اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۹ ارديبهشت ۱٣۹۲ -  ۲۹ آوريل ۲۰۱٣

سوسیالیسم تنها راه نجات بشریت است!

در دنیائی که سرشار از ثروت و تکنولوژی و توانائی خارق العاده است، در دنیائی که امکان واقعی و مادی برپائی یک جامعه آزاد و خوشبخت برای همگان وجود دارد، بشریت توسط نظام سرمایه داری به اسارت کشیده شده است. در قرن بیست و یکم بیش از یک میلیارد نفر گرسنه اند! روزانه بیش از ۱۶هزار کودک جان خود را از دست میدهند! هر روزه بیش از ۶ هزار نفر در اثر سوانح کاری به قتل میرسند! هر روز نزدیک به ٣۰ هزار نفر جان خود را در اثر ابتلاء به بیماریهای قابل علاج از دست میدهند! نه فقط رویای برخورداری از یک زندگی شایسته انسان برای اکثریت عظیم بشر به کابوس تلاش برای بقاء تبدیل شده است، بلکه مساله تامین مواد غذایی٬ برخورداری از مسکن، کار٬ درمان و بهداشت از معضلات روزمره بخش وسیعی از انسانها در دنیای امروز است. بحران اقتصادی به وخامت اوضاع و توحش عنان گسیخته سرمایه افزوده است. بیکاری و بیماری و ناامنی اقتصادی، اعتیاد و فحشا، بی خانمانی و جنگ و کشتار بیداد میکند و زندگی مردم از کودک و پیر و جوان را به دست بیرحم بازار آزاد و قوانین رقابت سرمایه ها سپرده اند. هر روز بخش بیشتری از خدمات اجتماعی را حذف میکنند و کارگران را به قعر فلاکت و محرومیت بیشتر سوق میدهند. سرمایه داری در کنار انقیاد اقتصادی، جامعه را در چنگال خرافات٬ جهالت مذهبی٬ مردسالاری٬ قومپرستی و ناسیونالیسم به اسارت گرفته است. در قرن بیست و یکم مردم کارگر و زحمتکش در چهار گوشه جهان در یکی از سخت ترین دوره های تاریخ حیات خود زندگی میکنند و سرمایه داری آینده هولناکی را در مقابل بشریت قرار داده است.

سرمایه داری نظامی است که اساسش بر استثمار کارگر و کالا بودن نیروی کار و مالکیت خصوصی سرمایه بر وسایل تولید و توزیع مبتنی است. در این نظام میلیاردها انسان باید کار کنند تا زنده بمانند و تنها زمانی کار خواهند داشت که کارشان به سود سرمایه بیافزاید. کارنامه سرمایه داری مملو از جنایت علیه ما کارگران است. آنچه در جریان است یک نبرد طبقاتی واقعی و عریان است: جنگ بورژواها و دولتهایشان علیه طبقه کارگر و سوسیالیسم! ما کارگران و سازندگان کل نعمات دنیای امروز، باید از موضع دفاع به موضع تهاجم خیز برداریم. بحران اقتصادی کنونی دو راه حل بیشتر ندارد؛ یا سرمایه داری بقایش را با کوبیدن طبقه کارگر حل میکند٬ و یا طبقه کارگر با نفی نظام بردگی مزدی و استثمار و مالکیت خصوصی٬ بحران را به نفع بشریت خاتمه میدهد.

طبقه ما باید علیه فقر و فلاکت و کلیت سرمایه داری با پرچم کمونیستی کارگری بمیدان بیاید. طبقه ما باید برای این جنگ سازمان یابد و بعنوان یک آلترناتیو اجتماعی سوسیالیستی در هر کشور قد علم کند. کارگران برای پیشروی و پیروزی باید از چهارچوب های نظام موجود عبور کنند. نیاز مبرم و بلافصل کارگران در همه جا حزب قدرتمند کمونیستی کارگری، حزب انقلاب کارگری است. کارگران در هر کشور ضروری است به سنتهای رادیکال توده ای - شورائی متکی شوند و پتانسیل وسیع اعتراضی علیه سرمایه داری را حول پرچم سوسیالیسم متحد کنند. طبقه کارگر با همه مبارزات و اعتصابات قهرمانانه، بدون سنت رادیکال مبارزاتی و بدون ظاهر شدن بعنوان پرچمدار آزادی جامعه در قالب حزب سیاسی کمونیستی کارگری نمیتواند این وضعیت را بطور بنیادی تغییر دهد. دنیای امروز نیازمند تغییر انقلابی و سوسیالیستی است.

در ایران زیر انقیاد مناسبات سرمایه داری و بردگی مزدی و با حاکمیت یکی از هارترین رژیمهای بورژوائی موجود، تهاجم افسار گسیخته حکوت اسلامی به مردم کارگر و زحمتکش با تحمیل فقر و فلاکت روزافزون و تعیین و تحمیل دستمزدهای چهار برابر زیر خط فقر رسمی، شرایط دشواری را به مبارزه و نفس بقا میلیونها خانواده های کارگری تحمیل کرده است. در کنار فقر و بیکاری نجومی، و برای ابقای همین فقر و فلاکت و بیکاری انبوه که شرط ابقای سرمایه داری متکی به کار ارزان است، استبداد سیاسی عریان و سرکوب بیوقفه و خشن به ارکان بقای سرمایه داری تبدیل شده است. میلیونها کارگر در منگنه بیکاری و بیماری و بی مسکنی و گرسنگی و اعتیاد و تن فروشی نابود میشوند. زن ستیزی و جامعه ستیزی و جنایت و زندان و اعدام به رکن اساسی حاکمیت اسلامی تبدیل شده و جمهوری اسلامی جامعه ایران را در آستانه انهدام و فروپاشی اجتماعی قرار داده است. کارگران ایران که مانند خواهران و برادران طبقاتی خود در سراسر جهان اسیر بربریت استثمار سرمایه و بردگی مزدی هستند، برای برچیدن این نظام ضدبشری و لغو کامل کار مزدی مبارزه میکنند، در عین حال برای بهبود فوری شرایط کار و زیست خود خواهان لغو کار قراردادی٬ خواهان افزایش دستمزدها براساس تامین یک زندگی انسانی، خواهان کار یا بیمه بیکاری مکفی٬ خواهان حق بیقید و شرط تشکل و اعتصاب٬ و خواهان تغییر فوری وضعیت زندگی اکثریت محروم جامعه هستند.

کارگران !
اول مه روز عوامفریبی "ملت ها" و "قومها" و "مذاهب" نیست٬ علیه همه آنهاست. اول مه روز تاکید بر هویت طبقاتی - انترناسیونالیستی طبقه کارگر و روز اعتراض به نظام سرمایه داری است. در اول ماه مه در صفوف بهم فشرده با پرچم سرخ به میدان بیائیم و به جهانیان اعلام کنیم که این نظام٬ این زندگی٬ شایسته انسان نیست. اعلام کنیم یک جهان دیگر و یک دنیای بهتر هم ضروری و هم ممکن است. اعلام کنیم اگر دنیا دست ما باشد با توان و قدرت تکنولوژیک، علمی و تولیدی موجود میتوانیم یک دنیای بهتر را برای همگان سازمان دهیم. اعلام کنیم اگر دنیا دست ما باشد٬ از فقر و فلاکت و محرومیت و مشقات امروز اثری نخواهد ماند. اعلام کنیم برای رهائی جامعه راهی جز انقلاب کارگری و الغای سیستم بردگی مزدی وجود ندارد. اعلام کنیم سوسیالیسم تنها راه نجات بشریت است!

زنده باد اول مه! زنده باد انقلاب کارگری!

حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
hekmatist.org
۱٣ فروردین ۱٣۹۲- ۲ آوریل ۲۰۱٣