اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۵ بهمن ۱٣۹۱ -  ٣ فوريه ۲۰۱٣

دو سال پس از سرنگونی حسنی مبارک، انقلاب مصر باز به باریکادبندی خیابانی روی آورده است. این روزها همه کس حتی برخی رسانه های راست بورژوایی وقایع مصر را "انقلاب بی پایان " و یا "انقلاب مداوم" خطاب میکنند. میدان التحریر دوباره مملو از جمعیت تظاهر کننده است. شهرهای بسیاری در حال تظاهرات دهها هزار نفره و مقابله با تانکها و گروهبانها و پلیس و اجیر شدگان مسلح لباس شخصی هستند. شور و التهاب انقلابی همه جا را فرا گرفته است. تاکنون شمار بسیاری از جوانان انقلابی توسط ضد انقلاب به قدرت خزیده کشته شده اند. مرسی و حکومت اخوانی ها در اسماعیلیه و سوئز و پورت سعید حکومت نظامی اعلام کرده است. و جوانان انقلابی با رقص و پایکوبی هزاران نفره در برابر تانکها و نیروهای تا دندان مسلح، مقررات منع رفت و آمد حاکمین را به سخره میگیرند. همه چیز گویای اینست که انقلاب مصر با اعتماد به نفس با دولت پوشالی مرسی مقابله میکند. وزیر دفاع مرسی این روزها گفت "اگر اوضاع به اینگونه ادامه یابد مصر (بخوان "دولت اخوان") سقوط خواهد کرد" و مرسی که به اروپا سفر کرده بود تا با ارائه کارنامه ضد انقلابی خویش از قدرتهای غربی تقاضای سرمایه گذاری در مصر کند، نیمه کاره سفرش را لغو کرد و با نگرانی به مصر بازگشت.

آنچه این روزها در مصر میگذرد چیزی جز ادامه "انقلاب نان و کرامت انسانی" نیست. مردم مصر دیکتاتوری مبارک را با انقلاب خویش به زیر کشیدند تا جامعه ای مرفه و آزاد را برپا کنند. مردم مصر دیکتاتوری مبارک را به زیر کشیدند زیرا نمیخواستند و نمیخواهند یک اقلیت مفتخور بی خاصیت بر آنها حکومت کند. اما بازماندگان رژیم سابق در پشت سر جریان ارتجاع اسلامی اخوان المسلمین به راس ماشین حکومتی پریدند و تمام تلاششان را به کار انداختند تا با سرهم بندی یک انتخابات فرمایشی مردم را قانع کنند که انقلاب تمام شد و آنها را به خانه بفرستند. اما نتوانستند. انقلاب مصر با سرنگونی مبارک سکان جامعه را بلافاصله به دست نگرفت. زیرا حزب و پلاتفرم روشن و رهبری شناخته شده و سراسری نداشت. اما در عین حال، انقلاب اجازه نداد که همچون سال ٥٧ ایران، دولتهای بورژوایی غربی برایش رهبر و امام بتراشند و انقلاب را مصادره کنند. برعکس در انقلاب مصر اخوان المسلمین یک جریان کاملا بی ربط به انقلاب است و از نظر مردم دشمن انقلاب شناخته میشود. اینها ناچار شدند اسمشان را عوض کنند. خود را سکولار و میانه رو معرفی کنند. اعلام کنند حکومت اسلامی ایران را قبول ندارند. و همین به اصطلاح "میانه روها" هستند که وقتی به قدرت خزیدند همچون ارتجاع اسلامی در ایران تقلا کردند قانون اساسی اسلامی را به مردم تحمیل کنند، زن را دنبالچه مرد تعریف کنند، آخوندهای الازهر را بعنوان نگهبانان قانون اساسی تعریف کنند و اکنون در پناه تانکهای ارتش مبارک و طنطاوی، جوانان انقلابی را کشتار میکنند. همه اینها یک بار دیگر بر این تاکید میکند که نیروهای اسلامی در سیاست تفاوت اساسی ای با هم ندارند. همه سروته یک کرباسند. انقلاب مصر دارد با آزمون و خطا پیش میرود. اما روی کار آمدن اخوانی ها از خطاهایش نیست. مصر انقلابی از همان ابتدا به ارتجاع اسلامی روی خوش نشان نداد و نخواهد داد. اسلامیون علیرغم میل و خواست مردم انقلابی خود را تحمیل کردند. پیام امروز انقلاب به مرسی و "اخوان" این است: "ارحل"، گورتان را گم کنید! انقلاب تا سرنگونی مرسی و سلطه اخوانی ها بر ماشین دولتی ادامه می یابد.

جامعه مصر در دوره بسیار حساسی بسر میبرد. انقلاب فرجه ای مهم و تاریخی به کارگران و مردم این کشور داده است تا یک بار برای همیشه خود را از فرودستی رها کنند و جامعه ای دلخواه، جامعه ای مرفه و آزاد و بری از سرکوب و تبعیض را برپا کنند. این فرصت را بهیچ وجه نباید از دست داد. جبهه انقلاب فرصت ندارد تا تمام راه را با آزمون و خطا طی کند. تجربه انقلابات در کشورهای مختلف را باید مورد استفاده قرار داد. برای پیروزی انقلاب باید در قدم اول اهداف انقلاب را بروشنی تعریف کرد. باید متشکل بود و نیروهای انقلابی را سازمان داد و رهبری کرد. و این یعنی انقلاب به پلاتفرم روشن انقلابی و حزب انقلابی و رهبران و چهره های قابل اتکا و شناخته شده عمیقا نیازمند است.

انقلاب باید کل ماشین دولتی سابق را در هم کوبد و کنار بزند. باید کل قوانین سابق را ملغا اعلام کند. انقلاب باید بعنوان فوری ترین گامها، آزادی عقیده و بیان و تشکل و تجمع را حق بی چون و چرای همه شهروندان اعلام کند و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی را آزاد کند. انقلاب باید تامین رفاه و معیشت و مسکن و درمان را حق بی چون وچرای تک تک شهروندان اعلام کند. انقلاب باید مجازات اعدام را برای همیشه ملغا کند، زن و مرد را برابر اعلام کند، مذهب را از دولت و آموزش و پرورش رسما جدا کند و دخالت مذهب را در قوانین و آموزش ممنوع اعلام کند. انقلاب باید اعلام کند که قدرت برتر جامعه تنها و تنها مردم متشکل در شوراهایشان هستند. بدون این اقدامات این احتمال کاملا وجود دارد که در این یا آن پیچ تاریخی یک مشت انگل مفتخور وابسته به طبقات دارا نظیر همین ناسیونالیستها و بورژوا- سکولارها و لیبرالها که اکنون در صف مخالف اخوان المسلمین جای گرفته اند به کمک دولتهای سرمایه داری، به راس جامعه بپرند و همان وضع سابق را به مردم تحمیل کنند. نباید تردید داشت که اقدامات فوق و دست بردن به ریشه نابرابریها و ستمگریها تنها و تنها از طبقه کارگر آگاه بر می آید که هیچ نفعی در تداوم سلطه اقلیت مفتخور بر جامعه ندارد.

حزب کمونیست کارگری ایران انقلاب مصر را یک تحول تاریخی مهم میداند که تاثیر عمیقی بر سرنوشت کل مردم منطقه و جهان خواهد داشت و در ادامه خویش نیز برای همه مردمی که میخواهند در گوشه و کنار جهان خود را از شر سلطه اقلیت مفتخور و سرکوبگر خلاص کنند، بسیار آموزنده خواهد بود. در ایران همه کس تحولات مصر را با علاقه و نگرانی دنبال میکند و مردم ایران پیروزی این انقلاب را امر خود میدانند و وسیعا از آن پشتیبنانی میکنند. ما تردیدی نداریم که پیروزی انقلاب مصر در دست یابی به جامعه ای انسانی و بدون تبعیض، بر مبارزه مردم ایران برای سرنگونی جمهوری اسلامی تاثیرات مثبت و مستقیم دارد. حزب کمونیست کارگری با تمام توان از مبارزه و انقلاب مردم مصر برای رهایی و دست یابی به جامعه ای انسانی پشتیبانی و دفاع میکند و برای جلب پشتیبانی هرچه وسیعتر از این انقلاب در سطح جهان فعالانه تلاش میکند.

حزب کمونیست کارگری ایران
١ فوریه ٢٠١٣ – ١٣ بهمن ١٣٩١