از : لیثی حبیبی - م. نلنگر
عنوان : بله دوست گرامی، حق با شماست؛ و نیست.
حق با شماست، زیرا بهتر همان است که اینگونه نوشته شود:
ما گرسنگان، تُرا بی تابانه میسرودیم.
ما مستان، تُرا از چشم بیداری میربودیم.
شاید خانم تقی عزیز بگویند: بدین وسیله خواسته ام به «گرسنگان» و «مستان» استقلال ویژه ببخشم، برجسته شان سازم و بر اهمیت آن ها بیفزایم. این سخن، اندیشمندانه، مبتکرانه و درست است. زیرا گاه استقلال واژه ای، شکوهمندی حضور آن را خیلی بهتر به نمایش می گذارد. ولی همسطر داشتن، از اُبَّهَت آن می کاهد. در جامعه بشری نیز اینگونه است. یعنی او که دارای سِمَت برتر است، اغلب دارای کرسی ویژه می باشد و بالا نشین، یا تک نشین است. در این صورت باید تُرا به خط پایین منتقل شود.
یعنی باید اینگونه نوشت:
ما گرسنگان
ترا بی تابانه میسرودیم.
ما مستان
ترا از چشم بیداری میربودیم
چرا حق با شما عزیز نیست؟
برای اینکه اگر «تُرا» به معنای از برای تو، بکار رفته باشد؛ در این حال شکل نوشته ی شاعر اشکالی ندارد. تنها اشکال در این صورت این است که واژه دارای تک معنی می گردد و از ایهام خالی می شود. اگر فرض را بر این بگیریم که خانم تقی گرامی همین منظور را داشته، شکل نوشتن شان درست است.
ولی همانطور که نوشتم، این شکل از وسعت کلام می کاهد. شعریت را محدود می کند. ولی فرض را اگر بر این بگیریم که ایشان دانشجو می باشند و استاد باید به درستی و نادرستی نوشته آن گرامی بانو نمره دهد، استاد نمی تواند سرباز زند.
زیرا کلام درست، اما ایهام زدوده را نمی توان نادرست شمرد.
ولی اگر استاد بخواهد بین سروده ی دو دانشجو، برترین را انتخاب کند؛ آنوقت خانم تقی دوم می گردد؛ زیرا شکل نوشته ی ایشان مفهوم را محدود ساخته. یعنی دیگر دارای ایهام نیست. ولی «ترا»ی به پایین منتقل شده، را می توان به دو شکل فهمید: تُو را می سرودیم؛ و، از برای تو می سرودیم.
پیروز و شاد باشید
۵٣۹۵٨ - تاریخ انتشار : ۲۱ ارديبهشت ۱٣۹۲
|