عنوان : انتخاب عبارات
در بحثهای اخیر یکی از موارد جالب توجه بکارگیری عباراتی چون "احزاب کردی و احزاب ایرانی" و یا "کردها و ایرانیان" توسط بعضی از دوستان کرد بوده است. این مثل آن است که مثلا یک گیلک بگوید - " احزاب گیلک و احزاب ایرانی" و یا مثلا "همکاری میان گیلکها و ایرانیان" !!! خدمت این دوستان عرض می کنم که خواهشا و انصافا با ایران و ایرانیان و با خود به از این باشند. ما همه ایرانی هستیم و ایران متعلق به همه ایرانیان است. بنا بر این اصل - عبارت صحیح می تواند مثلا "احزاب کردی و غیر کردی" و یا "کردها و دیگر ایرانیان" باشد.... با امید به رهایی میهن و شکوفایی و سرور و سعادت هر چه بیشتر برای کردستان سرفراز و جای جای ایران زمین.
۴٨٣۹۵ - تاریخ انتشار : ٣۰ شهريور ۱٣۹۱       

عنوان : نه، بار سنگین مبارزه با حکومت مُدهش و خونریز اسلامی ی حاکم بر ایران تنها به دوشِ هموطنان کرد و کردستان نبوده است و نیست.
نه، بار سنگین مبارزه با حکومت مُدهش و خونریز اسلامی ی حاکم و ناظر بر کوچکترین و خصوصی ترین جنبه های زندگی ی فرد فرد ملت ایران؛ از کرد، لر، آذری، خراسانی، مازندرانی، سیستانی، بلوچ، خوزستانی، گیلانی و ... و ... تنها به دوشِ هموطنان کرد و کردستان نبوده است. همه درد کشیده اند و درد می کشند.
احزاب و گروه های کردی بعلل مختلف از فردای انقلاب و به طور مشخص پیش از جنگ عراق علیه ملت ایران و در تمام مدت جنگ و تا اکنون، همواره با با دولت مرکزی که تدریجاً مشروعیت خود را نزد ملت بکلی از دست داده است؛ برای تشکیل یک دولتِ خودمختارِ کرد، در حال جنگ و گریز، مصالحه، مبارزه، مذاکره، جنگ و جنگ و جنگ بوده اند و هستند. اینکه همین پروسه ی خونین که از هردو جانب دامن زده می شود چه منفعتی برای آحاد هموطنان کرد و اتفاقاً تمامی ملت ایران داشته می توانیم با سند وُ مدرک بحث کنیم. احتیاجی نیست که بگذاریم تا تاریخ قضاوت کند.
به گمان من این پروسه را تماماً نباید به حساب دموکراسی خواهی و آزادی خواهی برای تمام ایران قلمداد کرد.
نه، بار سنگین مبارزه با حکومت مُدهش و خونریز اسلامی ی حاکم بر ایران تنها به دوشِ هموطنان کرد و کردستان نبوده است و نیست.
با ادب و احترام به همه ی جانباختگان
۴٨٣۶۹ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۱       

عنوان : بر آورند غلامان او درخت از بیخ
از امروز جناب بهزاد کریمی باید بلند گو بردارد و دور شهر فریاد کند که چنین نگفته است. به ایشان کمک میکنم و کامنت ایشان را از " برگزای مراسم سالروز ترور دکتر شرفکندی و همراهانش در فرانسه " در ستون " اطلاعیه، گردهمایی و سخنرانی" نقل مینمایم:


از : بهزاد کریمی عنوان : تصحیح یک برداشت
در این گزارش از قول من آمده است که گویا من در صحبت هایم گفته ام که " بخش اعظم مبارزه علیه رزیم جمهوری اسلامی بر دوش ملت کرد بوده است".
لازم به تاکید است که متن نوشتاری صحبت های من در حال حاضر روی همین سایت قابل دسترس است و همانگونه که از این نوشته برمیاید نه من در صحبتم در پرلاشز چنین جمله ایی بر زبان آورده ام و نه اصولاً چنین توزین کردن هایی را دقیق می دانم و یا که ضرور. تاکید من در این سخنرانی بر این بود که باید فهمیده شود که هشتاد سال مبارزه بی وقفه مردم کردستان، قبل از هر چیز مبین وجود دردی است که از دل خود فریاد مداوم مردمی را بیرون می دهد. دردی که آن را باید دید و فهمید و با آن هم درد بود. با تشکر مجدد از برگزار کنندگان آن مراسم و تهیه کنندگان این گزارش.
۴۸۳۴۵ - تاریخ انتشار : ۲۸ شهریور ۱۳۹۱

تا ایشان باشند و از باغ رعیت سیبی نخورند
۴٨٣۶٨ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۱       

عنوان : کردستان(یا به قول شما، کوردستان) کجاست؟ از کجا تا به کجاست؟ نقشه ی تان را از کردستان منتشر کنید.
شما که قرار است روی شعار " فدرالیسمِ سرزمینی-ملی " به عنوان پرچم راهنما پا فشاری کنید و هر نوع گفتگو و اتحاد را با اپوزوسیون مترقی ایرانی(باز هم به قول شما-که خود را بخشی از آن نمی دانید، بلکه باید قول بدهد خود را فدای خواست های شما کند.) بله هر نوع همکاری را منوط به پذیرش فدرالیسم سرزمینی-ملی می دانید؛ یکبار برای همیشه روشن کنیدکه بنابر خط کشی های جغرافیایی و سرزمینی ی کارشناسان شما این کردستان در جغرافیایِ ایران مرزهایش چگونه است و از کجا تا به کجاست؟
مثلاً من استان کردستان را به رسمیت می شناسم. در آینده ی ایران، چنانچه تمامیّت ملت ایران و بنابر قانون اساسی آتی که بایستی سکولاریسم از اساس آن باشد؛ بله چنانچه ملت ایران رأی به فدرالیسم بدهد؛ من تقسیمات استانی موجود را (و چنانچه لازم باشد با تغییرات کوچکی)، مبنای تقسیمات فدرالی بر می شمرم و از آن با استدلال و دلایلِ حقیقی و به دور از احساسات دفاع خواهم کرد.
تا به حال نه از حزب دموکرات کردستان ایرن که شما باشید و نه از سایر دسته جات و گروه های کرد ایرانی نقشه ای از کردستان مورد نظرشان انتشار نیافته است و یا من ندیده ام.
مثلاّ من شهر شمالی کردستان را مهاباد می دانم. بالاتر از آن یعنی جنگ کرد و آذربایجانی، که اتفاقاً کم سابقه هم نیست(جنگ نقده را به داشته باشید). در جنوب هم گمان نمی کنم کرمانشاهی بپذیرد که فرضاً مرکز کردستان سنندج یا کامیاران تعیین شود. در شرق مشگل می توانید از مرزهای طبیعی استان کردستان، حتی در ذهنتان، فراتر بروید. و امّا در غرب، که در مورد آن سکوت می کنید، وضع روشن است؛ یک وجب هم نمی توانید ادعا داشته باشید. چرا که رئیس ایل بارزانی که پشت و پناهِ اکنون شماست از شوخی ها خوشش نمی آید و منتظر است تا ادعاهای جدایی افکنانه ی شما به ثمر بنشیند و کردستان شما به اصطلاحاً اقلیم کوردستان ملحق شود. و آنوقت شما بازی را کلاً باخته اید. مگر توافقاتی در جریان باشد که مثل نقشه ی کردستان شما در پس پرده پنهان باشد.
من شک دارم که فعالیّت ها و اقدامات شما، اگر به همین منوال پیش برود، در جهت زندگی ی مسالمت آمیز بین ایرانیان، برپایی ی یک دولت-ملت سکولار، یک قانون اساسی ی مردمی ی مترقی عدالت اجتماعی، اداره ی کشور بر اساس رأی ملت و نظایر آن بوده باشد. بلکه همواره اوضاع به ضرر کردستان و سایر مناطق متشنج خواهد بود و حالت فوق العاده و شرایط جنگی روزگار مردم را از آنچه هست تلخ تر خواهد کرد.
کوتاه سخن آنکه : کردستان شما در ایران فدرال، که می گویید فقط و فقط باید به دست کردها اداره شود، نقشه اش کدام است؟ با کومله بر سر چه سرزمینی و چه جغرافیایی از جغرافیایِ اکنون ایران به توافق رسیده اید؟ لطفاً ما را روشن کنید.
۴٨٣۶۷ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۱       

عنوان : آری بار سنگین مبارزه‌ با جمهوری اسلامی بر دوش کردها بوده‌ است.
به‌ دوستانم خانم سوسن محمدخانی و کاک آرش زمانی به‌ خاطر گزارش جامعشان دست مریزاد میگویم. گزارش بسیار جامع و گویایی بود. همچنین از همه‌ رهروان این رهبر فرزانه‌ و از همه‌ کردها و ایرانیان و فرانسویانی که‌ یاد شهدای میکونوس را بر سر مزار شهدا گرامی داشتند، تشکر میکنم. سخنان سخنرانان در رابطه‌ با اداره‌ ایران آینده‌ بر اساس مشارکت همه‌ ملل این سرزمین و همچنین تآکید بر همکاری نیروهای اپوزیسیون ایرانی با همدیگر و بر اساس برسمیت شناختن اشتراکات، به‌ ویژه‌ در زمانی که‌ یک هجوم وسیع تبلیغاتی علیه‌ جنبش کردستان، به‌ راه افتاده‌ است،میتواند مثبت باشد. این گفته‌ یکی از سخنرانان که‌ بار سنگین مبارزه‌ بر علیه‌ جمهوری اسکلامی ایران، بر دوش کردها بوده‌ است، یک واقعیت است. اما تنها اذعان به‌ این واقعیت کافی نیست، باید در عمل نیز کوشید ایران آینده‌ از آن همه‌ باشد و این ممکن نیست جز با فراهم ساختن زمینه‌های یک اتحاد داوطلبانه‌ مردمان این سرزمین.
۴٨٣۵۲ - تاریخ انتشار : ۲۹ شهريور ۱٣۹۱       

عنوان : کس له درد کس خوردار نیه
شبیه این سوال را جای دیگر هم آورده ام و در اینجا تکرار میکنم.
مثلی ست که سکوت بقدری شدید بود که گوش را کر میکرد. مشابها غیاب بعضی
افراد از حضورشان چشمگیر تر است. در برگزای مراسم سالروز ترور رهبر یک
حزب بزرگ کرد ، رهبر کنونی حزب و رهبر هم پیمان آن نه تنها ظاهرا جزء
سخنرانان نیستند بلکه نامی هم از آنها آورده نشده است. اگر این غیبت به علت بیماری و یا گرفتاری های شخصی ست امیدوارم که هرچه زودتر بهبود یافته و گرفتاری رفع شود. چه میدانم. بقول ما کردها " کس له درد کس خور دار نیه". احتیاج به ترجمه نیست.
۴٨٣۴۷ - تاریخ انتشار : ۲٨ شهريور ۱٣۹۱