• پتک و دریل به دست
در نبردم با شیار ِسنگ ها،
درون ِشب ِ بی پایان ِتونل
میان ِ مه و غبار، ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣ مهر ۱٣۹۱ -  ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۲

 
 
ـ آری من معدنکاو ِ آفریقای جنوبی ،
بی بدرقه ی لبخند ِسپیده دم ِهمسرم ساندرا،
بی نوازش آفتاب بامداد
بدون یک دو سه، با گام های فرسوده
با آسانسور به اعماق ِ غارهای تاریخ
رانده می شوم.
چشم ِ چراغ ِ پیشانی کلاهم
راه بر ِ من است.
پتک و دریل به دست
در نبردم با شیار ِسنگ ها،
درون ِشب ِ بی پایان ِتونل
میان ِ مه و غبار،
با شبنم ِعرق بر پوستواره ام
چنین خُرد و خراب در کشف پلاتین.
در پی رگه های طلا و کانون الماس
هرچه را باید،
          از دَم تیشه بزد.
در تاریک ناکجای این دوزخ ِخوفناک
می اندیشم پسرم، ارنست
از کتاب دبستان
چه خواهد آموخت؟
فردا او نیز
همچون پدر، برده ی تاراج است؟
در پیوندی رمزآلود
اینگونه به زمزمه
به یاران ِ برده ی مزد کارم می آموزم،
باید بر این بهای حقیر حیات شورید.
پس به اعتراض و پیام ب
ه خیابان شهر هجوم می آوریم.
گزمه ها، این زره ی سرمایه
یاران ِمعدنکاو مرا
به آتش رگبار می گیرند.
گل واژه ی فریادمان در حنجره
می شکفد در لخته های خون.
در میدان ِگریز و رهائی
می دووم، بانگ می زنم،
مذهب من نان است و فاعلیت تاریخی!
خدای من برابری کجاست؟
زنان و دختران سرکش
جدال ما را
با خشم به سود می خوانند.
اینک جناب پاپ،
می تواند به ملکه الیزابت
تیرباران ِمعدنکاوان را
پشت ِپرده ی قدرت
                تهنیت بگوید.
اما اینک آوای اعتصاب ما
از ژرفنای سیاهچال ها،
تا آشوب ِخیابان ها
                به پژواک است.
امروز آرمان ما
خیابان های خبر جهان را
تسخیر می کند.
امروز تولید ِپلاتین ما را
در بازار، در جریان ِانباشت ِسود
به محک دیگری خواهند سنجید.
از این گنج ِبه سامان ِتولید
ما مزد نمی خواهیم
سهم زندگی به اندازه ی رنج مان خواهانیم.
چراغ چشم هایم
فردا ی بهتری در افق ِامید
                     انتظار می کشند.
معدنکاوان پیروزمند
با دست های بی نیاز
به خانه های آسوده
             بازخواهند گشت.
آری ما این چنین،
طلای عشق به زندگی را
با شاهرگ خون
در دهلیزهای قلب هامان
عاشقانه صیقل می زنیم...      

۱۹ سپتامبر ۲۰۱۲شبانه
                                                                                    فرانکفورت ـ مجید خرمی