میزگرد «وحدت چپ» در بروکسل - اخبار روز

نظرات دیگران
  
    از : فریبرز .

عنوان : بیش از این انتظار دیگری از شما نیست!
سلام
والله از بس از نوشته های آدم هایی که بیرون یا کنار گود نشسته اند و هی دستور می دهند واقعاً خسته کننده شده است. من نمی دانم چه اشکالی دارد که یک عده ای با هم نشستند و گفتگو می کنند تا بلکه اشتراکات کاری خود را افزایش دهند و اگر بتوانند با هم وحدت کنند. حال اگر ۲۰ نفر یا صد نفر هم می شوند دستشان درد نکند و دمشان گرم! کار آنها اگر هم موفق نشوند بهتر است از غر زدن و فقط حرف و انتقاد کردن. لطفا گزارش را خوب بخوانید و حتی فیلمش هم انتشار یافته است. برای اطلاع شما آنها خودشان می گویند که این سه سازمان ۳۰ سال نیست که این حرف ها را می زنند؛ آنها تنها چهار سال است که با هم بحث و گفتگو می کنند تا بلکه فضایی را باز و هموار کنند تا بلکه یک بخش از چپ که خود را "چپ دمکرات" می داند، بتواند خودش را متحد کند. اینکه خوب است و معلوم نیست چرا بشما بر خورده است. خب آقای محترم اگر دوست نداری این سه جریان وحدت کنند خب نداشته باش. اما دوست داشتن شما که ملاک فعالیت آنها نیست، عزیز! شما بروید و قدم رنجه کنید و با چپ های مدل خودتان متحد شوید. آنهایی که مدل شما پاک و زلالند. البته می دانم اینکاره هم نیستید. آمدی و یاداشت می زاری تا تخریب کنی. البته حق داری این نوع تلاش را قبول نداشته باشی اما حق تخطئه کردن را نداری! تمام نوشته ات را منفی نوشتی و بعد ادعا می کنید که نمیخواهید منفی فکر کنید، عجبا !؟ در ضمن در جلسه سخنرانی هم که نبودی اما تا دلت بخواد حرف و حدیث هم زیاد مطرح کردی. بدون اینکه در جلسه باشی! اینجوری با حدس زدن و تفسیر کردن دست به اصطلاح تحلیل زدید، بدون اینکه بدانید و اطلاع داشته باشید! از نظر شما چه جوری باید این برخورد حذفی و تخریبی شما را فهمید؟ ژست های انقلابی و رادیکال گرفتن هم بدرد خودتان می خورد. نمی دانم پشت این اسم این برخورد چه کسی و با چه انگیزه ای حضور دارد؟ لطفا زحمت بکشید و بروید با همان طیفی که با روحیه شما هماهنگی دارد متحد شوید. با دیگران چیکار دارید؟ از طرف دیگران هم بهتر است حرف نزنید. از طرف خودتان وکیل باشید. اینجوری فضا دمکراتیک تر می شود. من هم نظرم را شخصا نوشتم تا متوجه شوید حواس ما جمع است و با این حرف ها از میدان خارج نمی شویم. به عرض شما برسانم که برعکس شما در آن جلسه هم بودم و اصلا آن حرف و حدیث هایی را که شما نوشتید در آنجا مطرح نشد. کار واقعی یک منتقد این است که اولا بدیگران احترام بگذارید؛ دوماً دروغ نگوئید بویژه اینکه در آن جلسه نبودید؛ سوما فعالیت دیگران را تخطئه نکنید؛ چهارماً نظرتان را بعنوان یک منتقد بصورت محترمانه و دمکراتیک مطرح کنید؛ پنجماً با تلاش های دیگران برای همگرائی بصورت تخریبی برخورد نکنید؛ ششماً به تنوع احترام بگذارید؛ هفتماً اگر بلدی و می دانی چگونه می شود وحدت کرد خب عزیز این گود و این هم میدان.
بیش از این انتظار دیگری از شما نیست!
شاد باشید
۵۱۰٣۷ - تاریخ انتشار : ۷ بهمن ۱٣۹۱       

    از : سیامک فرید

عنوان : آنها که با هر سخنی از وحدت مخالف اند چنین استدلال می کنند
در نظر بالا چند مسئله با هم طرح می شود .
یکی اینکه سی سال است دم از وحدت زده می شود ولی خبری نشده است.یعنی بی فایده است و تلاش نکنید
دوم اینکه اینها که می خواهند وحدت کنند تعدادی همفکر هستند. گویی وحدت را باید با مخالفین کرد و کسانی که نظراتی دیگر دارند!!!
سوم اینکه سازمان فدائیان اکثریت اول از گذشته خود اعلام انزجار کند و سپس ببینند چه می شود.
چهارم اینکه کسی حاضر نیست با فدائیان اکثریت وحدت کند. یعنی اتحاد فدائیان و سوسیالیستها و منفردین وجود خارجی ندارند.
جگونه این همه می توان ضد و نقیض حرف زد ؟
۵۱۰٣۶ - تاریخ انتشار : ۷ بهمن ۱٣۹۱       

    از : مازیار د

عنوان : واقعا؟
۳۰ سال هست که مرتب دم از "وحدت چپ" زده میشود ولی آب از آب تکان نخورده و در در همان پاشنه فرقه گرایی میچرخد. آیا واقعا کسانی که این میز گرد (که در عکس میز مستطیل هست. میز گرد از آن رو استفاده شد که میخواستند تمامی شرکت کننده گان بیک سان باشند، کسی بالا یا پائین میز نشیند تا ارجحیت نسبت بدیگران داشته باشد) را برپا کردند فکر میکنند با شرکت نزدیک به بیست نفر (به عکس رجوع کنید) که احتمالا همگی همفکر سخنرانان هستند و ۴ نفر سخنران و ۲ نفر برگزار کننده، قدمی در راه وحدت چپ برخواهند داشت؟ نمیخواهم منفی فکر کنم ولی اگر واقعیت را بنگریم، این کار ها تنها برای سرگرمی خوب هست و دور هم جمع شدن چند دوست. سخنرانان و برگزار کننده گان که جملگی با اندکی اختلاف همفکرند. منفرد خطاب کردن شخصی و عضو یک سازمان شخص دیگر که سالیان سال هست که در کنار هم فعالیت کردند، بیشتر به شوخی شبیه هست تا واقعیت. برگزار کننده گان بخوبی میدانند تا اکثریت یک انتقاد از خود اساسی نکند و تمامی عملکرد های که فاجعه آفرید را در نزد افراد و سازمان های چپ آشکار نکند و دست از بین دو صندلی نشستن (حمایت از یک جناح رژیم و ادعا کردن اپوزیسیون بودن) برندارد، ابدا امکان ندارد که حتی یک نفر کششی به این فراخوان دادن ها و میزگرد گذاشتن ها بکند. آیا زمان آن نرسیده که دست به یک کار واقعی بزنیم نه نمایشی. به امید آن روز
۵۱۰٣۵ - تاریخ انتشار : ۶ بهمن ۱٣۹۱