اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٣ شهريور ۱٣٨۵ -  ۲۵ اوت ۲۰۰۶

ایلنا: من نویسنده طبقه کارگر هستم، داستان‌‏هایم از زندگی خودم مایه می گیرند و نمی توانم از زندگی اشراف سخن بگویم، نه گفته ام و نه می‌‏گویم.
"علی اشرف درویشیان" در سوم شهریور سال ۱٣۲۰ در خانواده ای کارگر و در کرمانشاه متولد شد، پدرش یک کارگر ساده بود که بعدها نیز به شغل آهنگری روی آورد و مادرش نیز در دوره ای گیوه بافی می کرد. "علی اشرف" چون اولین فرزند خانواده بود از همان کودکی با کار کردن آشنا شد و به گفته خودش از همان ۵ سالگی همراه پدرم به آهنگری می رفتم و کار من دمیدن آتش بود، چون پایم به رکاب نمی رسید مجبور بودم که چند آجر زیر پایم بگذارم.
او دوران مدرسه و دبیرستان را در کرمانشاه گذرانید و با نوشتن انشاهایش اولین سنگ بنای نویسندگی اش را گذاشت. او خیلی زود یعنی از ۱۲ سالگی با توجه به این که در خانواده ای کارگری متولد شده بود به جریانات سیاسی روی آورد و در کنارش نیز البته به خواندن آثار نویسندگانی چون "ماکسیم گورکی" و نشریاتی چون چلنگر روی آورد. به قول خودش در آن روزها معلمان با شور و حرارت خاصی ما را به خواندن و نوشتن و شرکت در حرکت های سیاسی دعوت می کردند و با دادن سوژه های مناسب ما را به نوشتن ترغیب می کردند.
او در سنین جوانی از شغل آهنگری به مکانیکی و سپس بنایی روی آورده بود پس از مدتی در دانشسرای مقدماتی ثبت نام و پس از پایان ۲ سال با تعهدی که به وزارت آموزش و پرورش داده بود به روستاهای اطراف کرمانشاه و مدتی نیز به گیلان غرب و شاه آباد رفت.
پس از ۷ سال تدریس در دانشگاه تهران به صورت همزمان در رشته زبان ادبیات فارسی و حقوق سیاسی قبول شد که با توجه به این که باید در سر کلاس حضور پیدا می کرد، رشته ادبیات فارسی را برگزید و پس از مدتی نیز از سوی دانشسرا در رشته راهنمایی تحصیلی و مشاوره در دانشگاه تهران قبول شد و قبولی در دانشگاه تهران خود موجب شد که در سر کلاس "سیمین دانشور" و "جلال آل احمد" حضور پیدا کند و به شکل جدی به نوشتن روی بیاورد. او، سال ۴٨ اولین مقاله و نوشته رسمی اش که درباره "صمد بهرنگی" بود را نوشت که بعدها این مقاله به صورت "شناخت نامه صمد بهرنگی" منتشر شد. پس از آن، اولین مجموعه داستانش را با عنوان "از این ولایت" را سال ۵۲ منتشر کرد. پس از آن، مجموعه داستان "آب شوران" را با نام مستعار "لطیف تلخستانی" منتشر کرد که بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت.
پس از انقلاب ۵۷، بسیاری از آثار "علی اشرف درویشیان" اجازه انتشار پیدا نکرد و برخی نیز خمیر شدند، اما این موجب نشد که او بیکار بنشیند. از این رو به جمع آوری اضافه ها و متلی ها ایران همراه "رضا خندان مهابادی" پرداخت.
وی البته در این سال ها دست به خلق یکی از مهم ترین آثارش یعنی رمان "سال های ابری" زد که این رمان, سال ۷۰ منتشر و تاکنون پیش از ۵ بار منتشر شده است.
داستان های "درویشیان" از زندگی او مایه می گیرد. او می گوید من نویسنده طبقه کارگر هستم و نمی توانم از زندگی اشراف سخن بگویم.