• سوز ِ سرود تو
             سوسوی شبان ِ فصل شباب بود.
در معبد تجرد ِ غربت،
یله بر رودبار ِ مهی از دود ِ عود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۴ آذر ۱٣۹۱ -  ۱۴ دسامبر ۲۰۱۲

 سوز ِ سرود تو

             سوسوی شبان ِ فصل شباب بود.

در معبد تجرد ِ غربت،

یله بر رودبار ِ مهی از دود ِ عود

با موج ِ ضجه‌های ساز ِ تو

                            تا بی‌ زمانی ِ بعد ِ زمان که نرفتم؛

تا ناکجای کجا -

تا بی‌ کجای ِ پشتِ جهان که نرفتم.



چه طرح‌های عبث زده بر‌ پرده‌ی پندار

به سحر ِ پنجه‌ی تو زیر و زبر شد،

چه صفحه‌ها که نخوانده ماند و

                                  ورق نخورد و

                                                   سحر شد؛

و نوش ِ قهوه‌ی تلخ

با شور ِ زخمه‌های تو آن چنان آکند

کالوده خوابی ام

                  انفصال ِ حظّ ِ بی‌ بدیل را

                                           بهانه نگشت.

***

تو اما

      ز ما گسیختی؛

و ما،

سودازده تابوتِ تار ِ تو را در سکوت ِ سپیده

بر شانه‌‌های خمیده

                     تشییع می‌‌کنیم اکنون....

و نکهتِ غم زمزمه‌های تو در فضاست هنوز

اندهگساری سازت

                  به یاد ِ ماست هنوز.

                                                      *********

جهانگیر صداقت فر

تیبوران - ۱۱ دسامبر ۲۰۱۲