عنوان : عقب نشاندن مرسی، درسی است که ایرانیان باید در خرداد ۸۸ بکار می بردند
محمد مرسی بمحض اینکه « قهرمان آتش بس بین حماس و اسرائیل» شد، فیلش یاد هندوستان کرد که از این « وجهه» جهانی، در عرصه ملی یکی از مهمترین سنگرهای بنیاد حاکمیت یعنی قانون اساسی را بنفع نیروهای اسلامی تصاحب کند. رو در رویی نیروهای اسلامی و نیروهای لائیک و لیبرال، نشان میدهد که جامعه مصر بسادگی تسلیم استبداد مذهبی نخواهد شد. ترک کاخ ریاست جمهوری توسط مرسی تنها بدلیل اجتناب از خونریزی بین هواخواهان و مخالفین او نیست، جنبه دیگرش نشان از آن دارد که توازن قوا بگونه ای است که اسلام گرایان و اخوان المسلمین قادر نیستند بسهولت قوانین جامعه مصر را اسلامیزه کنند.
چنانچه مبارزه کنونی محمد مرسی را به عقب نشینی وادارد، نشان از آن خواهد داشت که نیروهای لیبرال و لائیک مصر تا چه اندازه تجربه استقرار حکومت تئوکراتیک ایران را مد نظر داشته اند. ایرانیان نیز باید فرا گیرند که همانند مصری ها باید ماند و خیابان ها را خالی نکرد. در خرداد ۸۸، سمبه ی رژیم آنگاه پر زور شد که یکروزه جنبش سه میلیون نفری تحت « رهبری» مدافعین بازگشت به « دوران طلایی امام» فروکش کرد و خیابان ها خالی شد. استبداد با همه ی امکانات سرکوبش قادر نخواهد بود جنبش عظیم مردمی را به عقب نشینی وادارد. برعکس، تداوم جنبش میتوانست بقیه اقشار تحتانی و فرودست جامعه را نیز بمیدان آورد.
وادار کردن مرسی به عقب نشینی دور از انتظار نیست، وقتیکه نیروهای حکومتی برای عرض اندام و خود نمایاندن، مجبور میشوند که از شهرستان ها آدم بسیج کنند و توازن قوا آنقدر بنفع اسلام گرایان نیست که دانشگاه الازهر از طرفین می خواهد که خویشتن داری کنند.
۵۰۱۲۵ - تاریخ انتشار : ۱۶ آذر ۱٣۹۱