عنوان : چرا اپوزیسیون راست باز هم نمی خواهد شفافیت داشته باشد.
مثل همیشه اقای مهرداد درویش پور با تقسیم بندی اپوزیسیون از روی شیوه تغییر رژیم یعنی اصلاح طلبی، تحول طلبی و مبارزه مسلحانه قصد دارد به تفاوت های اساسی تفاوت اپوزیسیون رنگی دیگر بزند. پاسخ چرایی اینکار را نیز خود در اخر میدهد. بدلیل اینکه جمهوریخواه لاییک هم جمهوریخواهی خود را در کنج خانه قایم می کند و هم لاییک بودنش را. چرا؟ ایا آقای درویش پور نبایستی به این پاسخ بدهد که چرا؟ اگر پاسخ بدهد، انوقت متوجه می شود که تقسیم بندی اولیه وی چقدر سطحی است. مساله این است که بخشی از اپوزیسیون میخواهد همین نظام سرمایه داری را به شکل دیگری بازسازی کند. به همین دلیل مثل جن از بسم الله هم از جمهوریخواهی می ترسد و هم از لاییک بودن و هم از هرگونه آزادی بیان بدون قید و شرط و کلا هر گونه آزادی که ممکن به مردم قدرت بدهد که نظام سرمایه داری را زیر سوال ببرند. برخلاف نظر ایشان مجاهدین طرفدار مبارزه مسلحانه و دخالت نظامی برنامه سیاسی شان بسیار نزدیک به همین جمهوریخواهان می باشد. نه خواست لغو مذهب رسمی را در برنامه دارند و خواست اصلی شان مثل جمهوری خواهان بازسازی سرمایه داری در ایران است. بی جهت نیست که نه جمهوریخواهند و نه لاییک. به عبارت دیگر اگر پاسخ داده نشود که چرا تمام نیروهای دست راستی در ایران از جمهوریخواه غیر لاییک گرفته تا مجاهد و سلطنت طلب آن، ترجیح میدهند جمهوریخواهی و لاییک بودن خود را در کنج خانه قایم کنند، متوجه نمی شوند که چرا این گردهمایی ها بی نتیجه بوده و با یک حرکت مردم در خیابان این نیروها هزار شقه خواهند شد. اگر ایشان خوب دقت کنند متوجه میشوند که سیستم سرمایه داری در قرن بیست و یک خصوصا در کشورهایی مثل ایران، سالهاست که لاییک بودن و جمهوریخواهی و غیره را بوسیده است و مشغول جفت کردن کفشهای ملایان می باشد. نیاز این سرمایه به استبداد و ترس از مردم بیشتر از دعواهای خانگی با جناحهای دیگر سرمایه است. به همین دلیل نیز با تمام دعواهایی که با یکدیگر دارند، در جبونی و ذلیلی و ناپیگری در خواستهای عمیق مردم برای آزادی و برابری مشترکند.
۴٨۹۴۰ - تاریخ انتشار : ۲۹ مهر ۱٣۹۱