به صاحب زَبور: محمّدرضا شجریان


علیرضا بزرگ قلاتی (عرفان)


• دیدم به حقیقت که تو داوودِ زمانی
هر چامه سَرایی که کنی، دُرّ بفشانی

در میکده‍ی لُطفِ اَزَل، پیرِ خَرابات
در حلقه‍ی آوازِ تو آید به جوانی ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۷ تير ۱٣۹۲ -  ۱٨ ژوئيه ۲۰۱٣


 
 

هر کسی زآوازِ خوش شد پُرغُـرور

لیک این خَتم است بر صاحب زَبور

عَطّار



دیدم به حقیقت که تو داوودِ زمانی

هر چامه سَرایی که کنی، دُرّ بفشانی

در میکده‍ی لُطفِ اَزَل، پیرِ خَرابات

در حلقه‍ی آوازِ تو آید به جوانی

بُلبُل که سَراپرده‍ی گُل نغمه گهش بود

اَندَر طَـلَـبِ لَـحنِ تو گردد به نشانی

هرچند که دریایِ هُنَر دُرِّ وجود است

باشد که صَدَف را بدهندَت به مکانی

در گوشه‍ی ماهور وُ به رامشگریِ شور

شوریده‌ سَری در همه‍ی دیرِ مُغانی

از پَرده‍ی بیداد به تصنیفگهِ یاد

پَرده‌ دَری از جَرگه‍ی بیدادگَرانی

آنجا که تو آیی به غَزَلخوانیِ حافظ

عرفان نَرَوَد در طَلبِ یوسُفِ ثانی.