• ارتش آزاد سوریه و گروههای وابسته به القاعده در نشست ۲۶ جولای استانبول توافق کردند و "کردکشی" به عنوان یک هدف مشترک میان آنها تعیین گردید. شاخهای از اخوان المسلمین سوریه که تحت نام "لیوای توحید" شناخته شده و مقرهای آنها در ترکیه قرار دارد، همسویی و همکاری با گروههای القاعده را علیه کردها در دستور کار خود قرار داده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۹ مرداد ۱٣۹۲ -  ۱۰ اوت ۲۰۱٣

"روژئاوا" آن بخش از جغرافیای کردستان است که با وسعتی برابر با ٧٠٠ کیلومتر از "دیرک" تا عفرین را در بر می گیرد و با یک خط آهن از شمال کردستان جدا می شود. جغرافیایی که محل اسکان خویشاوندان و اقوام کردهای شمال کردستان است و از سه منطقه تشکیل می شود:

١. منطقه جزیره
این منطقه شهرهای "دیرک حمکو، تربه سپی، گرکی لکی، درباسیه، سریکانی و حسکه" را شامل می شود و در حال حاضر سه چهارم آن تحت کنترل کردها قرار دارد. از یک سال گذشته مراکز و نهادهای مدنی و نظامی نیروهای کرد در شهرهای جزیره تاسیس شده است. جمعیت کردهای این منطقه نزدیک به دو میلیون نفر است.

٢.منطقه کوبانی
کوبانی، منطقهای که در روبهروی دشت سوروچ شمال کردستان واقع شده است. فاصله دشت سوروچ تا کوبانی ١٠ تا ١٥ کیلومتر است و روستاهای این دو منطقه در همسایگی همدیگر قرار گرفتهاند. گری سپی/تل ابیض، عین عیسی، منبج و جرابلوس از جمله شهرهای واقع در منطقه کوبانی هستند. علاوه بر این اداره بیشتر این بخش ها نیز توسط کردها صورت می گیرد. این منطقه جمعیتی در حدود ٥٠٠ هزار نفر را در خود جای داده است.

٣.منطقه عفرین
جمعیت منطقه عفرین نیز به ٥٠٠ هزار نفر می رسد. اما اخیرا کوچ کردها به این نواحی، شمار ساکنان آن را تا دو برابر افزایش داده است. بیشتر شهرها و روستاهای عفرین، مانند عزاز، جبل سامان و ادلیب نیز به کنترل کردها در آمده است.

این سه منطقه واقع در "روژئاوا"ی کردستان به لحاظ جغرافیایی از همدیگر جدا هستند. اما این ناپیوستگی جغرافیایی نتوانسته روابط و تعلق ارگانیک نهادهای سیاسی را در آنجا با مشکل مواجه سازد.

رمیلان:
میزان منابع نفتی رمیلان تقریبا با ذخائر نفتی کرکوک برابری میکنید. به لحاظ جمعیتی و وجود منابع طبیعی، رمیلان با اهمیت ترین منطقه "روژئاوا" محسوب می شود. کلیه شهرهای جزیره تحت اداره ایالت حسکه قرار دارند. میزان منابع نفت رمیلان به تنهایی با کلیه منابع نفتی دیگر این کشور برابری می کند، یعنی چیزی در حدود منابع نفتی کرکوک.
علاوه بر این نام جزیره، مترادف است با تولید کل محصولات کشاورزی سوریه.
طرحی که در نوامبر سال گذشته آغاز شد و درنهایت در تاریخ ١٦ جولای با یورش به "روژئاوا" کلید خورد، یک هدف اساسی را دنبال می کرد؛ محاصره جزیره.
بر اساس این طرح چناچنه سریکانی از تصرف کردها خارج شود، خطی که حسکه را به دیرک (واقع در شمال جزیره) مرتبط می کند از اختیار کردها خارج خواهد شد و به این ترتیب محاصره جزیره عملی می شود.
سریکانی، آخرین حلقه مواصلاتی اقلیم جزیره و کوبانی است و در حدفاصل این دومنطقه تنها شهر گره سپی/تل ابیض قرار دارد. با این حال این نقشه محقق نشد و سریکانی به طور کامل تحت کنترل جوانان کرد قرار گرفت. در اواسط ماه جولای یورش همزمان به گره سپی و تل کوچر آغاز شد. بدون شک آنها با حمله به گره سپی، محاصره کوبانی را دنبال می کردند و با یورش به سرکوچر، رمیلان را هدف قرار داده بودند.
هدف؛ حمله همزمان به چند نقطه و ایجاد آشفتگی در میان نیروهای کرد و از میان بردن انسجام آنها بود . با این اوصاف، این حملات پیش شرط پیادهسازی بخش "آ"ی طرح مذکور بود. اکنون بخش "ب" این طرح آغاز شده؛ بخش "ب" یورش به کوبانی خواهد بود.

چرا کوبانی؟
با تحت کنترل قرار گرفتن سریکانی از سوی جوانان کرد، تنها شهری که برای جبههالنصره باقی ماند گری سپی در حدفاصل جزیره و کوبانی بود.
مسافت میان سریکانی و کوبانی جغرافیایی به وسعت ٦٠ تا ٧٠ کیلومتر را دربرمی گیرد. در پی اجرای طرح "کمربند عربی" که توسط رژیم بعث پیاده شد این منطقه از دیگر مناطق "روژئاوا" جدا شد و عرب ها به عنوان ساکنان جدید در آن اسکان یافتند. از گره سپی تا کوبانی نیز شماری از روستاهای کردنشین قرار دارد.

هدف جبههالنصره و یگان های تحت امر ارتش آزاد سوریه کنترل مطلق منطقه گری سپی بود، تا از این طریق بتوانند ارتباط میان جزیره و کوبانی را به طور کامل از بین ببرند. اجرای این طرح به معنی قطع ارتباط میان عفرین و کوبانی نیز می باشد، چراکه عفرین در غرب کوبانی واقع شده است.
می دانیم که عبدالله اوجالان در جولای ١٩٧٩ از سوروچ به کوبانی عزیمت نمود، در کوبانی تقریبا تمام خانوادههای کرد با وی آشنا شدند. اولین گریلای جان باخته حزب کارگران کردستان از "روژئاوا" نیز اهل کوبانی بوده است. به این ترتیب کوبانی دارای یک جایگاه تاریخی برای کردها می باشد.
این راهم می دانیم که قیام ١٩ جولای ٢٠١٢ از شهر کوبانی شروع شد. این موضوع نیز به اهمیت این شهر می افزاید. گری سپی در شرق کوبانی واقع شده و کرانه فرات نیز در غرب این منطقه قرار دارد. آب و برق منطقه نیز از آنجا تولید می شود. همزمان با آغاز حملات به این ناحیه استراتژیک، روستاهای کردنشین اطراف فرات نیز با یورش سراسری مواجه شدند.

هدف از انجام این حملات چیست؟
پاسخ روشن است. خفه کردن قیام "روژئاوا"! مهاجمان می خواهند در صورت سرخوردگی از تصرف کل "روژئاوا"، دست کم حدفاصل میان کوبانی و جزیره را تحت کنترل خود قرار دهند تا به این ترتیب "روژئاوا"ی کردستان را به چندین بخش منفک شده از هم تقسیم کنند.
تصرف کوبانی تحت هیچ شرایطی ممکن نیست. این همان حقیقتی است که گروههای مهاجم نیز به آن واقفند. اما با این حال آنها به دنبال آن هستند تا ارتباط موجود میان مناطق موجود در "روژئاوا" را از بین ببرند تا با این اقدام کردها را از لحاظ سیاسی و نظامی تضعیف کنند.
چندی پیش گروههای اسلامی وابسته به القاعده نقشهای را منتشر کردند که از دیرالزور تا مناطق شمالی "روژئاوا" را دربرمی گرفت. هدف از از تهیه این نقش که کوبانی نیز در آن قرار گرفته بود، شناساندن جغرافیایی بود که آنها خواهان استقرار یک دولت اسلامی در آن هستند. به گفته آنها پایتخت این دولت اسلامی نیز قرار است کوبانی باشد.[در پایان این یاداشت نقشه مذکور درج شده است.]
در نشستی که در تاریخ ١٥ تا ١٧ جولای در شهر استانبول برگزار شد، قرار شد جشن رمضان به عنوان روز اعلام این دولت اسلامی تعیین شود، اما با تحمل شکست در سریکانی، اجرای این طرح به ١٥ و ١٦ آگوست موکول شد.

هم پیمانی ارتش آزاد سوریه و القاعده در ترکیه منعقد شد
پس از نشست استانبول در تاریخ ٢٦ جولای، نشست دیگری در شهر عنتپ برگزار شد. این جلسه که نقشه قتل عام کردها در آن تدارک دیده شده بود، دارای اهمیت تاریخی می باشد. در همان روزها، صالح مسلم رهبر حزب اتحاد دمکراتیک در حال گفتگو با مقامات ترک بود و نشانههای تغییر نگرش و سیاست دولت ترکیه در قبال "روژئاوا"ی کردستان مشاهده می شد.
اهمیت دیگر این نشست، توافق ارتش آزاد سوریه و گروههای وابسته به القاعده است که بر اساس آن "کردکشی" به عنوان یک هدف مشترک میان آنها تعیین گردید. خصوصا شاخهای از اخوان المسلمین سوریه که تحت نام "لیوای توحید" شناخته شده و مقرهای آنها در ترکیه قرار دارد، همسویی و همکاری با گروههای القاعده را بر علیه کردها در دستور کار خود قرار داده است.
حکومت ترکیه از یک سو با کردها دیدار و گفتگو می کند و از سوی دیگر میزبان برگزاری چنین نشست هایی است. نشست هایی که در آن یورش به "روژئاوا" و از میان بردن کیان سیاسی کردها به عنوان هدف برگزارکنندگان آن تعیین می شود. سیاست اخیر ترکیه به گونهای پیش می رود که برد و باخت طرفین درگیر دیگر برایش اهمیتی ندارد، آنچه امروز برای ترکیه حائز اهمیت است ذینفع شدن از شرایط کنونی است.

مهم ترین و وحشتناک ترین هدف این زنجیره حملات، برپانمودن جنگ میان عرب-کرد است. برخی می خواهند عراق دیگری در "روژئاوا" شکل گیرد. می خواهند با این راهکار ضربه کشنده بر پیکر "خط سوم" وارد کنند. خطی که زندگی برابر برای پیروان همه آئین ها، ملیت ها و مذاهب را در سوریه خواهان است.
جای تاسف است که برخی از طوایف گری سپی و جزیره در این دام گرفتار شدند. خصوصا عشیره "شمر" که از این منطقه گرفته تا مرزهای نزدیک به عراق حضور دارند. آنها عملا به بخشی از این طرح مبدل شدهاند. "احمد عاصی الجبرا" رئیس ائتلاف ملی سوریه متعلق به این عشیره است، عشیرهای که از سال ١٩٤٥ تا کنون همواره در سوریه در دایره قدرت قرار داشتهاند و از هیچ ستمی نسبت به کردها دریغ نکردهاند. به عبارتی گروهها و جریان هایی که ترکیه و قدرت های بین المللی آنها را به مثابه اپوزسیون و بدیل بشار اسد معرفی می کنند، با کردها تاریخا دشمن هستند. "سلام الموسلیت" جانشین الجبرا هفته گذشته در گفتگو با الجزیره گرفته بود تا آن هنگامی که کودکانمان بمانند، نخواهیم گذاشت کردها صاحب هیچ حقوقی باشند.
البته در گرکی و جرابلوس روستاها و عشیرههای عرب نیز هستند که همسو و همراه با مبارزان "یگان های مدافع خلق" علیه جبههالنصره می جنگند. این همان موضوع حائز اهمیتی است که باید بر آن تاکید شود.

قدرت های بین المللی دارای چه مواضعی در این باره هستند؟
به این مساله توجه کنید که آمریکا، القاعده را به عنوان یک گروه تروریستی و به عنوان دشمن اصلی خود می شناسد، اما با این حال تا این لحظه کشتار تل عران را محکوم نکرده است. حتی سخنگوی وزارت خارجه این کشور، تلویحا از قتل عامل روستانشینان علوی لازقیه، توسط جبههالنصره حمایت کرد.
روسیه در این باره موضعی شفاف و مشخص اتخاذ کرد و این قتل عام ها را محکوم کرد. تا جایی که وزیر امور خارجه روسیه، سرگی لاوارف، از شورای امنیت سازمان ملل خواست تا به وظایف خود در قبال کشتار کردها در روژئاوا عمل کند و آن را سریعا محکوم کنند. اما همین کشور مدتی پیش با بی تفاوتی از قبال قتل عام کردهای حلب به دست نیروهای بشاراسد گذشت و آن را به روی خود نیاورد.
آخرین تحلیل اینکه این قدرت ها برای از میان بردن رژیم بشار اسد، از کشتار مردم غیرنظامی چشم پوشی می کنند و تاجایی پیش می روند که حتی از عاملان این کشتارها حمایت کنند.
در واقع آنها، خواهان یک جنبش کردی ضعیف، یک اپوزیسیون ضعیف با عملکرد و نگرشی نامناسب و یک رژیم [سوریه] تضعیف شده برای شرکت در کنفرانس ژنو ٢ هستند. از دیدگاه آنها، در قبال این گزینهها باید همسایهای نیرومند همچون ترکیه و "غرب-ناتو-آمریکایی" صلح جو و قوی در این کنفرانس حاضر شوند.
اما کردها در روژئاوای کردستان، یک نیروی انقلابی و سازماندهی شده هستند که تمام طرح ها و نقشههای قدرت های بین المللی را به چالش کشیدهاند و هر روز در قبال دیدهگان مردمان جهان تلاش می کنند تا وجب به وجب میهن خود را آزاد کنند.

منبع: آمد دجله/ ANF - ترجمه به کردی: مسعود مناف - ترجمه به فارسی: ساسان امجدی