اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱٣ خرداد ۱٣۹۲ -  ٣ ژوئن ۲۰۱٣

اعلامیه کمیته مرکزی سازمان بمناسبت مضحکه انتخابات ریاست جمهوری
نمایش انتخاباتی رژیم را فعالانه تحریم کنیم !

ما کمونیستهای پایبند به وسیعترین و عمیق ترین نوع دمکراسی و خودحکومتی واقعی مردم و پایبند به آزادیهای بی قید و شرط سیاسی ، حق بی چون چرای انتخاب کردن و انتخاب شدن را همچون اکسیژنی میدانیم که بدون آن حق شهروندی مجال نفس کشیدن پیدا نمی کند . کبیرترین انقلابات و تحولات آغازین نظام سرمایه داری ، وقتی به مدد رشادت مردم به سلطه اشرافیت فئودال و سلطنت مطلقه پایان دادند تا سلطه بورژوازی را به کرسی نشانند ،نه تنها برای نیمی از جمعیت – زنان – حق رای قائل نبودند بلکه برای اکثریت جامعه یعنی کارگران ، تهیدستان و برزگران نیز بدلیل فقدان مالکیت ابزار تولید و سرمایه ، هیچ نوع حقی قائل نبودند . مبارزه جانانه جنبش کارگری – سوسیالیستی بوده که سبب گردید اکثریت مردم در جهان حداقل روی کاغذ هم که شده از حق انتخاب کردن و انتخاب شدن فارغ از جنسیت و طبقه و ملیت و نژاد و غیره برخوردار شوند .
بورژوازی اما با این عقب نشینی و کوتاه آمدن تا حد دمکراسی لیبرالی ، سعی کرده و میکند که حق رای همگانی بدل به حق تعیین سرنوشت واقعی مردم توسط خود مردم نشود . در به اصطلاع آزادترین جوامع سرمایه داری نیز مردم تنها مجازند که همچون " توده عوام " مشتی " نخبه و فرهیخته " را به نمایندگی برگزینند تا چهار یا پنج سال یا بیشتر ،عنان اختیار خود را به آنها واگذارند . البته در جوامع سرمایه داری بخش مهمی از تصمیمات کلان سیاسی – اقتصادی و اجتماعی توسط موسساتی گرفته می شوند که انتخابی نیستند اما آن نهادها و پستهایی هم که انتخابی اند هم تابعی از قدرت اقتصادی بازیگران صحنه سیاست اند . در " آزاد " ترین نوع جوامع سرمایه داری احزاب بورژوازی با تکیه بر تبلیغات و سرمایه های چند صد میلیون دلاری سعی میکنند مطالبات مردم و افق خواستهای آنها را چنان لاغر و کم هزینه کنند که عملا راهی جز انتخاب میان بد و بدتر از میان سیاستمداران طبقه حاکم در برابر مردم قرار نداشته باشد . و بدین سان است که نیمی از مردم مایوس از این سیستم انتخابی مضحک که حرف اول را در آن کیسه پول کاندیداها میزند از شرکت در رای گیریها سرباز میزنند و نیمی دیگر عمدتا میان بد و بدتر یکی را بر میگزینند و نتیجه اینکه " دمکرات " ترین دول بورژوایی تنها با کمتر از یکسوم حمایت توده ای بقدرت میرسند و اسم این خیمه شب بازی را میگذارند " حکومت مردم بر مردم " !!
اما آیا بیان این حقیقت کریه نظام انتخاباتی در مناسبات سرمایه داری ، بدین معناست که ما کمونیستها   نسبت به هر نوع انتخابات و رای گیری در این جوامع بی توجه هستیم و برای دخالت در امر سیاست ، صرفا منتظر انقلاب اجتماعی هستیم ؟! نه به هیچوجه . چگونه جنبشی که بیش از و پیش از هر نیرویی برای حق رای همگانی و برابر حقوقی شهروندان پیکار کرده و برای جمهور مردم ،میلیونها قربانی داده میتواند نسبت به امر انتخابات در جوامع سرمایه داری غیر فعال باشد . ما اگر چه در تمام شرایط به اکثریت کار و زحمت خواهیم گفت که رهایی و دمکراسی واقعی تحت نظام مبتنی بر نابرابری طبقاتی امکان ناپذیر است اما در عین حال از هر امکان و انتخاباتی برای طرح مطالبات اکثریت استثمار شونده و استفاده از امکانات انتخابی موجود برای افشای بورژوازی و ایجاد مانع بر سر پیشروی آن بهره خواهیم جست . بنابراین هر گاه احساس کنیم که با حق انتخاب کردن و انتخاب شدن خواهیم توانست قدم مثبتی به نفع اکثریت ستمکش جامعه برداریم و از بار مصائب شان کم کنیم ، حتما در رقابتهای انتخاباتی شرکت خواهیم کرد و اردوی طبقاتی خود را به میدان خواهیم آورد .
اما کاربست این سیاست روشن در دمکراسیهای نیم بند لیبرالی ، چه ربطی دارد به بالماسکه انتخاباتی در ایران تحت حاکمیت فاشیسم مذهبی و مضحکه گزینش ریاست جمهوری در انتصابات پیش رو ؟!
در " انتخابات " ریاست جمهوری ای که نیمی از جمعیت – زنان – حق کاندیداتوری در آن ندارند ، غیر مسلمانان ، مسلمانان غیر ۱۲ امامی ، ۱۲ امامی های غیر ولایی و حتی بخش مهمی از حامیان قانون اساسی و نظام ولایت فقیه با کمی زاویه نمی توانند صلاحیت نظارت استصوابی شورای نگهبا ن منصوب رهبر را احراز کنند ، سخن گفتن از انتخابات دیگر جوک نیست توهین است به انسان و انسانیت !
نه بدین خاطر که به زعم طیف راست اپوزیسون و دوستان نادان مردم گویا کاندید اصلح جناح اعتدال و اصلاحات – رفسنجانی – از صافی شورای نگهبان عبور نکرده است ! نه این نکته تنها مزید برعلت است نه خود علت . تحریم نمایش انتخاباتی رژیم از دید ما و همه نیروهایی که در پی آزادی و منزلت انسانی هستند دلایل دیگری دارد . ریشه را باید در بی حقوقی مطلق اکثریت جامعه و حاکمیت یک رژیم توتالیتر مذهبی جستجو کرد که در آن نه تنها کمونیستها ُ، بلکه دمکراتها ، لیبرالها و کلا جریانات بورژوایی اصلاح طلب مذهبی و غیر مذهبی نیز حق مشارکت در آن را ندارند و تازه در صورت رای دادن به یکی از کاندیداهای تائید صلاحیت شده شورای نگهبان نیز بازمعلوم نیست شمارش آرای بدست آمده ، مهندسی و دستکاری نشود کما اینکه در " انتخابات " ریاست جمهوری خرداد ۸۸ شد !!
در واقع دیریست جناح حاکم بر رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی دیگر حتی به صافی تنگ شورای نگهبان نیز اطمینان ندارد و رسما سخن از مهندسی آرای به صندوق ریخته شده میکند .
بعلاوه آپارت تودر توی ٰرزیم اسلامی سرمایه در ایران ویژه گیهایی دارد که آنرا از اکثریت جوامع سرمایه داری دیگر منفک میکند و آن این حقیقت واضح است که " ریاست قوه اجرائیه و شخص دوم مملکت " رویایی است که ساده لوح ترین آدمها نیز نمی توانند آنرا باور کنند . در این نظام جهنمی بر فرض محال ، رئیس جمهور " منتخب مردم " حتی اگر هم بخواهد نمی تواند کار چندانی از پیش ببرد . مقامی که نه کنترل قوای نظامی و انتظامی در دست اوست ، نه اختیار وزارت اطلاعات و وزارت خارجه را دارد و نه در مورد انرژی هسته ای و بسیاری از بخشهای اقتصاد دخالتی میتواند بکند و بدون جلب رضایت ولی فقیه و بیت رهبری و سپاه و مجلس و شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام و قوه قضائیه و انبوه دستجات " لباس شخصی " و نهادهای موازی نمی تواند آب هم بخورد؛ سخن گفتن از حق انتخاب ریاست قوه مجریه ، چنان نمایش بی خاصیتی است که نه قدرت خنداندن مردم را دارد و نه حتی قدرت گریاندن آنها .
دعوت مردم به شرکت در این نمایش مضحک دیگر صرفا یک خطای سیاسی نیست ، راست و پوست کنده مشروعیت دادن به رژیمیست که از صندوق رای تنها همین را می فهمد لذا از آن نه بعنوان ابزاری در خدمت حقوق شهروندی بلکه در راستای بی حق کردن مردم از حقوق مسلم خود بهره می جوید .
تحریم این " ضد انتخابات " فاشیستی ، نه آخرین گزینه ، بلکه اولین گزینه ماست . سرنگونی کلیت رژیم اسلامی و نظام سرمایه داریش بوسیله یک انقلاب حقیقتا اجتماعی و با تکیه بر نیروی لایزال اکثریت کار و زحمت و نه این یا آن قدرت امپریالیستی ،   تنها راه دستیابی به آزادی و برابری در ایران است .
سازمان ما مدافع تحریم فعال کارزار انتخاباتی ارتجاع مذهبی و سرمایه داری در همین شرایط است. ما از طبقه کارگر و سایر زحمتکشان یعنی اکثریت مردمان ساکن ایران و جنبشهای اجتماعی آنان دعوت میکنیم تا با پشت کردن به همه کاندیداهای ریز و درشت کلیت رژیم و صندوقهای رای سازی آن، از شکاف میان بالائیها استفاده کنند و مطالبات جاری و انقلابی خودشان را به صحنه بیآورند.
خنده آور است اما حقیقت دارد در کشور ما برای " انتخابات آزاد " هم که شده باید شیشه عمر رژیم را بر زمین کوبید!

سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه
زنده باد آزادی ُ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر )
۲ ژوئن ۲۰۱۳ - ۱۲ خرداد ۱۳۹۲