• کارگران و رانندگان شرکت واحد سالها به دنبال این فرصت بودند که ماهیت این زالو صفتان را که با از بین بردن و نادیده گرفتن حقوق دیگران زندگی را سپری میکنند اشکار کنند. حمله به کارگران برگی برنده برای رانندگان سندیکایی، و برگی ننگین در پرونده عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار است که تا تاریخ زنده باشد به ماندگار خواهد ماند و پاک نخواهد شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۹ ارديبهشت ۱٣۹۲ -  ۹ می ۲۰۱٣

چرا ۱۹ اردیبهشت ۱٣٨۴ عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار و عوامل نیروهای امنیتی با هماهنگی و شدت کامل به محل دفتر سندیکای کارگران شرکت واحد حمله ور شدند؟

بعد از انقلابی که در سال ۵۷ در کشور بوجود آمد و سهم بسزائی که کارگران و سندیکاهای کارگری در سرنگونی حکومت سلطنتی داشتند، کارگران نقش و حضور و تاثیرگذاری خودشان را در مسائل اجتماعی و سیاسی نشان دادند و در واقع این قدرت تعیین کننده را به نمایش گذاشتند. و به همین دلیل تشکل های مستقل ازاد کارگری مختلفی بعد از انقلاب در کارگاه ها و کارخانه در کشور شکل گرفت و از آنجا که بیشتر این تشکل ها و فعالین کارگری از نظر حکومت از گروه های چپ محسوب می شدند و از نظر حاکمیت همخوانی با انقلاب اسلامی نداشتند، سرکوب گسترده ای در دهه ۶۰ با تشکل ها و سندیکا های کارگری صورت گرفت. بطوری که فعالین کارگری یا به زندان رفتند و یا از کشور گریختند، و بستری از قبل آماده شد برای حضور تنها تشکل کارگری مورد حمایت حاکمیت بنام خانه کارگر، شوراهای اسلامی کار که یکی از عوامل خانه کارگر بودند، بهترین گزینه برای جامعه کارگری مورد تایید حکومت بودند، هم از منافع دولت و هم از منافع کار فرما حمایت می کردند و در اصل بازوی مشورتی مدیریت یا کارفرما بودند. و در واقع هیچ اطلاعاتی در مورد حقوق کارگران و قانون کار نداشتند و بهترین فرمانبردارهایی بودند که می توانستند از رشد و آگاهی کارگران نسبت به حقوقشان جلوگیری کنند. آن ها در اکثر کارخانه ها بجای نماینده واقعی کارگران منصوب شدند.
بطور نمونه در شرکت واحد هم شوراهای اسلامی کار، خودش را جایگزین سندیکای شرکت واحد کرد. با آشفتگی که در دوران جنگ و فضای حاکم بود هر اعتراضی با سرکوب شدید و بنام ضدانقلاب برخورد می شد. به همین دلیل خانه کارگر و مجمو عه های دست ساز آنها شورای اسلامی کار به میدان آمدند و بدون هیچ نفس کشی شروع به چاپیدن کارگران و دست آورد های آنها که با زحمات پیشکسوتان سندیکایی و فعالان کارگری در طی سالها بدست امده بود کردند.
از این رو شوراهای اسلامی کار با همکاری پلیس امنیت و مدیریت شرکت واحد در دهه ۷۰ در شرکت واحد شکل گرفت و از همان ابتدا بدون برگزاری مجمع و بدون نظر کارگران، کار خودشان را به عنوان نمایندگان کارگران و رانندگان در شرکت واحد آغاز کردند و از آنجایی که قبلا با وزارت کار و دیگر نهاد های امنیتی هماهنگ بودند از نظر قانونی هم با مشکلی مواجه نشدند. برخورد کارگران آگاه با این نمایندگان خود خوانده هزینه ای چون زندان و اخراج در پی داشت، به همین دلیل سالها حقوق رانندگان و کارگران شرکت واحد با توجه به اینکه نزدیک به ۱۷ هزار تن بودند پایمال می شد و از کمترین امکانات رفاهی و بهداشتی و معیشتی برخوردار بودند، و هر زمان هم چند تن از رانندگان اعتراضی می کردند بلافاصله با همکاری شوراهای اسلامی کار و حراست شرکت واحد و مدیریت از کار بیکار می شدند و هیچ حق و حقوقی هم به آنها تعلق نمی گرفت.
به همین جهت اواخر سال ٨۴ که با همکاری هیئت موسسین سندیکاها جلساتی در محل خبازان تهران واقع در میدان حسن آباد شکل گرفت. در مدت زمان کوتاهی مرتب به تعداد رانندگان شرکت واحد که در این جلسات شرکت می کردند افزوده می شد و در همین جلسات رانندگان با اندک زمانی اطلاعات حقوقی کارگری ارزشمندی بدست آوردند که دیگر چون سابق از کارفرما بیم نداشتند و با جسارت تمام در مقابل شوراهای شرکت واحد ایستادگی کردند و خواهان برکناری این نمایندگان منصوب شده از طرف کارفرما بودند. رانندگان خواستار برگزاری انتخابات سندیکا در شرکت واحد شدند و همین باعث شد که عوامل امنیتی و شوراهای اسلامی کار و عوامل پایه گذار و بلندپایه خانه کارگر حتی خود آقای محجوب نماینده فعلی مجلس شورای اسلامی به فکر چاره بیافتند و قبل از تشکیل سندیکا شرکت واحد این سندیکا نوپا را در نطفه خفه کنند به همین دلیل و با توجه به اینکه شکل گیری سندیکای شرکت واحد احتمال شکل گیری سندیکاهای کارگری دیگر را به ارمغان خواهد اورد، خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار و عوامل امنیتی و با همکاری مدیریت شرکت واحد در روز روشن در حضور گسترده نیروهای پلیس که نظارگر بودند با تعدادی عوامل چماقدار که شعارهای مرگ بر منافق سر می دادند در ساعت ده صبح ۱۹ اردیبهشت سال ٨۴ به محل خبازان واقع در حسن اباد دفتر سندیکای کارگران شرکت واحد حمله ور شدند و بعد از شکستن و خرد کردن شیشه ها و زخمی کردن اعضای سندیکا و سرقت تمام اموال سندیکا براحتی سوار بر اتوبوسهای اماده شده از قبل شدند و به خیال از بین بردن و خفه کردن سندیکا به مناطق اعزامیشان راهی شدند و با پخش شرینی این سرکوب را جشن گرفتند.
غافل از اینکه کارگران در همان زمان کوتاه به اگاهی لازم رسیده بودند و این بار حاضر شدند هزینه زندان و اخراج را با جان و دل بخرند. و دیگر شعارهای تکراری و بی محتوای چماقدارها و عوامل گروه فشار تاثیری بروی کارگران آگاه نگذاشت و افکار عمومی داخل و حتی در دنیا این عمل ضدکارگری را محکوم کردند.
کارگران و رانندگان شرکت واحد سالها به دنبال این فرصت بودند که ماهییت این زالو صفتان را که با از بین بردن و نادیده گرفتن حقوق دیگران زندگی را سپری میکنند اشکار کنند که این خود برگی برنده برای رانندگان سندیکایی، و برگی ننگین در پرونده عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار است که تا تاریخ زنده باشد به ماندگار خواهد ماند و پاک نخواهد شد. این اقدام ضد کارگری نتیجه ای معکوس داد و باعث گردید کارگران و رانندگان بیشتری از سندیکا استقبال کنند، و در مورخ ۱٣ خرداد ٨۴ اولین مجمع کارگران سندیکایی در همان محل خبازان برگزار گردید.
هر چند که تا کنون این فشارها و اخراج های اعضای سندیکا ادامه دارد و در حال حاضر سه تن از اعضای راننده این سندیکا از کارشان اخراج گردیده اند و چندین تن از اعضای هیئت مدیره و فعال هنوز بعد شش سال بیکاری با توجه به بازگشت بکاربه حق و حقوقشان نرسیده اند، اما اتحاد و همبستگی رانندگان و کارگران شرکت واحد منسجم تر شده و هرگز همکاران خود را تنها نگذاشته و همواره یاریشان می دهند.
با سپاس و درود بر تمام کارگران و رانندگانی که تا به امروز بخاطر تشکیل این سندیکا صدمات و هزینه های زیادی پرداخته اند و هنوز همچون کوهی استوار در راه حقوق کارگران تلاش و ایستادگی می کنند.
با درود به همه عزیزانی که در این سالها سندیکای شرکت واحد و اعضایش را یاری رسانده و یاری می کنند.
ما همچنان تا بر پایی ایجاد تشکیل سندیکاها و تشکل های مستقل کارگری به مبارزه خود ادامه خواهیم داد. به امید پیروزی و آزادی همه کارگران.
با ارزوی آزادی رضا شهابی عضو هیئت مدیره سندیکای زندانی شرکت واحد و دیگر فعالان کارگری در بند.

داوود رضوی از فعالان سندیکایی داخل کشور