درگذشت استاد همایون خرم - اخبار روز

نظرات دیگران
  
    از : شور‫

عنوان : ‫پروین پروین است!
‫پروین پروین است!
معرفی ‫هنرمند آهنگها و ترانه های دلشاد و روح انگیز کلاسیک و ماندگار ایران در دوران مدرن، یعنی بانو پروین، از وابستگان و آشنایان زنده یاد هنرمند آواز پاپ، نوری، توسط هنرمند معرف تئاتر بانو توران مهرزاد، اوج خدمت زنده یاد همایون خرم به این هنر و مردمش بود. پروین پروین است. نظیر صدا و هنر پروین هنوز پیدا نشده که نشده. بسیار برجسته و منحصر بفرد. چون دریا، توفانزا و باوقار چون زنی الگوی همه زنان مدرن و با شخصیت. پروین همچون ترانه آتشین اش: تصویر در خیال، تصویری ابدی و ازلی و ماندگار در خیال دوستارانش هک کرده است! باعث شرم است که چنین هنرمند محبوبی زیر گام و لگد تعصبات انقلاب اسلامی یکباره گم و ناپدید شد! ناچار به پنهان زیستن و گوشه نشینی شد...... از او بعد از انقلاب هیچ ‫خبر و اثری نیست..... من فکر کنم همایون هم از غم و غصه عزلت و گمشدگی پروین رنج بسیار برد و شاید همین رنج و قصه قدری زودتر از عمر متوسط هنرمندان هم عصرش مجبور به ترک این دنیا و دیار فانی شد!
۵۰۹۷۰ - تاریخ انتشار : ۱ بهمن ۱٣۹۱       

    از : حمید ارجمند

عنوان : آخرین بازمانده از نسل شیران...
درگذشت استاد همایون خرم رامیتوان درگذشت آخرین بازمانده از نسل شیران عرصه هنر اصیل و پاک ایرانزمین دانست ! او که متعلق به نسلی آفریننده و در عین حال وفادار به اصالت و پاکی نسل قبل از خود و اساتیدی چون نی داود و حسن صبا و بنان و..... بود در شرایطی بدرود حیات گفت که میهن مان در تمامی سطوح ادبی و هنری بخاطر ۳۴ سال سرکوب و ترور وحشیانه حتی در میان ادبا و هنرمندان با ایجاد خفقان و ممنوع کردنشان از تلاش و آفرینش هنری در برزخی جانکاه بسر میبرد تا بلکه اهریمن زاده گان سیهه دل با پنداری عبث سعی در قربانی کردن عشق و انسانیت در پای جهل و مافیای بی هویت و بد سگال خویش چند صباحی دلقک وار در دوره ای سیاه ملقی بزنند و از صحهنه گم شوند ! و غافل از اینکه از میان خرابه های به جا مانده از ضحهاک فقیهه سرانجام نسلی بپا خواهد خواست تا دوباره زخمها را تیمار و خانه ای نو همچون نوروزش بنا کند ، همانگونه که پس از حمله عرب و دو قرن کشتار و سوختن و در همان حال و روزها ایرانیانی بودند که با چشمی تر و دلی پر خون از فاجعه ولایت ناب در نوروز که ممنوع گشته بود در خفا گلی و سبزه ای بر پا میداشتند و با همین امید از قرن سوم ولایت فقیهه را که آنزمان در بغداد لانه کرده بود از جا کندند و تا روزی که بساط خلافت را بر نچیدند آرام نداشتند .....
۵۰۹۵٣ - تاریخ انتشار : ٣۰ دی ۱٣۹۱