|
•
کبود ِ « نخل »
به انتهای زمستان رسید لب خاموش
و چتر خنده‌ی خورشید
کنارِ ساحل ِ لب های « سدر» ها
وا شد.
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
يکشنبه
۴ فروردين ۱٣۹۲ -
۲۴ مارس ۲۰۱٣
بهار باز
بروی شانه‌ی « گز»های خسته
جا خوش کرد.
کبود ِ « نخل »
به انتهای زمستان رسید لب خاموش
و چتر خنده‌ی خورشید
کنارِ ساحل ِ لب های « سدر» ها
وا شد.
زمانه باز
« گل افشان شد »
در امتداد ِ هماوایی‌ی بهار و درخت
و آستانه‌ی دیدار ِ سوسن و نرگس
نسیم یال برافشاند.
زبان ِ سپیده و شبنم
کتابِ خاطره را
بیاد ِ لاله، ورق زد.
و انجماد ِ زمستانی
به انزوای سکوت ِ هزاره‌ها
کوچید.
گل از گریوه فراز آمد،
و هفت سین ِ بهاران
کنار ِ سفره‌ی لبخند
از زمین رویید.
« سپیده »،
- چشمه ی نوشین ِ سرخگونه‌ی گل -
سواد ِ« سرمه ی خورشید » -
- در دیار ِ خیال،
« سرود ِ سبز» قناری –
- بسال ِ بی قفسی،
« سحور» ِ دلکش ِ سمفونی‌ی نیاز و نگاه،
« سمند ِ سرکش ِ اند یشه» –
- در کشاکش ِ راز،
« ستاره »،
عاشق ِ بیدار
- در مدار ِ سحر
« سخن »،
زبان ِ گل ِ سرخ
- در چکامه‌ی صبح،
و من،
که باز در اندوه ِ ایلغار ِ خزان
درون ِ پستوی قلبم
- هنوز هم بی خویش -
بیاد ِ چلچله‌های کبود –
- در سرما،
سرود ِ خسته ی پرواز سبز
می خوانم !
Yavar.ostvar@gmail.com
|