عنوان : باش سالیغی
"آبا" را در پشت میله های زندان تبریز و تهران بود که دیدمش؛ در اولی، برای نخستین بار و در دومی، برای آخرین بار. او از دید من، زنی زحمتکش، همسری دردمند و مادری دلسوخته بود؛ در زمره انسان هایی که، برای رنج بردن آفریده شده‌اند و نصیب آنان در همه عمر، نیست چیزی جز چشم انتظار نشستن کسی از کسان!
همراه دیرینه یارم محمد آزاد گر و همسرش حمیلا، خاطره "آبا" را یاد می دارم و این درد را به "ممد" یولداش، صمیمانه "باش سالیغ" می گویم.
۵۶۴۵۷ - تاریخ انتشار : ۲۱ مرداد ۱٣۹۲       

عنوان : منیده ئوز غمینده شریک بول
عزیز دوستوم ممد
منیده ئوز غمینده شریک بول
صمد کوچه باغلی

آنا
اگر بوتون بشریّت عدوویءجانیم اولا،
اورک سقوط ائله‌مز آلدیغی متانتدن.
ریجای خوفه مکان وئرمه‌رم گر عالیملر،
مین ایل وعز ائده‌لر دهشتیءقیامتدن.
پلنگلر توتا دووروم، چکینمه‌رم هاشا،
و یا کی، وعد ائده‌لر دوولتیءجهانی منه
کی، بیر کسه باش اییب عجزیمی بَیان ائله‌ییم،
اییلمه‌رم نه کی، یئر، وئرسه‌لر سمانی منه.
یانیمدا گر دورا جللاد الینده شمشیری،
اولوم گوجیله منه حوکم ائده اولوم تسلیم،
اییلمه‌رم یئنه هاشا! اولوم نه دیر کی، اونون
جوجیله خالقا حقیرانه ائیله‌ییم تعزیم؟
جهاندا یوخ ائله بیر قوووه باش اییم اونا من،
فقط نه گوجلو، ضعیف بیر ووجود وار، یاهو،
کی، حاضرام ییخیلیم خاکیءپایینه هر گون،
اوپوم آیاغینی عجز ایله. کیمدیر او؟ نه دیر او؟
آنا! آنا!.. او آدین قارشیسیندا بیر قولتک
همیشه سجده‌ده اولماق منه فخارتدیر؛
اونون الییله بلا بحرینه یووارلانسام،
گئنه خیال ائده‌رم بزمیءایستراحتدیر.
اس، ای کولک، باغیر، ای بحریءبی عمان، لپه‌لن!
آتیل جهانا سن، ای ایلدیریم، آلیش، پارلا!
دایانما، تاقیءسماوی گورولدا، چاتلا، داغیل!
سون، ای گونش، یاغیشین یاغدیر ای بولود، آغلا!
منه اثر ائیلرمی بو؟ موطلقا یوخ! یوخ! – یوخ!!!
فقط آنا! او مقدس آدین قاباغیندا،
او پاک باغرینا باسسین منی، دئسین لایلا،
تبسّوم اویناداراق تیتره‌ین دوداغیندا.
بوتون ووجودوم اثر، روحوم ائیله‌یر پرواز،
اوچار سمالارا هر عالمیءخیالتده.
یاتار، اولر بدنیم، نیطقدن دوشر بیر سوز:
– آنا... آنا... سنه من راهیبم اطاعتده!..
http://www.youtube.com/watch?v=ZET۰CCRbmJ۸
۵۶۴۵۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ مرداد ۱٣۹۲       

عنوان : تسلیت بنده را بپذیرید: رفقا محمد آزادگر و حمیلا وزیری
از طریق وبسایت محترم اخبار روز با خبر شدم که والده ی بزرگوار محمد جان در گذشته است. بی شک هم جان کندن آن مادر به ویژه دشوار بود و هم شنیدن خبر مرگ او از جانب فرزند، زیرا این دو عزیز ۳ دهه به فاصله چندین مرز کشوری از هم جدا زیسته بودند. اجازه می خواهم که این مصیبت را به محمد جان و همسر گرامی شان خانم حمیلا وزیری صمیمانه تسلیت عرض کنم.
از دوستان امضا کننده که نام اغلب آنان برای من کاملاً آشناست، به خاطر انتشار این خبر صمیمانه تشکر می کنم. همه تان بنده را در این غم شریک بدانید.
با ارادت فراوان، ق. گلستانی
۵۶۴۰٨ - تاریخ انتشار : ۱٨ مرداد ۱٣۹۲