عنوان : شعری که باید تحلیل شود
این شعر جهانگیر صداقت فر عزیز بیشک شرح صادقانه ی وضع و حال شاعر و امثال ایشان است.
طبقات اجتماعی واپسین در بهترین حالت در همین بن بست گیر می افتند:
۱
در بهترین حالت، راه به پیش نمی یابند و به فاتالیسم و نیهلیسم می رسند.
۲
در بدترین حالت به عقب برمی گردند و همه دستاوردهای مادی، فکری و فرهنگی بشری را حتی الامکان از بین می برند.
الف
نمونه اش دو جنگ جهانی اول و دوم و جنگ های نیابتی و مستقیم امپریالیستی بیشمار بعدی و فعلی
ب
کشتار حداقل ۷۰ میلیون نفر انسان بی گناه و گورستان واره سازی جهان
ت
بربریت عریان در فرم سوزاندن ۶ میلیون یهودی و کولی و کمونیست و غیره به بهانه نژادی و غیره در کوره های فاشیستی در رایش سوم و میلیون ها نفر دیگر در سرزمین های اشغال شده.

ما ـ توده و طرفداران توده ـ اما به دیالک تیک جبر واختیار باور داریم.
۱
ما به تعیین کنندگی جبر در تحلیل نهائی و ضمنا به اختیار بنی بشر باور یقین مند داریم.
اختیاری که با توسعه کمی و کیفی شعور و شناخت بنی بشر غنا و پهنا و ژرفا کسب می کند.
۲
ما به سوبژکت مندی (فاعل انسانی داشتن) روندهای اجتماعی باور داریم:
به نقش تاریخساز توده باور داریم.
بدون توده تاریخساز، تاریخی (جامعه و جهانی) ساخته نمی شود.
۳
همین قانونمندی خارائین تحول اجتماعی منبع عینی بی پایان امید و اوپتیمیسم (خوش بینی فلسفی) ما ست.
۵۵۰۶۷ - تاریخ انتشار : ۲۴ خرداد ۱٣۹۲