از : امیر حسین آمویی
عنوان : معلوم نیست
معلوم نیست این مطلب چرا در بخش ادبیات گنجانده شده. بستگی این نوشتار به ادبیات بسیار ناچیز است. یک بار دیگر بخوانید. در خواهید یافت
دکتر خویی عزیز، همچنان که ملاحظه می‌فرمایید، اپوزیسیون خارج از کشور هنوز اندر خم پرت‌افتاده‌ترین کوچه‍ی اتحاد بر سر ایجاد حد اقل برنامه برای ایجاد دموکراسی هم نیست. گیرم که بعضی‌ها مثلا سکولاریزم را با ذکر صفت دموکراسی بیش‌تر بپسندند. آنان که فرسنگ‌ها از درک اهمیت شرایط کنونی برای ایجاد یک دموکراسی نیم‌بند هم عاجزند، چه نیازی به فهم فلسفی یا علمی موضوع دارند؟
می‌دانم شما خودتان اهل خواندن این یادداشت‌ها نیستید و شاید حق هم داشته باشید که، حتی اگر خوانده باشید، پاسخی ندهید! اما جداً گره کور این تفهم و تفاهم و یگانگی در اقدام برای ایجاد آن دموکراسی نیم‌بند(!) کجاست؟
چرا سیاسیون ما حوصله و قدرت شناخت و درک شرایط حساس کنونی را ندارند و منتظرند تا باری دیگر "وحدت کلمه"ای دیگر، و روزگار سیاه دوباره‌ای بر آنان تحمیل و آوار شود؟ مگر نه این است که همیشه این اپوزیسیون (؟؟؟) همیشه با پس‌گردنی حوادث و سیلی رهبران خلق‌الساعه و به فرمان آن رهبر گردن نهادند و گردن به تیغشان سپردند؟
راستی چرا این اپوزیسیون (چه داخلی و چه خارجی) این قدر از خود درنگ و کندفهمی نشان می‌دهد؟
۴٨۵۷۷ - تاریخ انتشار : ۱۰ مهر ۱٣۹۱
|