کلماتی که باید تیرباران گردند - کیهان یوسفی
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
چهارشنبه
۱۶ مرداد ۱٣۹۲ -
۷ اوت ۲۰۱٣
بسیارند آنهایی که با برگزیدن هدف و آرمانی، زندگی خویش را وقف خدمت به بشریت و ارزشهای انسانی میکنند. ازخودگذشتگانی در برابر شمشیر قهر دستگاههای قدرت سر تعظیم فرود نمیآرند و برایشان آزادی و عدالت و برابری بالاترین ارزشهاست.
در این راه اصحاب قلم و روزنامهنگاران متعهد و معتقد به رسالت روزنامهنگاری از آن دست افرادی هستند که بدون حمایت هیچ بنگاه قدرتی در کشورهای بسته و دیکتاتورزده، با نوشتههای خویش قدرت حاکم را به چالش میکشند و به روشنگری برای تنویر افکار عمومی میپردازند.
روزنامهنگارانی که با نگاشتن اخبار و اطلاعاتی در ستون روزنامههایشان برآنند که جوامع خویش را دگرگون کنند و تغییری ایجاد کنند، تغییری که اگر در بینش و اندیشه ایجاد شود، نمود آن در جامعه میتواند محسوستر باشد.
کنشگران رکن چهارم دموکراسی در چارچوب حاکمیتی توتالیتر و تئوکرات همچون رژیم جمهوری اسلامی، برای به انجام رسانیدن رسالت خویش هزینههای سنگینی را بایستی بپردازند. واقعیت این است که در چنین کشورهایی اصحاب رسانه و هر آن کس که در پی دمکراتیزاسیون حوزهی عمومی و تقویت جامعه مدنی است، آگاهانه به استقبال مرگ میرود، شکنجه میشود، زندانی میگردد، ناچار به ترک وطن میشود و ... .
سازمان گزارشگران بدون مرز طی گزارشی که اول مرداد ماه امسال منتشر کرد، اظهار داشت که از آغاز سال میلادی ۲۰۱٣ بیش از ۷۰ مورد تهدید علیه روزنامهنگاران و وبنگاران تبعیدی که با رسانههای خارج از کشور همکاری نمودهاند، ثبت شده است.
هر سال نهادهای حقوق بشری، ایران را در لیست کشورهایی که تحت عنوان جهنم روزنامهنگاران نامگذاری میشوند، قرار میدهند. در حال حاضر ۵۲ روزنامهنگار ایرانی در حبس بسر میبرند و شمار زیادی نیز مجبور به ترک وطن گشتهاند.
در کردستان اما محمد صدیق کبودوند، کوشنده و مدافع حقوق بشر کردستان و مدیر مسئول روزنامهی پیام مردم همچنان زندانی است.
عدنان حسنپور هنوز پشت میلههای زندان است و تاکنون اجازه نیافته است که به مرخصی بیاید.
برادران کردپور بیش از چهار ماه است که بدون تشکیل دادگاه یا دادرسی در بازداشت هسند و جمع دیگری از روزنامهنگاران کرد در ترکیه در معرض تهدید و خطر قرار دارند. روزنامهنگاران کرد آوارهی اروپا و سرگردان در اقلیم کردستان که دیگر جای خود دارند.
در رتبهبندی آزادی مطبوعات و به گزارش " freedom house" (خانهی آزادی)، ایران در میان ۱۹۷ کشور رتبهی ۱۹۱ را داراست.
یعنی در این کشور قلمها باید به استخدام بنگاههای قدرت درآیند و هر آن کس که تخطی کند، مجبور به پرداخت هزینههایی سنگین خواهد شد.
موسسهی آمار و ریاضیات"آکامای" در گزارش جدید خود در چهار ماه نخست سال ۲۰۱٣ به وضعیت اینترنت جهانی پرداخته است و ایران در این رتبهبندی، کندترین اینترنت در دنیا را به خود اختصاص داده است.
وضعیت اسفناک روزنامهنگاران ایران از برکت قوانین حاکم بر این کشور است.
رژیمهایی همچون جمهوری اسلامی با شکستن قلمها و دوختن دهانها در پی نگه داشتن شهروندان خویش در ناآگاهی هستند، ولی آیا چنین اقدامی با پیشرفت علم و توسعهی تکنولوژی میتواند مثمر ثمر واقع گردد؟
رکن چهارم دمکراسی در ایران طفلی در بند و محبوس است. حاکمیت سیاه، قدرت آن را شناخته و از قدرت یافتن آن در هراس است. بدین خاطر است که فضایی امنیتی ایجاد کرده و کنترل همهی امور را در دست میگیرد. هر جملهای را که در امتداد خطوط تعیین شدهی او نوشته نشود، تیرباران میکند و هر سخنی که او را مخاطب قرار دهد، به دار میآویزد.
رژیمی تئوکراتیک و بسته همچون جمهوری اسلامی، از قلم و اندیشیدن بیم دارد. ستون یک روزنامه قادر است که با درج یک جمله، از پایهی اصلی رژیم یعنی ولایت فقیه، سلب مشروعیت کند. نگاشتن واژهای همچون"ملت" توسط یک شهروند کرد میتواند استدلال، منطق و منش کنونی این رژیم را به چالش بکشد.
از این روی است که این رژیم فضا را بسته، قلمها را شکسته، دهانها را دوخته، روزنامهها را به زنجیر کشیده و روزنامهنگاران را پشت میلهها محبوس نموده است و در قانون این رژیم، هر کلمه و جملهای در مسیر آزادی و عدالت و حقطلبی نگاشته شود، بایستی یا تیرباران گردد و یا به دار آویخته شود.
|