اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٣۰ خرداد ۱٣۹۲ -  ۲۰ ژوئن ۲۰۱٣

 «رسوایی مدعیان حقوق بشر!» عنوان یادداشت روز کیهان به قلم حسام الدین برومند است که در آن می خوانید:
بازار تحلیل ها درباره انتخابات ۲۴ خرداد و حماسه کم نظیر ملت ایران در فضای رسانه ای و تحلیلی کشورهای غربی داغ است.
از شنبه گذشته که نتیجه رسمی انتخابات اعلام شد مراکز رسانه ای و مطالعاتی غرب حجم انبوهی از گزارش ها، تحلیل ها و یادداشت ها را به موضوع انتخابات اخیر کشورمان اختصاص داده اند.
تلاش و تکاپوی اصلی تحلیلگران و رسانه های برجسته آمریکایی و اروپایی بر این محور متمرکز است که تفسیری به اصطلاح روشن و منطبق بر واقعیت ها از این انتخابات ارائه بدهند.
رصد و واکاوی این تحلیل ها و تفسیرهای متعدد و مختلف از سوی محافل سیاسی و رسانه ای غربی ابعاد گسترده ای دارد و بدون شک چند تیم کارشناسی از سوی متخصصان کشورمان باید روی این مسئله کار کنند اما آنچه که در وهله اول از مجموعه تحلیل ها و تفسیرهای آنها درباره انتخابات ۲۴ خرداد قابل استخراج است اذعان همگی آنها به یک نکته مشترک بوده و آن این که ارزیابی ها و برآوردهای اطلاعاتی- تحلیلی- راهبردی شان درباره انتخابات ایران غلط از آب درآمده است و به طور مشخص «حضور حداکثری مردم» و «نتیجه انتخابات» را بدین شکل پیش بینی نمی کردند.
به عبارت روشن فاصله تحلیل ها و ادعاهای آنها، قبل از انتخابات با بعد از انتخابات فاصله آب تا سراب است.
اما موضوع اصلی این نوشته واکاوی تحلیل ها و برآوردهای غلط حریف یا سناریوی ناکام دشمن نیست، بلکه تلاش می کند فراتر از این خطای در تحلیل به رسوایی حریف در زمینه پروژه حقوق بشری در کارزار انتخابات بپردازد.
این رسوایی پیامدهایی دارد که ضربه مهلکی بر پروژه حقوق بشر وارد کرده است... بخوانید:
۱- اهرم حقوق بشر در مواجهه با جمهوری اسلامی، موضوع ناشناخته ای نیست. همواره دشمنان نشان دار ایران اسلامی کوشیده اند تا حقوق بشر را دستاویزی برای فشار و تهدید علیه کشورمان قرار بدهند.
در سال های اخیر به موازات موضوع هسته ای، حتی حریف همزمان بر فاز حقوق بشر متمرکز شده و طرفه آنکه صدور قطعنامه ها یا گزارش های به اصطلاح حقوق بشری بر ضد ایران پیوست مکمل سناریوی تهدیدها و فشارها بوده است. اوج این تحرکات به اصطلاح حقوق بشری تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران بود که در ابتدای سال ۹۰ با کارگردانی آمریکا کلید خورد و در اقدامی غیرقانونی و بیرون از ساز و کار سازمان ملل و قواعد بین المللی این بدعت شوم را بنا نهادند.
این در حالی بود که جمهوری اسلامی ساز و کار شورای حقوق بشر سازمان ملل و مکانیسم خروجی آن یعنی یو پی آر (بررسی دوره ای وضعیت حقوق بشر کشورها) را پذیرفته بود و تعیین گزارشگر حقوق بشر برای ایران یک خلاف بیّن و آشکار بود.
جالب اینجاست که حتی در تعیین مصداق گزارشگر حقوق بشر نیز همان بانیان قبلی یعنی کشورهایی مثل آمریکا و کانادا ایفای نقش کردند و شخص معلوم الحالی چون «احمد شهید» از کشور کوچک مالدیو را به عنوان گزارشگر حقوق بشر ایران تعیین کردند.
اکنون احمد شهید در راستای ماموریت اربابانش، ۴ گزارش علیه ایران منتشر کرده که مفاد و محتوای آن به وضوح نشان می دهد یک رونویسی تمام عیار از دست ضد انقلاب و دشمنان نشان دار کشورمان است.
اما سوال این است که چرا احمد شهید از مدت ها قبل از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بیش از گذشته فعال می شود و بر موضوع «انتخابات ایران» متمرکز می شود؟
بازی احمد شهید در راستای پروژه حقوق بشری حریف در میدان انتخابات ایران تصادفی است؟
۲- احمد شهید با عنوان گزارشگر حقوق بشر در امور ایران سال گذشته و چند ماه مانده به انتخابات ۲۴ خرداد، صریحا خط «انتخابات ایران آزاد نیست»! را در دستور کار قرار داد.
وی نه تنها در گزارش خود علیه ایران این موضوع را ادعا کرد، بلکه در مصاحبه ها و گفت و گوها با رسانه های غربی ادعای آزاد نبودن انتخابات ایران را پمپاژ نمود.
احمد شهید حتی در آستانه انتخابات و در روز انتخابات ۲۴ خرداد بار دیگر به صحنه آمد و به اصطلاح رجز خواند که «انتخابات ایران غیرآزاد و ناعادلانه است»!
آنچه در این میان قابل اعتناست هماهنگی سازمان یافته احمد شهید است با لشکری از نهادها و مراکز به اصطلاح حقوق بشری غربی که در یک تقسیم کار مشترک حمله و هجمه به ایران را در میدان انتخابات تدارک دیده اند.
سازمانی موسوم به سازمان دیده بان حقوق بشر در همین راستا در بیانیه ای ادعا می کند که «انتخابات ایران آزاد و عادلانه نیست.»!
دیگری با عنوان سازمان عفو بین الملل به میدان می آید و مدعی می شود «در آستانه انتخابات ایران، نقض حقوق بشر تشدید شده است»!
سپس این پروژه ناشیانه با موضع گیری ها و صدور بیانیه های دیگر تشکل های به اصطلاح حقوق بشری که همگی در بیرون مرزها مستقر هستند ادامه می یابد و حتی دو روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری، دو تشکل به نام های «جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران» و «فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشری» ایران را به نقض حقوق بشر متهم می کنند.
پیش از این نیز «وزارت خارجه آمریکا»، «خانه آزادی» (freedom house) تا حتی عناصر دم دستی مانند شیرین عبادی بارها و به کرات ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرده بودند تا در آستانه انتخابات، سناریو و بازی اصلی علیه جمهوری اسلامی را به پیش ببرند.
اما آیا این تلاش ها، تحرکات و تکاپوها با هدف کارشکنی در انتخابات ایران موفق بود؟
پروژه حقوق بشری حریف برای ضربه زدن به انتخابات ایران محقق شد؟
٣- ناگفته پیداست اگر ادعای مدعیان حقوق بشر درباره ایران واقعیت داشت و یا حتی بخشی از واقعیت را نشان می داد باید بر انتخابات تاثیر می گذاشت نه اینکه سیل جمعیت مشتاق برای حضور در پای صندوق رای، وزارت کشور را مجبور کند چندین بار زمان انتخابات را تمدید کند و بیش از ۷۲ درصد در حماسه ای کم نظیر در انتخابات مشارکت نمایند.
اگر انتخابات آزاد نبود چرا همه سلایق و جریان های سیاسی در آن شرکت کردند؟
آیا ادعای بزرگ و واهی نقض حقوق بشر در ایران با حماسه کم نظیر آحاد ملت همخوانی دارد؟ انتخابات پرشور ۲۴ خرداد در ایران حتی در زندان های کشور برگزار شد و قوانین موضوعه جمهوری اسلامی بر حقوق شهروندان ولو اینکه زندانی باشند حساسیت دارد و مجرمان و محکومان نیز از حق انتخاب کردن محروم نیستند.
گفتنی است؛ در آستانه انتخابات، حجم انبوهی از گزارش ها و اخبار را رسانه های ضدانقلاب و اپوزیسیون خارج نشین علیه زندان ها و زندانیان در ایران منتشر می کردند تا القاء نمایند فضا به اصطلاح امنیتی است اما هر چه کردند طرفی نبستند.
۴- و بالاخره باید گفت انتخابات ۲۴ خرداد، دروغ گویی ها، تهمت ها، شایعات و شبهات به اصطلاح حقوق بشری علیه ایران را برملا کرد و پروژه حریف به شکست انجامید.
حقانیت جمهوری اسلامی و اعتماد آمیخته به باور مردم به نظام، «قدرت نرم» ایران اسلامی است که حتی بدخواهان و مخالفان را قانع کرد که اذعان نمایند ملت ایران برنده انتخابات بوده است و همین قدرت نرم ایران است که به تعبیر روزنامه آمریکایی هافینگتون پست، سدی در برابر آمریکاست.
حالا احمد شهید و دیده بان حقوق بشر و سازمان عفو بین الملل و خانه آزادی و... هر چه کنند باید بدانند وقتی ارباب شان هیچ غلطی نمی تواند بکند آنها که دیگر محلی از اعراب ندارند. اینطور نیست؟

مردم سالاری: «پایانی برای یک روش»
«پایانی برای یک روش» سرمقاله امروز روزنامه مردم سالاری به قلم مهدی عباسی است که در آن می خوانید:
انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، با تمام پیچیدگی هایی که داشت، با امیدهای فراوان ایجاد شده، به سرانجام رسید و فصل نوینی در تاریخ جمهوری اسلامی رقم خورد. انتخاباتی که برای اولین بار همراه با انتخابات دور چهارم شوراهای اسلامی شهر و روستا برگزار شد تا تجمیع انتخابات نیز تجربه شود اما در این میان در کنار همه پیام هایی که نتایج انتخابات و حضور حماسی مردم به همراه داشت، عکس العمل جامعه به رفتار و عملکرد دولت احمدی نژاد نیز قابل تامل و توجه است.
دولتی که در دور دوم فعالیتش یعنی دوره دهم دولت در جمهوری اسلامی، حواشی را به اوج خود رساند و هر از چند گاهی با سوژه ای، حاشیه ای جدید پدید می آورد. این حاشیه سازی ها و موج آفرینی ها، اما در حالی بود که فشارهای شدید اقتصادی، زندگی روزمره مردم را تحت الشعاع قرار داده بود و در حالی که همگان از دولت احمدی نژاد، رفع نابسامانی ها و حداقل ثبات قیمت ها را خواستار بودند، دولتی ها بر طبل حاشیه ای جدید، می کوبیدند. شاید همین حاشیه سازی ها و رفتارهای متفاوت بود که نتایج قابل توجهی در انتخابات ریاست جمهوری رقم زد.
عکس العمل واقعی تر مردم به رفتارهای دولت را هم می توان در انتخابات شوراهای شهر تهران مشاهده کرد. انتخاباتی که حتی یک نفر از لیست حامیان دولت که با نام «در امتداد مهر» در عرصه حاضر بودند، نتوانست در میان اسامی منتخبان جای بگیرد.
تا بدین ترتیب، امتداد دولت احمدی نژاد، پایان یابد؛ امتدادی که نه در دولت و نه در شورای آینده، جایی ندارد. این پایان دولت فقط در عرصه انتخاباتی نمود ندارد، بلکه اظهارنظر یاران دیروز و منتقدان امروز احمدی نژاد هم حکایت از آن دارد که باید شاهد روزهای پرخبرتری در نقد عملکرد دولت نهم و دهم بود.
به طور نمونه، علیرضا پناهیان که زمانی در حمایت از احمدی نژاد در ردیف اول بود اینک تمام قد، علت پیروزی روحانی را عملکرد پرمساله احمدی نژاد معرفی می کند و می گوید: «گرانی و بداخلاقی احمدی نژاد، دلیل پیروزی روحانی است» و یا همچنین یادآور می شود: «عملکرد دولت بود که رای نیاورد».
البته این انتقادات از احمدی نژاد در حالی است که روزگاری پناهیان می گفت: «یقین بدانید اگر شخصی همچون احمدی نژاد در زمان امام راحل بود، هرگز زهری به ایشان نوشانده نمی شد.» به هر حال اگر فعلا از نقد تمجیدهای بی چون و چرای دوستداران دیروز احمدی نژاد و تاثیر این حمایت های تمام قد در اوضاع نابسامان اقتصادی عبور کنیم، می توان مدعی شد، حامیان دولت، بازندگان اصلی این انتخابات بودند.
حامیان دولت باید بدانند، به گونه ای عمل کرده اند و چنان افراط و تفریطی در عرصه مدیریتی داشته اند، که تعادل و اعتدالگرایی به خواسته عمومی مردم بدل شده است.
شاید، هیچ وقت یاران احمدی نژاد تصور نمی کردند که حتی در روستاهای توسعه نیافته کشور هم، صدای اعتدالگرایی مورد اقبال مردم باشد. به نظر می رسد، حامیان دولت بهتر است، فرصتی اتخاذ کنند و نگاهی به عملکردهای افراطی شان داشته باشند، چرا که مهم ترین پیام مردم، توصیه به اعتدالگرایی در این انتخابات بود.

ابتکار: «مدیریت چشم اندازها در دولت تدبیر و امید»
«مدیریت چشم اندازها در دولت تدبیر و امید» عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم سید مجید خرمی است که در آن می خوانید:
هیچ چیزی طبیعت پیچیده نیست.آنچه تحلیل مکانها را پیچیده می کند مدیریت ناکارامد است که توانایی تجزیه و تحلیل سادگی های اطراف راندارد.
اگر نقشه ایران را بگسترانیم و از نقطه ای متعارف به آن چشم بدوزیم چشم اندازهای نامتعارفی را نظاره می کنیم که نا همگون، متفاوت، بی نظیر و واقعی اند.مطالعه بر روی هرکدام از این چشم اندازها، وجود توان های بالقوه و بالفعلی را برای ما تداعی می کندکه مشابه آنها در جای دیگری به صورت متمرکز تقریبا ناممکن است.بر روی هرگوشه ای از این کشور می توان روی نقطه ای تمرکز کرد و حقیقتی باور نکردنی از توان های محیطی و چشم اندازهای منحصر بفردی را یافت که متعلق به ما،در دسترس ماو برای ما آفریده شده اند. تا محدودیتی برای زندگی آرام و بدون دغدغه نداشته باشیم.
این چشم اندازها عمدتا به سه حالت دیده می شوند:
۱- چشم اندازها و توان هایی که شناسایی آنها سالها و یا قرنها ادامه دارد و هنوز در حال بهره برداری اند.
۲- چشم اندازهایی که شناسایی شده، ولی استفاده از آنها چندان رونقی نداشته است.
٣- چشم اندازها و توان های بالقوه ای که در درون زمین انتظار ما را می کشند تا آنها را بیابیم و از بکر بودن و تازگی آنها در جهت حرکتی نوین استفاده کنیم.
منابع طبیعی کشور ما آنقدر گسترده اند که نیاز به شناسایی ونگهداری دارند.ایجاد یک گروه تحقیقاتی «شناسایی چشم اندازها و توان ها» می تواند راه را برای سلامت سایر برنامه ریزی ها هموار سازدودر رفع نقیصه های اجتماعی، اقتصادی و... مارایاری رساند.
کشور های صنعتی و توسعه یافته با این شیوه، برای بهره کشی از سایر مناطق دنیا به نفع خویش حرکت های گستره ای را از زمان انقلاب صنعتی آغاز کرده اند و هنوزهم با تغییر تاکتیک های خود به شیوه های نوین دنیارا به کام خویش می خواهند و این مساله مارا وادار می کند که برای توسعه کشور خویش و رهایی از وابستگی ها به شناسایی و توجه به توان های محیطی و جغرافیایی کشور خود بپردازیم.
هرکدام از دولت های گذشته گوشه چشمی به برخی از توان های محیطی داشته اند تا برای رفع نیازهای مالی خود از آنهاها بهره کشی نمایند ولی هیچ کدام برای این منظور طرحی جامع در جهت شناسایی، احیا و بازسازی این چشم اندازها و توان ها نداشته اند.و تقسیم وظایف در سازمانها و وزارتخانه های متفاوت،سبب شده که بسیاری از قابلیت ها از نظر دور نگهداشته شود.
علاوه بر شناسایی و بهره برداری منطقی از چشم اندازها و توان های محیط، بایستی در حذف و کاهش فاکتورهای نامطلوب تلاش کرد تا نسل های آینده نیز از نتایج آنها برخوردار شوند.
این روزها که سرآغاز شروعی تازه در فصل مدیریتی کشور است و شعار تدبیر و امید به روشنی نشاندهنده وضعیت فعلی است ما انتظار معجزه از دولت جدید نداریم . برای اینکه زیر ساخت ها، توان ها و چشم اندازهای امید در این کشوردچار آسیب هایی جدی شده اند و دولت تدبیر و امید،به اجبار باید بخشی از وقت، سرمایه وتوان خویش را برای درمان این آسیب ها اختصاص دهد.و شاید ایجاد یک سازمان جدید به نام «سازمان بازسازی و احیاء» بتواند بخشی از وظایف رئیس جمهور را بر دوش بکشد.و یا شاید رئیس جمهور مجبور باشد این وظایف را در سازمانها و وزارتخانه های دیگر تزریق کند.
در حال حاضر،اختلال در همه شبکه ها و منابع ارزشمند ما وجود دارد. توسعه منابع جهانگردی با این همه سازمانهای عریض و طویل روند فرسایشی و غیر مقرون به صرفه ای دارد که بر اثر بی توجهی، سهل انگاری و عدم مسئولیت در قبال حفظ و توسعه این بخش،تقریبا به نابودی کشیده شده است.توان های محیطی، معدنی و سایر چشم اندازهای شناخته شده،بر اثر بهره برداری های غیر منطقی و غیر اصولی وضعیت خوبی ندارند.
با نیم نگاهی به سایر منابع ارزشمند جنگلی، مراتع، معادن، خاک و سایر توان های محیطی و جغرافیایی به حیرت می افتیم. معادن سود چندانی را نصیب خزانه کشور نمی کند، زیرا ما سالهاست که به خام فروشی و ارزان فروشی مشغولیم و بی هدف استخراج می کنیم و بی توجه در گسترش صنایع تبدیلی و صنعتی درامر استخراج مواد خام مسیر صنعت را – به اصطلاح- وجب می کشیم .
توان هسته ای ما به خاطر پوشش تبلیغاتی نامناسب، جلب توجه جهانیان و خودنمایی بیش ازحد، دچار آسیب جدی شده است و به دلیل تحریم ها و آسیب های این بخش، سایر صنایع و بخش های کشور نیز دچار آسیب و رکود شدند و مهمتر از همه، بی توجهی در شناسایی و گسترش چشم اندازها و توان های نو و انرژی های پاک و جدید است.دریا، نور خورشید، باد و سایر انرژی هایی که جایگاهی در نزد ما ایرانیان ندارند.در صورتی که هرکدام از انرژی ها می تواند چشم اندازهای صنعتی و مناظر توسعه یافته ای را برا ی ما به ارمغان بیاورند.
یادمان باشد ماحق نداریم با این همه چشم اندازهایی طبیعی و زیبایی که در کشور وجود دارند، فقیر زندگی کنیم.
یادمان باشد منابع و چشم اندازها متعلق به ما تنها نیست و فرزندان و نسل های بعدی ما نیز در این امر سهیم اند.
یادمان باشد ایران،جهانی کوچک است با همه ویژگی هایی که جهان بزرگ دارد. چشم اندازهای طبیعی،رودها، دریاها،کوهها و حتی کویر ها ما را به وجود امیدی تازه نوید می دهد.

تهران امروز: «مطالبات شهری از دولت جدید»
«مطالبات شهری از دولت جدید» عنوان یادداشت روزنامه تهران امروز به قلم حسین محمدپورزرندی معاون مالی و اداری شهردار تهران است که در آن می خوانید:
عملکرد دو دولت قبلی نشان می دهد که یکی از مهم ترین مطالبات مدیریت شهر تهران و سایر کلانشهرها اجرای دقیق و صحیح قانون بودجه در کشور است. هرچند برابر قانون بودجه کشور دولت موظف به ارائه اعتبارات مالی و یارانه ای به بخش حمل و نقل عمومی است اما آنچه تاکنون اتفاق افتاده، این است که یا تمامی اعتبارات مصوب مجلس در این قانون از سوی مسئولان دولتی پرداخت نشده یا اینکه این اعتبارات مصوب بسیار کمتر از نیاز کلانشهرها به ویژه شهرداری تهران در مجلس به تصویب رسیده است و از همه مهم تر اینکه در زمان اجرا دولت تمامی این مطالبات قانونی را پرداخت نکرده است.
به عنوان مثال پرداخت یک سوم از یارانه بلیت مترو و اتوبوس از جمله آیتم هایی است که در قانون بودجه سالانه دولت وجود دارد اما نه تنها رقم پیشنهادی دولت برای یارانه بلیت مترو و اتوبوس پایتخت در حد نیازهای این شهر نیست بلکه مسئولان دولتی به بهانه اجرای قانون یک دوازدهم بودجه سالانه مقداری از این مطالبات قانونی را در انتهای سال به شهرداری ها به ویژه مدیریت شهری تهران پرداخت می کنند.
در طول سال های اخیر یارانه پرداختی دولت در بخش مترو و اتوبوسرانی آنقدر کم بود که حتی به اندازه حقوق و مزایای پرسنل سازمان هایی مانند شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران که سالانه رقمی بالای ۱۶ میلیارد تومان می شود، نیست.
عدم اجرای قانون امکان برداشت دو میلیارد دلاری مترو تهران وسایر کلانشهرها از حساب صندوق ارزی و صندوق توسعه ملی یکی دیگر از مطالباتی است که نه تنها شهرداری تهران بلکه مدیران شهری تمامی کلانشهرها از دولت آینده دارند. به رغم آنکه در چهار سال اخیر این قانون بارها در قانون بودجه دولت قرار گرفت اما دولت مایل به پرداخت این اعتبارات برای توسعه زیرساخت های حمل ونقل عمومی به ویژه مترو نبود.
در واقع می توان گفت مسئله ای که مسئولان در دولت نهم و دهم فراموش کردند، این بود که تهران با توجه به اینکه پایتخت کشور است هزینه های بیشتری را به نسبت سایر کلانشهرها به شهرداری تهران تحمیل می کند.
به رغم آنکه سازمان های دولتی ملزم به پرداخت این هزینه ها در قالب عوارض های پیش بینی شده بودند، اما عدم پایبندی دولت به اجرای این تعهدات مشکلات زیادی را برای کلانشهر تهران به وجود آورده است.
مثال های زیادی از این دست وجود دارد به عنوان مثال حذف عوارض مدیریت پسماند سازمان های دولتی، عوارض ساخت و سازهای سازمانی، عدم پرداخت عوارض کسب و پیشه و موارد اینچنینی از سوی دولت باعث شد تا شهرداری تهران نتواند حقوق حقه خود را از دولت بگیرد این در حالی است که در این زمینه دولت ٨۰۰ میلیارد تومان به مدیریت شهری تهران بدهکار است.
انتظاری که از دولت آینده وجوددارد این است که برای احقاق حقوق شهروندان تهرانی تدابیر ویژه ای اتخاذ شود.از سوی دیگر بخشی از وظایف شهرداری ها مانند رفت و روب شهر، ارائه خدمات ایمنی و آتش نشانی، حمل ونقل عمومی و... وظایف حاکمیتی به شمار می رود، در دنیا رسم بر این است که دولت ها برای ارتقای این وظایف حاکمیتی کمک هایی در رابطه با هزینه های جاری و نگهداشت شهرها ارائه می دهند اما متاسفانه دولت تاکنون چنین نگاهی به شهر و مدیریت شهری نداشته است.
مسئله دیگری که در این میان وجود دارد ارائه لایحه درآمدهای پایدار شهرداری ها از سوی دولت به مجلس و تصویب آن است. به رغم آنکه این لایحه در دولت دهم تهیه و تدوین شد اما هیج گاه به مجلس برای تصویب فرستاده نشد. امیدواریم که در دولت یازدهم رئیس جمهور نسبت به ارائه این لایحه و تصویب آن در مجلس شورای اسلامی اقدام لازم را انجام دهد.
مشکلات شهرداری ها در گشایش اسناد اعتباری بین المللی نیز از جمله مسائلی است که نیازمند توجه ویژه دولت آینده به آن است. بررسی ها نشان می دهد که سیستم بانکی، مالی و پولی کشور در رابطه با مدیریت شهری که وظیفه حاکمیتی برعهده دارد، بسیار پیچیده تر از بخش خصوصی عمل می کند.
واگذاری رسیدگی به تمامی امور مربوط به شهرداری ها به یکی از سازمان های تابعه وزارت کشور نیز یکی دیگر از بی توجهی های دولت های گذشته به شهرها و کلانشهرها بوده است.
به رغم نوع فعالیت شهرداری ها در کشور آنچه تاکنون اتفاق افتاده این است که از نظر دستورالعمل های اجرایی مدیریت های شهری تنها با وزارت کشور در ارتباط هستند در حالی که این انتظار وجود دارد که ارتباط شهرداری ها به دلیل حساسیت کاری باید با معاون رئیس جمهورباشد نه با یکی از سازمان های تابعه وزارت کشور.
با توجه به اینکه بخشی از بودجه های شهرداری ها به حساب وزارت کشور واریز می شود در نتیجه در توزیع این بودجه در میان کلانشهرها عدالتی که باید رعایت شود، به دلیل نگاه های سیاسی از بین می رود.
به عنوان مثال عدم پرداخت سهم شهرداری تهران از محل صرفه جویی سوخت یا جرایم رانندگی از سوی استانداری تهران یک نمونه خوبی در این زمینه به شمار می رود. عدم حضور شهردار تهران در جلسات هیات دولت نیز یکی دیگر از مسائلی است که در دولت یازدهم باید به آن توجه ویژه شود.
اکنون ۱۲ سال است که شهردار تهران در جلسات هیات دولت به عنوان شهردار پایتخت و نماینده شهرداران سایر کلانشهرها برای انتقال نقطه نظرات و مشکلات مدیران شهری حضور ندارد این در حالی است که به دلیل حساسیت هایی که در پایتخت و مدیریت آن وجود دارد، لازم است که شهردار تهران در این جلسات حضور داشته باشد که امیدواریم در دولت یازدهم به این مسئله نیز توجه ویژه شود.

آفرینش: «امید و انرژی مردم را تداوم بخشیم»
«امید و انرژی مردم را تداوم بخشیم» عنوان سرمقاله روزنامه آفریشن به قلم حمیدرضاعسگری است که در آن می خوانید:
با ارزش ترین سرمایه هر کشوری، ملت آن است که به واسطه آن می تواند دیگر توانمندی های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود را تقویت و توسعه دهد. براساس خواست و نظر مردم جامعه است که حکومت ها می توانند اهداف خود را ریل گذاری کنند و درصورت عدم همراهی جامعه، نمی توان نتیجه مثبتی برای طرح ها و برنامه ها متصور بود.
اساسی ترین عاملی که موجب تحرک و همراهی جامعه با برنامه ریزان و مسولان حکومت می گردد، مولفه «امید و سرزندگی» است. مردم جامعه ای که نسبت به آینده خود و کشورشان امید نداشته باشند، هرچقدرهم که مسولان تلاش کنند بی فایده خواهد بود. البته این دو مکمل یکدیگرند و اگر عملکرد مسولان مفید و باثمر باشد متعاقباً رویکرد مردم نیز خوش بینانه خواهد بود. درصورتی که مدیریت و برنامه های نهادها و تصمیم گیرندگان غیراصولی و بی نتیجه باشد، نگاه جامعه و امیدشان به آینده سرد و سست خواهد شد.
بدون تعارف این سستی و سردی تا چند هفته پیش از انتخابات به وضوح درسطح جامعه ما نیز دیده می شد. مردم میل و امیدی به جنب و جوش نداشتند، کاسبان بازار دچار رخوت بودند و بلا تکلیفی جامعه را سردر گم کرده بود و مردم نگاه سردی به وضعیت آینده داشتند. اما به لطف خدا و تحولاتی که درعرصه انتخابات رخ داد، بار دیگر روح تازه ای در کالبد جامعه دمیده شد. شاید اغراق باشد که بگوییم فضای کسب و کار و تولید با این رخ داد متحول شده،اما حداقل جای خوشحالی است که مردم با انگیزه و روحیه ای با نشاط به اموراتشان می پردازند و به آینده کشورشان امیدوارند.
در ادامه «خرداد طلایی» کشور، راهیابی تیم ملی فوتبال به جام جهانی نشاط و سرزندگی را در تمام اقشار جامعه احیاء کرد به طوری که مردم سراز پا نمی شناختند و با هرفریادی که نام ایران را سرمی دادند، می شد فهمید که حال مردم خیلی خوب است...
جامعه سرزنده و با طراوت شده، فضای وحدت و دوستی در میان کشور موج می زند، نگرانی های مردم از وضعیت اقتصادی کاهش یافته و امیدشان به تغییر فضا دوچندان گردیده است. این حال وهوای مردم حفظ شدنی است، این همراهی و وحدتی که حاصل شده قدرتی فزاینده به کشور و مسولان خواهد داد تا بتوانند در انجام تصمیم گیری ها درعرصه های مختلف داخلی و خارجی با پشتوانه قوی عمل کنند، به شرط آنکه مسولان قدر این امید و سرزندگی جامعه را بدانند و با رفتارهای غیراخلاقی و تصمیمات غیراصولی مجدداً جامعه را با چالش مواجه نسازند.
امروز تمام جهان دربرابر این رفتارو وحدتی که درایران ایجاد شده شوکه و متعجب هستند. بسیاری از معادلات غرب در مورد نحوه برخورد با ایران دستخوش تغییر و دوگانگی شده، نباید این فرصت طلایی را از دست داد و لازم است با ارائه راهکارهای اصلاحی و منطقی از پتانسیل های جامعه در راستای اهداف داخلی و خارجی استفاده کرد.
تامادامی که مردم در کنار و همراه مسولان حرکت کنند و نوع نگاهشان به عملکرد آنها خوش بینانه و مثبت باشد، حرکت رو به جلوی کشورمان درتمامی عرصه های سیاسی، اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی ادامه خواهد داشت و نتایج چشمگیری به دست خواهد آمد. لذا از مسولان کشورخواستاریم این امید و هیجان مردم را ارج نهند و درادامه مسیرنیز با عملکرد مثبت خود حضور حداکثری جامعه در تمامی معادلات کشور را حفظ کنند.

خراسان:«انتخابات ۲۴خرداد و آن دو موضع تاریخی»
«انتخابات ۲۴خرداد و آن دو موضع تاریخی» عنوان یادداشت روزنامه خراسان به قلم محمدسعید احدیان است که در آن می خوانید:
سبد رای جناب آقای روحانی مجموعه ای از رای های مختلف است؛ از تاثیرپذیری مردم از مناظره سوم گرفته تا ویژگی های شخصی ایشان، از حمایت برخی قومیت ها گرفته تا «نه» برخی به عملکرد دولت آقای احمدی نژاد ودیگر مواردی که مجال بحث آن در این مقال نیست اما در کنارحمایت های جناب آقای هاشمی و خاتمی بی تردید نمی توان از نقش غیرقابل انکار رهبرانقلاب چشم پوشی کرد که با «باور به مردم» و «باور به هدایت های الهی» اصرار جدی بر آمدن همه به پای صندوق های رای داشتند و در نتیجه چنان صحنه فضای عمومی جامعه را بی توجه به نتیجه، هدایت کردند که برخی از افرادی نیز که بنای قهر با انتخابات داشتند به پای صندوق رفتند و در حالی که تنها کمتر از سیصد هزار رای باعث می شد که انتخابات به مرحله دوم برود، این اعتمادزایی زمینه ساز شد براساس نظرسنجی ها حداقل ۴درصد آرای مشارکت در انتخابات یعنی حدود ۱/۵ میلیون نفر افزایش پیدا کند و برای همگان روشن است که غیر از تاثیر غیرمستقیمی که این فضاسازی ایجاد کرد، حداقل تمام این آرا به سبد جناب آقای روحانی ریخته شد.
غیر از زمینه سازی های پیشینی ایشان که اعتماد نخبگان اصلاح طلب را جلب کرد، دو فراز از بیانات ایشان در روزهای نزدیک به انتخابات تاثیر تاریخی برروند ماجرا گذاشت و لذا می توان مدعی شد یکی از رقم زنندگان اصلی انتخابات ۲۴ خرداد هم در عرصه مشارکت حماسی مردم و هم در نتیجه بدست آمده رهبرانقلاب بودند.
زمانی که ایشان در حرم مطهر امام(ره) تاکید برآمدن مردم به پای صندوق ها کردند و البته رای به هریک از هشت کاندیدا را رای به جمهوری اسلامی خواندند برخی از جمله اینجانب برداشتی اشتباه از فرمایشات ایشان کردند اما تکمیل بحث و تصریح ایشان براین مسئله که حتی اگر کسی نظام اسلامی را قبول ندارد به خاطر کشورش به پای صندوق های رای بیاید آن هم تنها چند روز مانده به انتخابات، نقشی مهم داشت براین که اهل تردید که به هردلیل بنای شرکت در انتخابات نداشتند خیالشان تا حدی آسوده شود که نظام اسلامی به دنبال این نیست که رای شان را مصادره به مطلوب کند و این بیانات صریح تأثیر بسیار زیادی در ریسک پذیری آنان علی رغم تردیدهایشان داشت.
اقدام دوم بیانات صبح روز انتخابات بود. ایشان ابتدا به طور ویژه با تاکید براین که حتی خانواده و فرزندان من هم خبر ندارند نظر من برچه کسی است به افرادی که متاثر از فضاسازی رسانه های معاند یا اقدامات برخی به ظاهر انقلابیون فکر می کردند نتیجه انتخابات از پیش تعیین شده است پیام دادند که چنین اتفاقی صورت نگرفته است و رای شما کاملا در نتیجه تاثیرگذار است اما دومین بخش از بیانات ایشان که با ادبیات تاثیرگذاری خطاب بر دست اندرکاران انتخابات تاکید می کرد که رای مردم حق الناس است و رعایت آن از حق ا... مهمتر است کار را برای بسیاری از افرادی که هنوز تصمیم به رای دادن نگرفته بودند تمام کرد و اعتماد آنان تقویت شد که در نظام اسلامی رای شان به عنوان یک حق شرعی حفظ می شود و با این اعتمادزایی هرچه زمان به سمت بعد از ظهر و شب پیش رفت تصمیم این بخش از مردم برای رای دادن جدی تر شد.
اهمیت این بیانات آن جا روشن می شود که برای هرسیاست مداری از جمله رهبری انقلاب کاملا واضح بود که تاثیر بیانات در روز رای گیری چقدر زیاد است و همچنین ورود این قشر از مردم به صحنه انتخابات تنها سبد رای جناب آقای روحانی را پرتر می کند اما رهبرانقلاب نشان دادند خلاف تبلیغاتی که معاندین و متاسفانه برخی به ظاهر انقلابیون می کردند به هیچ وجه به دنبال رای آوردن فردی مشخص نبودند و این همان مطابقت گفتار با کردار است.
این عملکرد نشان داد رهبرانقلاب همانطور که در سالروز رحلت امام ویژگی های اصلی این معلم قرن بیستم را تبیین کردند، به تاسی از مقتدایشان به "مردم" و "خدا" باور دارند و تنها به این می اندیشند که مردم از همه طیف ها و سلیقه ها حتی غیرمعتقدین به نظام اسلامی به صحنه بیایند. برای هرناظر منصفی مشخص شد ایشان مطمئن هستند که آنچه مردم تحت هدایت های الهی تصمیم می گیرند در کوتاه مدت یا بلندمدت حتما به خیر وصلاح کشور است. نتیجه این باور به خدا و مردم آن می شود آنچه امروز می بینیم.
چندمیلیون نفر باقی مانده از ۱۴ میلیون رای دهنده به آقای موسوی آرایی که حاصل سلیقه های گوناگون ولی مشترک در مخالفت با آقای احمدی نژاد بود که بعد از انتخابات سال ٨٨ هنوز با نظام اسلامی قهر بودند و ابهامات شان همچنان برطرف نشده بود، با نظام اسلامی آشتی کردند و به سازوکارهای درون نظام رجوع کردند(نمی گویم به نظام اسلامی معتقد شدند). به عبارت دیگر رهبری انقلاب بعد از اینکه چهارسال از جذب حداکثری گفتند و کمتر به آن توجه شد و متاسفانه در موارد متعددی خلاف آن عمل شد سرانجام توانستند استراتژی جذب حداکثری خود را در انتخابات ۲۴ خرداد شخصا اجرایی کنند.بازگشت این بخش از مردم به سازوکارهای درون نظام را به رهبرانقلاب و همه دلسوزان نظام اسلامی که در این چندسال از ادبیات دفع کننده برخی رنج بردند، تبریک می گوییم.

دنیای اقتصاد: «سلام بر مردم»
«سلام بر مردم» سرمقاله امروز روزنامه دنیای اقتصاد به قلم محمود اسلامیان عضو هیات رییسه اتاق ایران است که در آن می خوانید:
مشکلات سال های اخیر ناشی از سوءمدیریت ها و بعضا تحریم باعث ایجاد نارضایتی در جامعه شده بود.مردم بیشتر از آنکه از محدودیت ها رنج ببرند از بی تدبیری های غیر قابل توجیه ناراحت بودند. اعلام سال «حماسه سیاسی و اقتصادی» این فرصت را ایجاد کرد تا مردم با شناخت از کاندیداها با حضور بی سابقه در صندوق های رای نظر خود را اعلام کنند.
این در حالی است که شبکه های گسترده خبری در خارج از کشور تلاش می کردند حضور مردم را بی اثر اعلام کنند.
نتیجه انتخابات نشان داد در جمهوری اسلامی مردم می توانند حرف اول را بزنند. به قول یک خبرنگار خارجی در بعضی از کشورهای منطقه، گروه ها برای حل اختلافشان متوسل به خشونت می شوند، ولی مردم ایران برای بیان نظراتشان و حل آن به صندوق های رای هجوم می برند.
از مردم فرهیخته، با فرهنگ و تاریخ ساز ایران هم جز این انتظار نیست. بهار ایرانی ٣۴ سال قبل از بهارهای عربی به وقوع پیوسته و مردم یاد گرفته اند از ظرفیت جمهوری اسلامی برای انتخاب بهترین ها استفاده کنند. جمعه ۲۴ خرداد سال ۱٣۹۲ روز بزرگ و سرنوشت سازی برای ملت ایران بود. بجاست از کلیه کاندیداها به خاطر رعایت مرزهای اخلاقی تشکر نمود. آنچه در حوزه اقتصاد در مناظره ها جالب بود همخوانی بیش از ۷۰ درصد مطالب کاندیداها بود. آقایان همگی بر حل مشکلات معیشتی و اشتغال مردم تاکید داشتند. کوچک و چابک سازی دولت نیز از جمله مسائل مورد اجماع بود. ایجاد اقتدار داخلی به منظور امکان مذاکره با قدرت های بین المللی نیز مورد توجه قرار گرفت؛ مسائلی که مردم در جامعه نیز به شدت به آن حساسیت دارند. مساله نخبه کشی نیز از جمله مسائل مورد توجه کاندیداها بود.
ضمن تبریک به آقای دکتر حسن روحانی، منتخب مردم، نکاتی پیرامون رای حداکثری به ایشان عرض می شود:
۱ - مردم خواهان اداره جامعه بر مبنای اعتدال و عقل گرایی هستند. محوری که می توان اکثریت گروه های کشور را حول آن متحد نمود. مردم از افراطی گری گریزانند. آرای صندوق ها به خوبی این امر را نشان می دهد. تصمیمات در انتخاب وزرا نقطه آغاز چنین تحول بزرگی است. انتخاب بهترین های کشور برای پست های اجرایی گام بسیار مهمی است.
۲ - حماسه اقتصادی
مردم با حضور در صحنه و خلق حماسه سیاسی به دنبال تغییر در مدیریت کشور بر مبنای بهبود شرایط اقتصادی هستند. صرف ۷۰۰ میلیارد دلار و ۲۰۰ هزار میلیارد تومان در قالب اوراق قرضه و فروش واحدهای اصل ۴۴، در بوروکراسی دولتی بدون برنامه جز رکود و تورم حاصلی نداشته است. کشور نیازمند یک تحول بزرگ اقتصادی است. ظرفیت و پتانسیل های انسانی و مادی ایران زمین بسیار گسترده است. چنانچه عقل گرایی بر آن حاکم شود، می توان آن را در مسیر اعتلا قرار داد.
بها دادن به مردم در حوزه اقتصاد، خروج دولت و شرکت های شبه دولتی از آن می تواند مبنای اصولی برای این تحول باشد. فضای کسب وکار نیازمند آرامش است. آرامش توسط عقلای حوزه اقتصاد می تواند به جامعه تزریق شود.
در حوزه اقتصاد مشکلات زیر جدی است:
الف) فضای کسب وکار کشور در تلاطم به سر می برد. این نوسانات به خاطر تصمیمات غیرمنطقی در حوزه های مختلف بوده است. بخشنامه های متضاد در دو سال گذشته واقعا رکورد است. حوزه اقتصاد کشور نیاز به آرامش دارد، این آرامش از عمل منطقی در حوزه اقتصاد حاصل می شود.
ب) دولت توسعه گرا
دولت طی سال های اخیر به جای کوچک شدن و خروج از اقتصاد خود را توسعه داده و بخش های عمده اقتصاد را در اختیار گرفت. تجربه دهه های گذشته در داخل و خارج نشان داده است دولت باید مسوولیت های این حوزه را در اجرا به مردم واگذار کند. دولت به عنوان سیاست گذار باید نقش بسترسازی برای توسعه داشته باشد و اصل ۴۴ قانون اساسی متناسب با روح آن باید اجرا شود.
ج) تورم و بیکاری
اگر دولتی بتواند این دو حوزه را در حد متعادل مدیریت کند، کارنامه ای در کل موفق دارد. حل مساله تورم و بیکاری نیازمند ایجاد بستر سرمایه پذیری و ایجاد فضای عادلانه رقابتی است.
د) اقدامات فوری
در حوزه تولید کشور، نابسامانی های موجود نیازمند اقدامات اورژانسی است. مدیریت نیازهای نقدینگی تولید کشور؛ تخصیص عادلانه ارز، تعیین تکلیف فوری معوقات بانکی، تولید و استفاده از معافیت های مالیاتی می تواند رونق اولیه ای به تولید کشور بدهد.
مردم به وظیفه بزرگ ملی خود عمل کردند. حضور ۷۲ درصد ملت ایران در پای صندوق های رای به رغم همه مشکلات و تبلیغات، واقعا اعجاب انگیز و قابل تقدیر است. اینک نوبت منتخب ملت ایران است که با یاری مردم غیور ایران زمین، مسوولان ارشد نظام، امید ملت را پاس بدارند. همه بدانیم رییس جمهور منتخب یک فرد است و یاری همه ایرانیان می تواند راه را برای رسیدن به اهداف والایش هموار کند.

   منبع: جام جم آنلاین