از : پرویز مرزبان
عنوان : من هم خوش بین نیستم
جناب درویش پور، بنظر من شما کاملا حق دارید که به آقای روحانی خوش بین نیستید.
سناریوی قابل پیش بینی عبارت از بازسازی حکومت ولایت مطلقه فقیه توسط آقای روحانی می باشد و عملیات "انتخابات " مهندسی شده و "حماسه سیاسی " ادامه دارد. او می تواند در یک دورهء ۴ ساله با سیاست هائی هماهنگ با کمک نهادهای مربوط به روحانیون و در راس آن "رهبر" و سایر کادرهای مجرب از تمام بلوکهای سیاسی، حتی حزب پادگانی، تعدیل هائی در خرابیهای ناشی از "مدیریت" احمدی نژاد ایجاد نماید. تا آبرو باخته هائی، چون فلاحیان ها ، ناطق نوریها ، ولایتی ها و نطائر آنها که بعداز ۲ خرداد ۷۶ به جماران و زیر چتر حمایتی "رهبر " منتقل شدند دوباره به صحنه برگردند. لطفا آزادی زندانیان سیاسی و قربانیان انتخابات ۱۳۸۸ را فراموش کنید.
برای این تحقق سناریو ، کافیست که آقای روحانی با سیاست های "معتدل " بخشی از رای دهندگان به قالیباف ، جلیلی و ولایتی را بخود جلب نماید تا در دوره بعد براحتی و بدون کمک " اصلاح طلبان " برنده شود.
این درست است که آقای روحانی عمدتا با کمک آقای خاتمی و رفسنجانی "معروف" شد. ولی خیلی از نیروهای دیگر حکومتی از "رهبر" گرفته تا سایر دوب شدگان قد ونیم قد حکومت ولایت مطلقه فقیه آشکار و پنهان از او حمایت کردند. نیروهای حکومتی که منافعاشان به این سیستم جنایتکار گره خورده است ، بهتر از من وشما میدانند که این بار کج ِ آنها به مقصد نمیرسد . حالا همه میخواهند به این امامزاده دخیل ببندند تا "حاجت" خود را طلب می نمایند.
تجربیات دو دوره ریاست جمهوری آقای خاتمی هنوز فراموش نشده است. آن نیروی میلیونی سکولار که از ۲ خرداد ۱۳۷۶ به صندوق های رای روی آورد و قبل از آن در "انتخابات" حکومت جمهوری اسلامی شرکت نمی کردند. فهمیدند که "اصلاح طلبان " حکومتی قادر به مبارزه علیه سیستم ماکیاولی و مافیائی نیستند . بهمین دلیل میلیونها نیروی اجتماعی پوینده ، بخصوص زنان و جوانان که عمدتا خواهان تغییراتی اساسی در سیستم حکومتی بودند. در "انتخابات" سال ۱۳۸۴ آگاهانه از شرکت در سر باز زدند. همین باعث شد که کاندیداهای "اصلاح طلبان " رای کافی برای رقابت نیاورند. حتی هاشمی رفسنجانی یار ِغار ِ رهبر و ناطق نوری توانست از کاندندای "اصلاح طلبان" یعنی دکتر معین و شیخ مهدی کروبی پیشی بگیرد و بدور دوم رفت. ولی احمدی نژاد با عوامفریبی و شارلان بازی او را شکست داد.
این تجربه تاریخی اثبات کرد که در معادلات سیاسی ایران نیروی اصلی و تعیین کننده اصلاحات در خارج از حکومت قرار دارد و چه نقش تعیین کنند ه ای در پیروزی آقای خاتمی در دوره ء ۱۳۷۶ و ۱۳۸۰ داشته اند. این نیرو در سال ۱۳۸۸ نیز با ابعاد وسیعتری از میر حسین موسوی و شیخ کروبی حمایت کرد و میزان مشارکت در "انتخابات "به ۸۵ درصد رسید که در ایران بی سابقه بود. با تمام ضربات سهمگینی که حکومت بعداز "انتخابات " ۸۸ بر جنبش اعتراضی "رای من کو" وارد نمود. بخشی از این نیرو برای جلوگیری از "جلوس " سپاهیانی چون قالیباف و جلیلی در راس دولت ، در انتخابات اخیر شرکت نموده و از آقای روحانی حمایت کردند. با این توفیر که میزان مشارکت نسبت به سال ۸۸ به ۷۳ در صد کاهش یافت. ولی بهر صورت همین مشارکت باعث پیروزی آقای روحانی بر ۵ رقیب اصول گرای او شد.
آقایان روحانی و خاتمی ، جبهه مشارکت، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و بقیه نیروهای مذهبی "اصلاح طلب" حاضر نیستند این حقیقت اجتماعی را برسمیت بشناسند و به ندای برحق این نیروی عظیم اجتماعی سکولار برای اصلاحات گوش فرا دهند تا در برابر نیروهای سنتی و ارتجاعی مهر خود را بکوبند.
بهیمن دلیل آقای روحانی دم از "اعتدال " میزند و سعی می کند حریفان داخل حکومت را راضی نماید تا در "انتخابات" بعد بدون نیاز به آرای "اصلاح طلبان" برنده شود. آقای روحانی میداند که نیروهای سکولار اگر تغییراتی مثبت و مفید در این ۴ سال روی ندهد مانند سال ۱۳۸۴ در "انتخابات" شرکت نخواهند کرد و می بینیم که با سکوت خود ، اعتنائی به این بحث ها نمی کند و در حال تعامل با حریفان داخل خیمه ء اسلام می باشد. حتی اعتنائی هم به آزادی زندانیان سیاسی حکومتی و غیر حکومتی نمی نماید.
۵۶۴۶۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ مرداد ۱٣۹۲
|