از : فرهاد فرهاد
عنوان : اتوکراسی یا دموکراسی؟
ترکیه ده ها سال در زمان حکومت نظامیان و سیاستمداران فاشیست با روش اتوکراتی و بی قانونی و بی حقوقی اپوزیسیون و مردم اداره شد.
هنگامی که قرعه ی فال حاکمیت به دلایلی به نام اخوان المسلمین ترک (اسلام آمریکایی) افتاد، آنها مانند دار و دسته ی احمدی نژاد با در پیش گرفتن سیاست های پوپولیستی و از یک طرف دادن امتیازاتی به طبقات محروم و از طرف دیگر باز گذاشتن دست ارباب سرمایه در این کشور، موفق به آرام کردن صحنه ی اجتماعی و سیاسی کشور به نفع خودشان و خلع سلاح کردن اپوزیسیون شدند اما عالما و عامدا از ایجاد تغییرات دموکراتیک در قوانین و روش های اتوکراتیک سر باز زدند. تمام تحولاتی که آنها در دستگاه قضایی و ارتش این کشور با بازنشسته کردن مدیران قدیمی انجام دادند، نه برای اصلاح این دستگاه ها، بلکه برای نشاندن این دستگاه ها در حیطه ی اختیار و فرماندهی خودشان بود.
لذا، آنچه در ترکیه طی ۱۰ سال گذشته اتفاق افتاده از یک سو سه برابر شدن تولید ناخالص ملی، اما از سوی دیگر محکم کردن پایه های حاکمیت الیتی از راست ترین نیروهای سیاسی و مذهبی این کشور است.
ترکیه بدون تغییرات "واقعی" دمکراتیک نه سرمشقی برای کشورهای عربی و نه سرمشقی برای ایران است، درست برعکس: ستون سنگینی از ارتجاع است که ارتجاع را در منطقه ی ما بیش از پیش تقویت کرده است.
۵۴۶۹۶ - تاریخ انتشار : ۱٣ خرداد ۱٣۹۲
|