از : بهرامی
عنوان : این غول بین ٬ که روشنیِ آفتاب را ٬ از ما دلیل می‌طلبد.
با درود بر پرویز دستمالچی عزیز
با سپاس از اطلاع رسانیهای مفید شما راجع به حکومت پر برکت اسلامی و ثمرات انقلاب پرشکوه اسلامی
من میل دارم چند نکته را در مورد ظهار نظر«زن یا مردی» با اسم دهن پرکن« میهنی» یاداور شوم.
بنظر من دیگر زمان ان رسیده که بی تعارف بعضی از تابوها را به پرسش بگیریم مثلا همین مسئله«فلسطین
و اسرائیل». لطفا یکنفر برای من شرح دهد که چرا باید منافع ملی ایران را فدای یک قوم و قبیله ای که نزدیک
به«۲۰۰۰کیلومتر»با پرواز و حداقل دو روز رانندگی با ایران فاصله دارد کرد؟چرا باید کمکهای میلیاردی اخوندها
از بودجه این مملکت«ایران» به حسابهای «حزب الله و حماس» سرازیر شودو همزمان حقوق کارگران و کارمندان
این مملکت به مصیبت اسلام دچار شده برای ماهها پرداخت نشده و نمیشود؟همزمان با وجود اگاهی از این اجحاف
رفقا و برادران زیر«ریشی و سبیلی» رد میکنند؟ چطور است وقتی در سایه همین حکومت پربرکت و طبق امار بهزیستی«۳۰درصد»فواحش در تهران متأهل هستند وضع مزاجی«میهنی» احساساتی دگرگون نمیشود و باعث
حالت تهوع ایشان و همفکرانشان نمیشود؟اما چطور است وقتی که نوبت به یاداوری جنایات و خیانتهای ۳۴ساله
مشتی ملا و بچه ملا میرسد «ویار»ایشان و بقیه حاد میشود ؟ چرا یاداوری حقیقت باید برای این جماعت« تهوع آور»شود؟ ایشان و الباقی جماعت همفکر ایشان تافته جدا بافته هستند پس خود را موظف میدانم که از «تجاوزها-شکنجه ها- اعدامها-فساد و دزدی و جنایات و فقر و اعتیاد ماحصل انقلاب شکوهمند اسلامی» سخنی بمیان نیاورم
والا باید بیمارستان صحرایی بپا کنیم .
توفان خنده‌ها...
خورشید را گذاشته،
میخواهد
با اتکا به ساعت شماطه دار خویش
بیچاره خلق را متقاعد کند
که شب
از نیمه نیز بر نگذشته است
۵۵۲۶۴ - تاریخ انتشار : ۲٨ خرداد ۱٣۹۲
|