همراه شو رفیق
دشوار زندگی بی رزم مشترک آسان نمی شود

نامه ی یک فعال کارگری


• دوستانی که تضادهای داخل زندان راعلنی کرده اند و به بیرون داده اند، می دانند چه کرده اند؟ هم نگرانی در درون خانواده ها ایجاد کرده اند هم زندانبانان را هوشیار، که میشود از این طریق زندانیان را به جان یکدیگر انداخت، و زندانی در درون زندان ایجاد کرد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲ دی ۱٣۹۱ -  ۲۲ دسامبر ۲۰۱۲


اخبار روز: به دنبال انتشار نامه ی تعدادی از زندانیان سیاسی بند ٣۵۰ زندان اوین مبنی بر انحصار طلبی در این بند، نامه ی زیر توسط یکی از فعالین کارگری در ایران برای انتشار در اختیار اخبار روز قرار گرفته است. نام واقعی این فعال کارگری در تحریریه ی اخبار روز محفوظ است.


در سایت اخبار روز مورخ ۲٨/۰۹/۹۱ مطلبی به نقل از یکی از دوستان، در ارتباط با پارهای اختلافات سیاسی وعقیدتی و برخی تنگ نظری ها در زندان میان زندانیان سیاسی درج شد. چه خوب بود اخبار روز بخاطر جلوگیری از بازتاب منفی آن از انتشارش خوداری می کرد و در اینکار، که تاثیر بسیار منفی در روحیه مبارزان داخل و خارج از زندان می نهد و مورد سواستفاده سیستم حاکم از این مسایل می گردد پیشقدم نمی شد. این مطلب توسط یکی از دوستان که منهم ایشان را می شناسم و از طرف تعدادی از زندانیان سیاسی، نوشته شده بود که به باور بعضی هایشان جنبش سبز از بین رفته، و تعداد دیگری از آنها گرچه این را قبول ندارند ولی بر این اعتقاد قرار دارند که جنبش در حالت رکود قرار دارد. من فکر می کنم که منشا این اختلافات و البته برخی تنگ نظری ها در میان مخاطبان مطلب مندرج در اخبار روز، وجود این ارزیابی و واکنش مخالفت آمیز آنها با این ارزیابی است که البته در حد ارزیابی هم نمانده و می خواهد راه خودش را از طرفداران جنبش جدا کند و ظاهرا چنان به اینکار مصمم گردیده که تصمیم به علنی کردن اختلافات نموده است.
همه ما می دانیم که در جنبش گرایشات و تمایلات گوناگونی وجود دارد. اما همه این را نیز می دانیم که بر سر دمکراسی و مبارزه علیه انحصار طلبی حکومت، بین همه زندانیان سیاسی تفاهم و اشتراک نظر وجود دارد که البته اشتراکات به همین دو موضوع محدود نیست و مشترکات دیگری نیز میان آنها وجود دارد و بخاطر همین مساله است که همه آنها در زندان هستند. عدهای از زندانیان که موافق نوشتن نامه و اعلام عمومی آن نبودند و معتقد به رقیق کردن اختلافات بودند، اما متاسفانه، موفق نشدند تهیه کننده مطلب را مجاب کنند که از انتشار آن فعلا خوداری کند. برای من که در رژیم پیشین و در رژیم جمهوری اسلامی زندانی بوده ام و خاطرات ناخوشایندی از نتایج برجسته کردن اختلافات تا حد ایجاد دسته بندی دارم، خواندن این مطلب بسیار آزاردهنده بود و من را به یاد نتایج منفی اینگونه دسته بندی کردن ها انداخت، بهمین جهت خواستم با نوشتن این چند جمله، نظرخودم را با دوستان در میان بگذارم.
امیدوارم دوستان خردمندتر که تعدادشان در میان زندانیان سیاسی بسیار است، بتوانند در حفظ همبستگی زندانیان سیاسی کوشش بیشتری مبذول دارند. دوستان تهیه کننده این مطلب نیز بدانند، که اگر هدفشان دمکراسی و عدالت اجتماعی است، این مهم از طریق افشاگری و دامن زدن به اختلافات تامین نمی شود. زندان و زندانیان سیاسی، الگوی جامعه دمکراتیک آینده ما هستند. اگر نتوانند در زندان الگویی از جامعه آینده مورد نظرشان را درست کنند، چگونه می توانند در جامعه بزرگ و پیچیده ایران، آنرا بوجود آورند.
یاران، رفتار شما در زندان ها در بیرون زندان و در داخل و خارج ایران، در میان ایرانیان و مبارزان جنبش آزادیخواهی اثر زیادی دارد. مراقب باشید روحیه ها را تضعیف نکنید، که جنبش را تضعیف کردهاید. مردم از شنیدن و دیدن همبستگیتان بیشتر خوشحال می شوند.
دراین رزم مشترک باید تا میتوانیم تضادها را کم رنگ نماییم و اجازه ندهیم نیروهای حاکمیت و عناصر فرصت طلب در درون نیروهای اپوزیسیون مدافع مردم، ازاب گل آلود ماهی بگیرند.

دوستان عزیز!
تجربیات تاریخی گذشته باید درس بزرگی برای نیروهای مبارز، چه مذهبی، چه غیرمذهبی، باشد. تجربه تلخ سال ۱٣۵۴ (سازمان مجاهدین خلق) درون زندان، ضربه جبران ناپذیری به نیروهای مبارزی که در مقابل رژیم شاه ایستاده بودند زد، که نه تنها سازمان مجاهدین خلق، بلکه تمام مبارزین صدمه زیادی خوردند وباعث شد که آن اختلاف نظر، مخصوصا" از طرف نیروهای دگم مذهبی، جوی درزندان به وجود آوَرَد، که آه از نهاد آقای طالقانی در آورد، با وجود زحمات زیادی که ایشان کشیدند، نتوانستند جلوی فاجعه را بگیرند، و دیدیم که اثرات آن دراوائل انقلاب ۵۷ چطور مردم را درمقابل مبارزین، که سالها با رژیم شاه مبارزه می کردند قرار داد و بالطبع سایر نیروها هم عکس العمل نشان داده و در مقابل همدیگر ایستادند.
دراوائل دهه ۶۰ هم، باز با درست کردن تواب وعلم کردن منافق، چه نیروهائی را از صحنه مبارزه دور و یا در زندانها جای دادند و چطور خانواده ها در مقابل یکدیگر ایستادند و کشتارهای متعدد هم نتوانست خانواده های تفکرهای مختلف زندانیانیان سیاسی را کنار هم نگهدارد.
دوستانی که تضادهای داخل زندان راعلنی کرده اند و به بیرون داده اند، می دانند چه کرده اند؟
هم نگرانی در درون خانواده ها ایجاد کرده اند هم زندانبانان را هوشیار، که میشود از این طریق زندانیان را به جان یکدیگر انداخت، و زندانی در درون زندان ایجاد کرد.                                                                                    
درصورتیکه خانواده ها بیرون از زندان باهم ارتباط دارند و به درد همدیگر می رسند و قوت قلبی برای هم می باشند.
دوستان عزیز هدفی که بخاطر آن به زندان ا فتادهاید، را فراموش نکنید. فراموش نکنید که برای چه به زندان افتادهاید. می بینید که حاکمیت با یک چوب همه را میزند. اتحاد شما در این شرایط، باید راه رسیدن به هدف را کم هزینه تر کند.
از تمامی دوستان مخصوصا" پیش کسوتان مبارزه، آرزوی همکاری می طلبیم.
به امید آزادی همه شما.                           
فعال کارگری
٣۰/۰۹/۹۱