وقت بیشتر. طرح کوفی عنان در حرف مورد تایید قرار گرفت، ولی بسیاری از کشورها می خواستند که این طرح با شکست روبرو شود. و البته رژیم هم اصلا علاقه ای به این ماموریت نداشت.


ــ ناظران سی روز در اینجا خواهند ماند، این چه تاثیری می تواند داشته باشد؟

ــ ممکن است در این مدت احیانا راهی برای حل سیاسی مسئله پیدا شود. ولی منظورم این نیست که این ماموریت می تواند مسئله را حل کند. منظورم این است که این ماموریت می تواند سهمی در آغاز روند حل مسئله داشته باشد. بسیاری درک نمی کنند که این روند بسیار طولانی خواهد بود.


ـ خود شما در هفته های اخیر زیاد در خارج بوده اید. آیا برای جلب حمایت اپوزیسیون خارجی و متقاعد کردن آنها به پشتیبانی از این روند کوشش کرده اید؟

ــ هدف سفر من این بود و هست که برای جامعه بین المللی، دولت ها و نمایندگان آنها روشن کنم که مسئله سوریه باید در سوریه حل شود، نه در خارج. ما می خواستیم روشن کنیم که تغییرات را اپوزیسیون ملی باید عملی سازد، با پشتیبانی اپوزیسیون خارجی. ما می خواستیم روشن کنیم که ما هستیم، اپوزیسیون ملی وجود دارد. این اپوزیسیون نیازمند کمک است، نیازمند آنست که برسمیت شناخته شود. تا زمانی که همه چیز بیرون از سوریه رخ می دهد، اوضاع داخلی را پیچیده تر می کند. ما پیشنهاد های روشن مطرح ساختیم که چگونه می توان منطقه ای و محلی سلاحها را بر زمین گذاشت. مسئله را باید از پائین حل کرد نه از بالا. پیشنهادهای ما حاصل تبادل نظر و بحث با کسانی است که خود دست اندر کار هستند. وظیفه ای که ما برای خود قائل هستیم میانجی گری است، ما می خواهیم واقعیت سوریه را برای جامعه بین المللی روشن سازیم. تصور بسیاری از مخالفان و تصمیم گیرندگان خارجی در باره آنچه در اینجا می گذرد تصوریست سطحی. آنها قادر به درک پیچیدگی اوضاع سوریه نیستند.

www.jungewelt.de