گل که بر خاک افتاد
شهلا بهاردوست
•
آدمها
آدمها
زنی قصه می گوید
از حرمت شکستهء عشق
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
آدينه
۱٣ مرداد ۱٣٨۵ -
۴ اوت ۲۰۰۶
به یاد اکبر و بچه های دیگر
آدمها
آدمها
زنی قصه می گوید
از حرمت شکستهء عشق
از گلی که بر خاک افتاد
تا گلستانی بروید
در غروب چشمها
زنجیر ها دریده می شوند
آهای با شما هستم
آدمها
سینه اکبر را هم شکافتند
تا بگویند:
عشق ماندنی نیست!!!!
بمیرم که بی صدایت می کنند
ای عشق
ای فریاد آزادی
ای دلدادگان
بگذارید سروده ای تازه بنویسم
بی صدا ننشستید
نشکستید
عجب اوجی
چه پریدید
آی آدمها
نگاه کنید
چه حقیرند
چه ذلیلند
در مقابل اکبرها
چه سربلند جان می دهند
بی شعار
چه عاشقانه می خوانند
بر فراز آسمان
آه ه ه ه
صدا
مرهم من است
که گاه اینجا روان می شود
آی آدمها
از شما چه بگویم
از گله هایم چه بنویسم
من که هستم
که بگویم، بنویسم!
یکی بیاید
و
با من کمی از یاران بگوید
که دلم سخت گرفته است
به فرزندم چه بگویم؟
من از کدامین خاک می آیم؟
بر کدامین خاک می افتم؟
هامبورگ ۴ آگوست ۲۰۰۶
|