• هیگل که خود قبلا سناتور جمهوریخواه ایالت "نبراسکا" بوده است به دلیل مواضع تقریبا مستقل خود به خصوص در مورد تحریم های ایران و لابی اسرائیلی همواره خشم هم حزبی های خود را برانگیخته و او به نوعی فرزند ناخلف این حزب به حساب می آمد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲٨ بهمن ۱٣۹۱ -  ۱۶ فوريه ۲۰۱٣

جلسه سنای آمریکا برای رای اعتماد به "چاگ هیگل" نامزد پیشنهادی "باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا برای تصدی پست وزارت دفاع در روز پنج شنبه ۱۴ فوریه با مخالفت قاطع سناتورهای جمهوریخواه تا نشست بعدی در ده روز بعد به تعویق افتاد. هیگل که خود قبلا سناتور جمهوریخواه ایالت "نبراسکا" بوده است به دلیل مواضع تقریبا مستقل خود به خصوص در مورد تحریم های ایران و لابی اسرائیلی همواره خشم هم حزبی های خود را برانگیخته و او به نوعی فرزند ناخلف این حزب به حساب می آمد. قبل از برگزاری جلسه رسمی سنا، آقای هیگل در روز سه شنبه در نشست کمیته اطلاعاتی سنای آمریکا با رای مثبت ۱۴ سناتور دمکرات در مقابل رای منفی ۱۱ سناتور جمهوریخواه توانسته بود تایید اولیه را کسب کند و طبق عرف سیاسی در واشینگتن به نظر نمی رسید که با مشکل چندانی در جلسه عمومی مواجه شود. از آنجا که دمکرات ها در مجلس سنای آمریکا ۵۵ کرسی از ۱۰۰ کرسی را در اختیار دارند تنها برای تایید نهایی این انتصاب نیازمند رای ۵ سناتور جمهوریخواه بودند که در روز پنج شنبه تنها توانستند ٣ رای را کسب کرده و از حدنصاب ۶۰ رای باز بمانند. نبرد سخت هیگل در نشست عمومی سنا با "جان مک کین" باز جنگ طلب آمریکایی در خصوص عملکرد گذشته وی که مورد تایید جمهوریخواهان نبوده و آنان هم حزبی ناخلف خود را به ساده انگاری در خصوص سیاست خارجی متهم می کنند در کنار حمایت تقریبا یکپارچه اعضای این حزب از این مواضع در سنا که موجب تعویق ده روزه این انتخاب گردید بسیار فراتر از ادعاهای مطرح شده در خصوص عملکرد گذشته هیگل بوده است. سخنان "لیندزی گراهام" سناتور جمهوریخواه ایالت کارولینای جنوبی مبنی بر اینکه "وی کماکان از جلسه رای اعتماد به عنوان ابزاری جهت کسب اطلاعات بیشتر درباره حمله به کنسولگری آمریکا در بنغازی استفاده خواهد کرد" و درخواست جمهوریخواهان از اوباما برای پاسخ دادن به پرسش های آنان در مورد این حادثه به خوبی نشان می دهد که هیگل هم اکنون "توپ بازی" بین کاخ سفید و جمهوریخواهان شده است. این در حالی است که مسئولیت حادثه بنغازی در سال قبل متوجه وزارت امور خارجه آمریکا بوده است و در دو هفته قبل "جان کری" نامزد پیشنهادی برای تصدی این پست با رای مثبت جمهوریخواهان با قاطعیت برای تصدی سمت وزارت امور خارجه تایید گردید. نکته جالب در این بین در اینجا نهفته است که هیگل در زمان حادثه بنغازی هیچ مسئولیت دولتی و اجرایی نداشته و به عنوان یک شهروند آزاد هیچ مسئولیتی در این خصوص نداشته و همچنین پنتاگون نیز در این حادثه مسئول نبوده تا اینک چرایی آن را از وزیر دفاع بعدی سوال کنند. از یک طرف جمهوریخواهان به خوبی درک کرده اند که چاک هیگل با توجه به عملکرد و مواضع خود یکی از قطعات اصلی پازل اوباما برای تغییرات تاکتیکی در حلقه سیاست خارجی و امنیتی آمریکا در دور دوم ریاست جمهوری وی بوده و به جهت سابقه حزبی خود می تواند بخشی از بدنه حزبی را به سمت سیاست های کاخ سفید متمایل کند. از طرف دیگر تجربه نشان داده است که جمهوریخواهان همیشه نسبت به اعضای میانه رو خود که در دولت های دمکرات تصدی گری وزارتخانه یی را به عهده می گیرند بسیار ناخرسندتر از وزرای دمکراتی می باشند که سر و کارشان به سنا یا کنگره می افتد.
نبرد اوباما با جمهوریخواهان در کنگره برای تایید طرح های جدید دولت وی در خصوص سیاست داخلی و خارجی با توجه به قصد رئیس جمهوری برای عدم مماشات بر سر بنیان سیاست های خود، از این پس در هر مقطعی که پای وی به مجلس نمایندگان یا سنا برسد با عکس العمل بازدارنده ی جمهوریخواهان روبه رو خواهد شد. این در حالی است که به جهت گسترش دوقطبی موجود در آمریکا و مطالبات جدید طبقات کارگری و متوسط جامعه که اوباما می خواهد خود را به عنوان نماینده واقعی آنان تثبیت کند، توازن نیروی اجتماعی را به نفع رئیس جمهوری دمکرات رقم زده و وی تا جایی که مصالح ملی و انتظام امور اجرایی دچار اخلال نشود، از این بازی برد – برد برای خود استقبال می کند. با توجه به عکس العمل کاخ سفید در مورد به تعویق افتادن رای اعتماد به چاک هیگل که در سخنان "جی کارنی" سخنگوی کاخ سفید که ضمن حمایت مجدد از نامزد پیشنهادی وزارت دفاع مواضع حزب مخالف را مترادف با مسئولیت ناپذیری جمهوریخوان در آستانه خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان می داند، به احتمال زیاد تایید هیگل در جلسه بعدی سنا انجام خواهد گرفت. اوباما ضمن اینکه قصد دارد در دور دوم ریاست جمهوری خود به سیاست های مدنظر خود جامه عمل بپوشاند هم زمان سعی می کند با کشاندن جمهوریخواهان به سمت یک جنگ فرسایشی با تکیه بر اکثریت اجتماعی حامی خود و ناگزیری تمکین جمهوریخواهان به مصالح ملی، آنان در موقعیت تضعیف شده قرار دهد. این سیاست زیرکانه اوباما در منازعه قدرتی که بین کاخ سفید و کنگره در مقاطع مختلف شکل خواهد گرفت می تواند جمهوریخواهان را در تقابل با منافع ملی و خواست اکثریت قرار داده و طرح های مناقشه انگیز بعدی خود را در این چرخه ی منازعه به شکل بهتری بر رقیب تحمیل کند. نباید فراموش کرد که به زودی اوباما برای تعیین سقف بدهی های کشور و تصویب بودجه باید دوباره با جمهوریخواهان روبه رو شود و به زعم وی بهتر است که این نبرد و منازعه را از جایی شروع کند که قدرت چانه زنی حریف به جهت منافع ملی در پائین ترین موقعیت قرار دارد. ادامه جنگ فرسایشی جمهوریخواهان با رئیس جمهوری منتخب اکثریت قاطع مردم بر سر تمامی پیشنهادات، طرح ها و تصمیم گیری های اوباما بدون شک برای جمهوریخواهان بسیار پر هزینه و در افکارعمومی اخلالگرایانه تلقی می شود. اشتباه محاسبه جمهوریخواهان در خصوص چالشگری در مورد تمام تصمیمات اوباما نه تنها موجب حمایت افکارعمومی کشور نمی شود که حتی می تواند شکاف درونی در حزب جمهوریخواه را نیز موجب شود. این صحنه نبرد و آنچه تاکنون اتفاق افتاده است به خوبی نشان می دهد که اوباما همواره پیروز منازعات قدرت در تقابل با جمهوریخواهان بوده است هر چند که به واسطه اصرار حریف بارها تن به عقب نشینی های تاکتیکی داده است اما در موقعیت استراتژیک همچنان دست بالا را داشته و به عنوان پیروزمند میدان نبرد شناخته می شود.