• وقتی که چشمهای تورا بستند،
ماهی درآب پلک نزد دیگر
و لب فرونبست زنفرین.
در کوه و دشت لاله نرویید،
جز با ردای پاره ی خونین! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۷ آذر ۱٣۹۱ -  ۷ دسامبر ۲۰۱۲

 وقتی که چشمهای تورا بستند،

ماهی درآب پلک نزد دیگر

و لب فرونبست زنفرین.

در کوه و دشت لاله نرویید،

جز با ردای پاره ی خونین!

*

دریا دگر نیاسود،

آری دگر نیاسود دریا،

                         دریای سوگوار

کف کرد- موج موج و خروشید،

                                        بیقرار.

*

چیچست، لوت شد*

لبخندِ سبزِ زردشت،

                        پژمرد

قانون شکست و زمزمه ی نی،

                                    سکوت شد.

بوی شکوفه را

تا صحن خانه،

                   باد

                        نیاورد

و سروِ کاشمر را

دیگر کسی بیاد نیاورد.

*

خون،

       سرخ کرد چهره ی ماه و ستاره را

بر صدرِ سوگنامه ی خود،

                               تاریخ

با خون نوشت خاطره ی این هزاره را

*

شب،

       ماه را چو دشنه ی سیمینی

در چشم خود نشاند،

پائیز این قناریِ خونین با ل

روی درختهای خیابان، ترانه خواند!

*

ابری بر آمد از دل دریایِ نیلگون،

با پوششی شگرف، زشنگرفِ سرخِ خون،

مخدوش کرد منظره ی آفتاب را

پاشید در مشام افق زهر خواب را

*

خورشید، در محاصره، سرد و کبود شد

سیمرغ در سکوت، سرائید- دردناک،

شمشادِ پایِ باغچه، ناگاه

                            دود شد!

*

باران

      نـِشسَت در شب جنگل،

بوسید برگِ سوخته ی سرخدار را

بر شاخسارِ سَـرو، تذروی جوان سرود.

آهنگ آفتابی صبح بهار را.



آورده اند که زردشت فیلسوف ایرانی در کرانه های

دریاچه ی چی چَست (ارومیه) زاده شد.



سیزدهم نوامبر دوهزار و دوازده