عنوان : بر علیه دخالتگریهای غرب و نوکرانشان در منطقه به پا خیزیم
*اخبار روز* یکی ، دو ساعت قبل خبری را پیرامون سوریه در صفحه خود در اختیار خوانندگان گذاشت ، و در آن از انقلابیون مسلح یاد کرد که عجیب می نمود. حال که آن نوشته پاک شد و بجایش این اخبار آورده شد، بد نیست چند تذکر در مورد سوریه داد.
حکایت سوریه در بعضی موارد، تکرار می کنم که در بعضی موارد تکرار همان چیزی است که در افغانستان گذشت ، که در پی آن طالبان به حکومت رسید. این را باید بارها و بارها و با اطمینان تکرار کرد که آنچه طالبان با همکاری و همیاری عربستان سعودی و آمریکا بر سر مردم افغانستان آورد و آنچه ارتش آمریکا، انگلیس، آلمان و دولت دست نشاندهشان کرزای، بعد از شکست طالبان بر سر مردم افغانستان آوردند ومی آورند بر هیچ کس پوشیده نیست و هر که بگوید که نمی داند، دروغ می گوید. منتها دستگاه های تبلیغاتی غرب برخیمان را کور و کر کرده است. هم آنرا که در افغانستان بود از یاد می بریم و هم آنرا که در عراق و لیبی کنونی می گذرد. این *ارتش آزادی بخش* سوریه، تقریبا همان *ارتش طالبان* است. همه هم از آن مطلعیم و می دانیم که انقلابیون واقعی نه مسلحند و نا با یک چنین ارتشی سر سازگاری دارند. اما همه چیز در دست این *ارتش آزادی بخش* است. ارتشی که بسیاری از ارازل و اوباش ، از چچن گرفته، القاعده، مزدوران سعودی و ترکیه در آن می لولند و می کشند. اینها همین امروز و قبل از فروپاشی دستگاه اسد بر علیه مردم و انقلابیون قد علم کرده اند، قد علم کرده اند هم در صحنه سیاست و جنگ، و هم در صحنه فرهنگ. عجیب است که اپوزیسیون ایرانی خودمان که تا دیروز گوش فلک را کر کردند که ما در انقلاب بهمن یک مورد را که تایین کننده بود از یاد بردیم. از دید این اپوزیسیون ما انقلاب کردیم بر علیه شاه و آمریکا ، که آنها بروند، ولی بر آنچه می باید می آمد یا بیانش نکردیم و یا اگر بیانش کردیم برسر آن نه پافشاری کردیم و نه دقت کافی. نتیجه اش هم به قدرت رسیدن نظام بغایت ارتجاعی جمهوری اسلامی شد. خوب، سی و سه سال تمام بر سر و کله هم کوفتیم که چه کسانی بیشتر در به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی کمک کردند و چه کسانی کمتر، که آنکه کمتر دخالت داشت، کمتر مقصر است. عجیب آنکه نوبت به سوریه که میرسد این دسته دوم اتفاقا کمتر به آنچه سی و سه سال قبل گفته اند، وفادار مانده اند. انگار ، نه انگار که باید از تجربیات گذشته آموخت و به دیگران هم آموخت. محیط را هم، چنان آلوده کرده ایم، به محض اینکه واقعیتهای سوریه را بیان داری، تهمت دفاع از اسد و یا دفاع از جمهوری اسلامی را نصیبتان می کنند. از آن بدتر شما را متهم به مدافعین شکنجه و اعدام سالهای شصت در ایران می کنند (بنگرید به مقاله ای در* گزارشگران* نوشته شخصی بنام برهان عظیمی).
نه، از تهمت زدن ها نباید ترسید. باید محکم و استوار بر علیه دخالتگریهای غرب و نوکران بغایت ارتجاعیشان در منطقه ، همچون عربستان سعودی، قطر و ترکیه بپا خواست. در غیر این صورت در بهترین حالتش می شویم، رفیقان نیمه راه . بیشترش را نمی گویم، چون هم شرم دارم از گفتنش و هم می ترسم که مبادا به خطا بروم.
از ماست که بر ماست. با احترام و تشکر از مسئولین محترم * اخبار امروز*
۴۶٨۶۱ - تاریخ انتشار : ۹ مرداد ۱٣۹۱