از : الف باران
عنوان : این سیاست ویرانگر جامعه ایران را نه به استقلال بلکه به بردگی و بندگی محکوم می‌دارد.
آمریکا میخواهد که ایران از اقمار آمریکا باشد ولی حکومت ایران میخواهد استقلال سیاسی خود را حفظ کند . استقلال سیاسی به آن معناست که تصمیمات ملی و بین المللی ایران در ایران گرفته میشود و نه در کشورهای خارج از ایران. داشتن این امتیاز هنگامی موثر است که حکومت متکی به حمایت مردم و اقتصاد ملی و مردمی استوار باشد. راهی که تمام حکومت‌های ملی در برابر محاصره‌های اقتصادی پیموده اند . تحریمهای اقتصادی و تحریم فروش نفت در زمان دکتر محمد مصدق هم وجود داشت ولی دولت ملی دکتر مصدق بدون فروش قطره‌ای نفت اقتصاد ایران را تا زمان عزل‌اش اداره میکرد.
گاندی پس از استقلال هند پوششی از "گونی"برای خود انتخاب کرد تا مردم هند با پیشرفت صنایع پارچه بافی بتوانند برای او پارچه‌ای بهتر ببافند . انقلاب ایران این فرصت را داشت ولی بجای سیاست توسل و حمایت از کشاورزی و صنایع ملی با درامد فروش نفت حکومت سرمایه داری تجاری سنتی تشکل یافت.برای حکومت مقرون به صرفه نبود که درآمد ایران را برای خود کفایی در صنعت و کشاورزی سرمایه گذاری کند. برای حکومت بسیار سود آور بود که کارخانه‌های ایران بسته شوند و زمین‌های کشاورزی از بین بروند تا با خرید کالای ارزان از کشورهای خارج منافع بیشتری داشته باشد.در یک حکومت ملی تجارت خصوصی نباید وجود داشته باشد ولی در ایران کنونی حتی مسافرت اکثر مردم عادی جهت تجارت انجام می‌گیرد و این تسلسل تجارت تا رهبری هم ادامه دارد. این سیاست ویرانگر جامعه ایران را نه به استقلال بلکه به بردگی و بندگی محکوم می‌دارد.
۵۶۲۷۰ - تاریخ انتشار : ۱۰ مرداد ۱٣۹۲
|