اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۵ آذر ۱٣۹۱ -  ۱۵ دسامبر ۲۰۱۲

فرات نیوز - ماکسیمه آزادی: صالح مسلم, از روسای مشترک حزب اتحاد دموکراتیک گفت از سال ۱۹۹۲ در ترکیه تسلیحات شیمیایی موجود است. مسلم خاطرنشان ساخت که موشک‌های سجود دارای کلاهک شیمیایی رو به اسرائیل نیست, لذا دخالت نظامی در سوریه روی صورت نخواهد گرفت و استقرار سیستم موشکی پاتریوت در ترکیه هم برای جنگی دیگر است.
صالح مسلم, از روسای مشترک «حزب اتحاد دموکراتیک , پ.ی.د» و عضو شورای عالی کرد در مصاحبه با خبرگزاری فرات, مسایلی از قبیل: سیستم خودمدیریتی دموکراتیک, مسئله آموزش به زبان کردی, روابط با مخالفان داخلی و خارجی سوریه, حملات مزدوران علیه سریکانی, دیدارهایشان با کشورهای غربی و تلاش‌های ترکیه برای ممانعت از وی برای شرکت در کنفراسن کردها در پارلمان اروپا را مورد ارزیابی قرار داد.

احزاب کلاسیک

صالح مسلم می‌گوید:«در برخی از شهرها از قبیل قامشلو, سریکانی, دربسیه و تربیسپی, احزاب کلاسیک حضور دارند. این شهرها هنوز با ناآرامی و غیرشفافیت اوضاع روبرو است, اما تلاش‌های ما برای فعالیت و سازماندهی افزایش یافته. بخاطر برخورد این احزاب کلاسیک در این مناطق تاحدودی عقلیت نژادپرستی وجود دارد, اما غرب کردستان بطور کلی سیستم خاص ما را پذیرفته است.

خودمدیریتی دموکراتیک

در شهر عفرین و کوبانی سیستم خودمدیریتی دموکراتیک از جانب خلق مورد پذیرش قرار گرفته, ولی ما هنوز ده درصد آن را عملی ساخته‌ایم. صرفا کمیته‌ها و شوراهای شهرها را تشکیل داده‌ایم. در روستاها کمون‌های ویژه تشکیل می شوند, اما هنوز به پیشرفت مورد نظر نرسیده‌اند. کمون‌های موجود تاکنون بصورت رسمی فعالیت‌هایشان را آغاز نکرده‌اند. به مرور زمان تحقق خواهد یافت. برای دفاع از روستاها و اهمیت دادن به آن چندین خودرو و وسیله نقلیه اختصاص داده شده. سازماندهی و تنظیمات اداری و رسمی در روستاها و شهرها در شرایط و اوضاع کنونی آسان نیست.
مسلم گفت که مردم برای رفع اختلافات خود به دادگاه‌های دولتی مراجعه نمی‌کنند, بلکه به کمک کمیته‌های خلق مسایل‌شان را حل می‌کنند. هم‌اکنون هیچ‌کس به دلایل سیاسی بازداشت و زندانی نمی‌شوند ولی آنهایی که مرتکب دزدی و جرایم کیفری می‌شوند, بازداشت می‌گردند. بیشتر مسایل اجتماعی مردم بصورت صلح‌جویانه و عادلانه چاره‌یابی می‌شوند.

آموزش به زبان کردی

«خلق‌کرد در غرب کردستان آسمیله نشد. همه به زبان کردی حرف می‌زنند. آنهایی که مدت زمانی طولانی است به دمشق و حلب رفته‌اند, تاحدی آسمیله شده‌اند, اما همه کردی می‌دانند. ما در سال ۲۰۰۷ تصمیم آموزش به زبان کردی را در کنگره حزب پ.ی.د اتخاذ کردیم. اما موفق به علمی‌ساختن آن نشدیم. با دشواری‌ها و موانع زیاد مواجه شدیم. دولت به سرکوب کردها دست زد. سپس ما مراکزی به نام «خانه ملت» و مدارس کردی تأسیس کردیم و در روستاهای زبان کردی تدریس شد. هم‌اکنون صدها مدرسه به آموزش زبان کردی می‌پردازندکه از ارزش سمبلیک برخوردارند. ما با این کار خود به خلق‌مان می‌گوییم «تو کرد هستی وباید از زبان مادری خود محافظت کنی. وقتی این کار عملی شد, در آینده هیچ قدرتی نمی‌تواند زبان کردی را انکار و رد کند».
در غرب کردستان بویژه در شرق کردستان چیزی به نام دانشگاه وجود ندارد, این جزو سیاست‌های نابودگرانه رژیم بعث سوری است. تنها در شهر حسک دو دانشکده کوچک وجود دارد آنها در مناطقی است که عرب‌نشین می‌باشد.

هویت کردی و دادن شناسنامه به همه کردها

تاکنون رژیم ترکیه هویت کردی را انکار می‌کرد و شمار زیادی از کردها از شناسنامه رسمی برخوردار نبودند, اما هم‌اکنون به همگان شناسنامه اعطا شده. ولی مسئله مهم این است که ما خواستار به رسمیت شناختن هویت کردی خود هستیم. هم‌اکنون در مرحله تحول قرار داریم و هنوز بصورت رسمی کارت‌های شناسایی کردی برای شهروندان درست نکرده‌ایم. هم‌اکنون آنچه در اولویت است, مسئله امنیت و آرامش می‌باشد.

مسئله امنیتی در غرب کردستان

در غرب کردستان با استفاده از دو نیروی مردمی امنیت برقرار می‌شود, نخست: نیروهای امنیتی هستند که جای پلیس را می‌گیرند, دوم: واحدهای مدافع خلق, ی.پ.گ که یک نیروی مسلح نظامی است و در خارج از شهرها مستقر می‌شود. این نیرو در صورت وقوع یک حمله, از مردم دفاع می‌کند. ما ارتشی وابسته به دولت نیستیم. مردم خود این نیروها را تشکیل داده‌اند و از خود دفاع می‌کنند. هم‌اکنون در مرحله‌ای حساس قرار داریم و باید بسیار هوشیار بود. به نیروهایی آموزش‌دیده نیازداریم که هم‌اکنون چنین نیرویی را در دست داریم. اما برای تشکیل یک ارتش هنوز منبعی حمایتی اقتصادی در دست نداریم.

داشتن روابط با اعراب و مخالفان خارج از سوریه

در برخی جاها روستاهای کردها و اعراب با هم بسر می‌برند و دارای روابطی عمیق هستند. ما و اعراب با هم مشکلی نداریم. تنها نگرانی ما حملات گروه‌های مسلح مزدور است. آنها از هر جایی بویژه از ترکیه می‌آیند و حمله می‌کنند. ما با هیچ خلقی در سوریه مشکلی نداریم و می‌گوییم بخشی از انقلاب سوریه هستیم. خود را از سوریه جدا فرض نمی‌کنیم. در آینده نزدیک وقتی که حکومتی نوین تشکیل شد, باید حقوق دموکراتیک ما به رسمیت شناخته شود. در چنین موقعیتی بازهم باید مردم از خود دفاع کنند.
هم‌اکنون مجلس ملی سوریه مطالبات کردها را قبول نمی‌کند, البته هیچ قدرتی ندارند و نمی‌توانند کاری از پیش برند. اگر یک خلق سازماندهی شود, می‌توانند از خود دفاع کنند و دیگران هم نمی‌توانند مخالفت کنند.
برخی از گروه‌های داخلی موجودیت ما را می‌پذیرند و نگران حمله اعراب نیستم. چراکه درمرحله کنونی با برخی از طرف‌های عرب پیمان‌هایی امضا کرده‌ایم. برخی از آن گروه‌ها با ترکیه رابطه دارند و موجودیت ما را رد می‌کنند, اما کاری از دستشان برنمی‌آید. ولی آخر سر به آنها می‌قبولانیم.
وقتی که من به لندن سفر کردم, یک نفر از طریق پست الکترونیکی با من تماس گرفت و گفت:«ما دو هزار نیروی مسلح داریم و می‌خواهیم با شما همکاری کنیم».

ارتش آزاد سوریه

ارتش آزاد سوریه متحد نیست و چند انشعاب جداگانه دارد. برخی از آنها با ترکیه همدست هستند, برخی با قطر و برخی هم با عربستان صعودی. برخی گروه‌ها هستند که ادعا می‌کنند جزو ارتش آزاد سوریه هستند درحالیکه چنین نیست. آنها یک مرکز مشخص ندارند. هرچند غربی‌ها آنها را یکی می‌دانند اما در حقیقت چنین نیست. گروه‌های مسلح حلب اندیشه‌هایشان متفاوت است و آنهایی که در حمص هستند طوری دیگر فکر می‌کنند. حتی در شهر حلب انواع گروه‌ها وجود دارند که دیدگاه‌هایشان کاملا با هم متفاوت است. راهشان از هم جداست. این امر اثبات می‌کند که چندین کشور در سوریه دخالت‌هایی نابجا دارند. حتی برخی از گروه‌های سازمان‌هایی جاسوسی تشکیل داده‌اند. مثلا گروه النصرا که در ۱۹ الی ۲٣ نوامبر به شهر سریکانی حمله کردند, با مقامات دولت روابط بسیار خوبی دارد. همان گروهی است که به ما کردها حمله می‌کند اما دچار شکستهایی سنگین شده. چندی پیش من با یکی از مقامات ارتش آزاد دیداری انجام دادم , وی گفت که به هیچ وجه با آن گروه رابطه ندارند. گفتند آنها خائن , اخلالگر و وابسته به رژیم سوریه هستند. خود آنها می‌گویند که باهم روابطی ندارند. آنها حتی گاهی سر اعضای یکدیگر را هم می‌برند که همان‌هایی هستند که در سریکانی به ما حمله می‌کنند. آنها از داخل ترکیه وارد سریکانی می‌شوند و شاید هم توسط سازمان استخبارات سوریه تشکیل شده باشند, به هر حال ما بطور دقیق نمی‌دانیم. در حقیقت من نمی‌دانم. آنچه من می‌دانم این است که ارتش آزاد سوریه متحد و یکدست و سازنده نیست. هریک از آنها گروه‌ها می‌خواهند بجنگند تا گروه دیگری را بطور کامل از میان بردارند. ما از همان اول نمی‌خواستیم انقلاب سوریه به انقلابی نظامی و مسلحانه مبدل شود. اما ترکیه و برخی کشورهای دیگر سوریه را دچار جنگ داخلی ساختند. هم‌اکنون جنگ قدرت در جریان است و ماهیتی انقلابی ندارد. آنها همدیگر را می‌کشدند, این آن انقلابی نیست که ما می‌خواستیم. بهرحال ما حضوری مستحکم در غرب کردستان داریم و خلقمان را بخوبی سازماندهی می‌کنیم. خلق همه طرفدار ما هستند, زیرا ما برنامه خاص خود داریم و طرفدار جنگ نیستیم.

استقرار سیستم ضدموشک پاتریوت در ترکیه

سوریه دارای تسلیحات شیمیایی است که از سال ۱۹۹۲ از آن تسلیحات برخوردار است ولی خود این دولت‌ها تازه از آن بحث می‌کنند. البته این تسلیحات علیه ترکیه بکار گرفته نخواهد شد و سیستم ضدموشک پاتریوت هم که در ترکیه مستقر ساخته‌اند, برای اهداف دیگری است نه برای سوریه. درواقع آنها برای جنگی دیگر مشغول تدارک هستند. برای مقابله با ایران است. باید بخوبی دانست که تسلیحات شیمیایی سوریه برای مورد هدف قراردادن ترکیه نیست, حتی نزدیک به مرزهای ترکیه هم نیست. برد موشک‌های پاتریوت ۲۵۰ کیلومتر است درحالی که از دمشق تا حلب ٣۰۰ کیلومتر می‌شود.
ترکیه هم نمی‌تواند به دخالت نظامی علیه سوریه دست زند. وقتی می‌‌گویند ترکیه, ناتو به فکر انسان خطور می‌کند. در صورت چنین دخالتی مسلما جنگی شدید درخواهد گرفت.

جنوب کردستان مرزها را بسته

از خلق کرد می‌خواهیم که هم به حمایت سیاسی و هم انسانی دست زند. ما از اقلیم کردستان می‌خواهیم که دروازه‌های مرز با غرب کردستان را باز بگذارد. حداقل می‌تواند کمی نرم‌تر رفتار کند. ممکن است واکنش‌هایی علیه آنها به میان آید و به آنها بگویند که همانند دولت ترکیه می‌خواهید مردم کرد را با خفقان و گرسنگی روبرو سازید. وقتی ما از حکومت اقلیم چنین تقاضایی می‌کنیم, جواب مثبت می‌دهند, اما به آن عمل نمی‌کنند.

روابط خارجی

دولت‌های غربی به ما توجهی نمی‌کنند ولی هستند کشورهایی که موجودیت ما را می‌پذیرند. بویژه کشورهای اسکاندیناوی تاکنون تسلیم عقلیت فرانسوی ـ انگلیسی نشده‌اند. ما با آنها دیدارهایی به عمل آورده‌ایم و خیلی کشورهای دیگر هستند مشتاق داشتن روابط با ما هستند. می‌توانیم با کشور آلمان و اتحادیه اروپا هم روابطی حسنه برقرار سازیم. بسیاری از این کشورها به سیاست‌های ما توجه می‌کنند.