اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲ آبان ۱٣۹۱ -  ۲٣ اکتبر ۲۰۱۲

چند روز پیش در ۲۴ مهرماه ۱٣۹۲ خبرگزاری مهر از تخریب قصر شیخ خزعل در حمیدیه خبر داد و از آن با عنوان کوشک قاجار یاد نمود. در حالی که همه مردم عرب اهواز به خوبی می دانند که صاحبان اصلی این مکان خاندان آلبوکاسب هستند که در گذشته ای نه چندان دور بر عربستان (خوزستان) حکمرانی می نمودند.
تخریب این اثر که برای مردم عرب اهواز از اهمیت ویژه ای برخوردار است و قبل از آن قصر شیخ خزعل در فیلیه ی محمره (خرمشهر)، بیش از پیش ابعاد سیاستی را که دولت ایران در مقابله با مردم عرب در پیش گرفته را روشن میکند.
این سیاست در حدود هشتاد سال پیش توسط دولت رضاخان بنیان نهاده شد، و عمدتا از نازیسم و فاشیسم اروپای آن دوران الهام گرفته بود، و اساس آن بر بنیان نهادن دولت واحد با زبان واحد و دشمنی با عربها و سایر ملیت های ایرانی بنا نهاده شد، که مظاهر عملی آن با ممنوعیت پوشیدن لباس عربی و تغییر نام های اصلی و تاریخی عربی عربستان، محمره و عبادان به نام های جعلی و غیره آغاز شد و در دوران محمدرضا شاه نیز به اشکال دیگر پی گیری شد.
در دوران جمهوری اسلامی در همان بحبوحه ی بعد از پیروزی انقلاب، تلاش نخبگان عرب برای تحقق بخشی از مطالبات مردم عرب اهواز بی نتیجه ماند و بعد از اندک زمانی پاسخ ملایم حاکمیت به مطرح نمودن مطالبات مردم عرب به تندی گرائید و بعد از اندک زمانی به خشونت و افراطی گری تبدیل شد و با شروع جنگ خفقانی حکفرما شد که دوران پلیسی ایام رضاخان را در ذهن متداعی می کرد.
تنها در زمان ریاست جمهوری خاتمی بود که اندکی نسیم آزادی وزیدن گرفت و مردم عرب اهواز توانستند برای اولین بار بعد از سالیان دراز، از حق انتشار نشریه به زبان عربی (البته عربی فارسی)، تاسیس موسسات غیردولتی و سخنرانی به زبان عربی بهره مند شوند. این آزادی محدود باعث شد تا افراطی گری در میان جوانان عرب و شکاف حاکمیت و مردم عرب کاهش یابد.
اما اکنون حاکمیت با تخریب چنین آثاری که برای فرهنگ و تاریخ و هویت مردم عرب اهواز خیلی ارزشمند هستند چه پیامی را می خواهد به مردم عرب اهواز برساند. تنها پیام اینگونه اقدامات زورگوی و با قدرت چماق و چکمه تغییر هویت مردمانی است که تاکنون تا پای جان از هویت عربی خود دفاع نمودند، و دولت ایران هر چقدر هم بخواهد تلاش کند تا تلاش و فداکاری های مردم عرب اهواز را در حفظ فرهنگ، زبان و هویت عربی و دفاع از آن را زمانی به صدام حسین و یا اکنون به وهابیت و اجنبی نسبت دهد نمی تواند این حقیقت اوضح من الشمس فی رائعه النهار را انکار کند که مردم عرب اهواز به هویت عربی خود عشق می ورزند و حاضر نیستند آن را با هیچ هویتی دیگر عوض کنند، این اگر تصور شود که تغییر هویت ملت ها امری ممکن است.
تاریخ و عقل سلیم به این حقیقت واقف هستند که تنها نتیجه ی چنین اقداماتی ملتهب شدن اوضاع و گسترش افراطی گری و ایجاد تضاد و دشمنی است که در نهایت به نفع هیچ طرفی نخواهد بود. نگارنده ی این سطور هم به هیچ وجه نمی خواهد تا در این اوضاع آشفته منطقه و داخل ایران، شرایط را متشنج تر کند و یا دم از جدائی طلبی و استقلال طلبی بزند اما پاکسازی معدود آثار باقی مانده ی تاریخ مردم عربستان (خوزستان) نیز موضوعی است که نمی شود آن را بر کسی بخشید.