از : لیثی حبیبی - م. تلنگر
عنوان : دوست عزیز مهران شین، متلک پران! که پشت نامی مستعار مخفی شده اید. مگر آن مسایلی که شما مطرح کرده اید من مخالف آن هستم!؟
شما ها - مردم دگم - هنوز یاد نگرفته اید که هر چیزی در جامعه ی بشری جای خود دارد. من به یک واقعیت در باب زندگی یک انسانی - با هر اندیشه ای که دارد - مطرح کرده ام. من نگران زهرا رهنورد نیستم، من نگران همه ی انسانیت هستم. که زهرا رهنورد هم یکی از آنهاست. هنوز خیلی مانده که شما مردم دگم به این برسید. بیا امتحان بده و بعد ببین ششسد روز در تنهایی مطلق زیستن یعنی چه. تو هنوز جرأت نمی کنی نام خود را بنویسی. آدم هایی مثل شما آن تازه عروس خانم را می مانند که بلد نبود در خانه ی خود نیمرو درست کنند، به خانه ی همسایه می رفت و می گفت: بساط بیاورید تا برایتان فسنجان درست کنم!
تا کی می خواهید در تنگی نظر خود، خود را خفه کنید. دیگران هیچ، آیا برای خودتان دلتان نمی سوزد!؟ سبکسری و یک وری بودن نیز اندازه ای دارد.
در مورد حصر یا حبس با شما موافقم. ولی مسایل دیگر اجتماع دلیل بر این نمی شود که «اخبار روز» مسئول و دلسوز انسانیت از ۶۰۰مین روز زندان خانگی آن عزیزان که ایستاده اند، نگوید.
شما یا این ساده و روشن را درک نمی کنید و یا اینکه خودتان را پشت نامی مخفی کرده، به آن راه می زنید. طبیعی است که این فرزندان مردم ایران که ایستاده اند، آزادی شان یکی از شروط اصلی آغاز عادی شدن اوضاع میهن غارت شده است.
بیش از این چه بگویم!؟ گر در خانه کسی نیست.
راستی چند روز در حبس، زندان یا حصر بوده ای!؟ هیچ می دانی آنجا - در دل سکوت - در دل آدمی چه توفانی برپاست!؟ افسوس که نمی دانی!
من آن نکته را عمداً مطرح کرده ام و نام بانو زهرا رهنورد بسیار عزیز را در آغاز آورده ام. زنی که شخصیت اصلی ماجرا نبود، ولی با همسر خود ایستاد. ایستادگی زهرا از آن دو بالا تر است. به مراتب بالاتر است، البته گر دریابی.
شما هم اگر در جایی با هر طرز تفکری که دارید، آنگونه باشید، در برابر شما نیز دست بر سینه می نهم.
من نیز با بکار بردن واژه ی حبس مخالفم. نه بخاطر عربی بودن آن، بلکه زندان خانگی خیلی از زندان عمومی بدتر است. نوعی انفرادی است که از انفرادی بدتر است.
چرا؟
برای اینکه یک زندان انفرادی دایم است. و این بدترین نوع شکنجه نیز می باشد. زیرا انسان ذاتاً موجودی اجتماعی است، و دور از معاشرت بودن او، یک نوع و یکی از بد ترین نوع شکنجه می باشد. یک جنگ روانی قطره قطره کشتن است.
گر در خانه کسی نیست، بیش از این چه گویم که بی فایده است.
کوتاه سخن:
تو گر بزرگ مهران شینی یا که ملا زاده ای بی دینی
هیچ نیستی گر که درد دیگری را آنطور که باید نبینی
وقتی یک بغچه جوالدوز در جیب جان داری برای دیگران، یک سوزن کوچولو هم به خود بزن خانم یا آقا مهران شین!
پیوسته سَم چه می پاشید!؟
اول بگویید خود که می باشید!
تا بگویم که در کُلَه چه داری - پوست
اندوه بیکران دیگری ارزان شمردن نه نکوست!
این گروه گرایی های کور، و بی تفاوتی های شما ها، آدمی را به وحشت می اندازد. و جالب است که از مسخ شدن نیز سخن به میان می آورید!
هر کسی که در راه زیبای حق باشد، به قول خواجه شیراز:
دل سراپرده ی محبت اوست
دیده آئینه دار طلعت اوست
۴٨۷۵۱ - تاریخ انتشار : ۱۹ مهر ۱٣۹۱
|