• ریشه ها و همچنین لرزش های "بهار عربی " در کشورهای همسایه را باید در مفهوم "خاورمیانه بزرگ"، طرح پیشنهادی آمریکا در چند سال گذشته جستجو کرد. هدف این طرح – جابجایی دولت ها، فرمت های مجدد نقشه های سیاسی در مناطق گسترده و غنی منابع انرژی، در جهت فرمانبرداری از واشنگتن میباشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱ شهريور ۱٣۹۲ -  ۲٣ اوت ۲۰۱٣

گنادی زوگانوف دبیرکل حزب کمونیست روسیه پاسخ گنادی در پاسخ به پرسش های سرویس مطبوعاتی کمیته مرکزی حزب کمونیست روسیه، سیاست های این حزب در قبال حوادث مصر را تشریح کرده است.

در روزهای اخیر جهان متوجه رویداهای مصر بود، کشوری که در آن یک رویارویی خونین بین ارتش و نهضت "اخوان المسلمین" جریان دارد. به نظر شما دلیل غالب برای این رویداد ها در چه میباشد؟

ریشه ها و همچنین لرزش های "بهار عربی " در کشورهای همسایه را باید در مفهوم "خاورمیانه بزرگ"، طرح پیشنهادی آمریکا در چند سال گذشته جستجو کرد. هدف این طرح – جابجایی دولت ها، فرمت های مجدد نقشه های سیاسی در مناطق گسترده و غنی منابع انرژی، در جهت فرمانبرداری از واشنگتن میباشد.
جهت نیل به این هدف، استراژی "کتنرل هرج و مرج " اتخاذ میگردد. بطوری که حوادث در ظاهر امری خود جوش، غیر منتظره، اما در باطن ناشی از سیاست تاثیر گذاری و برنامه ریزی شده بر روحیه عمومی کشورها، که قربانی "دموکراسی" اند، می باشد. هیچ شگفت انگیز نیست که بگویم، از توانایی ذاتی انرژی اسلام جهت مطیع کردن خلقهای همسایه مسلمان استفاده نادرست میگردد.
این تکانها از تونس آغاز، آنگاه به مصر رسیدند، سپس لیبی را غارت و به ویرانه ای تبدیل نموده، سوریه را نیز قربانی کردند. و هم اینک، بنظر می آید که از سوریه، جایی که دولت مشروع در مبارزه با مزدوران غربی تا بحال جان سالم بدر برده است، موج، این لرزشها دوباره به سوی مصر برگشته است.

به نظر شما به چه علت این موج به مصر برگشت؟

نباید فراموش کرد که، نهضت "اخوان المسلمین" در سالهای سی سده بیستم با شرکت مستقیم سازمان جاسوسی انگلیس تاسیس شده است. بر پایه تحلیل بسیاری از کارشناسان، سازمانهای جاسوسی غرب تا حد مشخصی بر رهبران نهضت نفوذ خود را حفظ کرده اند. بدین خاطر، دست دراز "همکاران" غربی مان در رخدادهای مصر را نادیده گرفتن بی ملاحظه گی است.
دوسال پیش به کمک آمریکا، بنیادگرایان اسلامی در سیمای نهضت "اخوان المسلمین" درمصر به حکومت رسیدند. این جنبش اینک چندین دهه است که وجود دارد. ولی در هیچ یک از کشورهای خاور میانه و افریقای شمالی به پیروزی نرسیده بود. بعد از برکناری رئیس جمهور حسنی مبارک، خلق به این "برادران" فرصتی داد تا اشتباه دولت گذشته را تصیح کرده، به مساله حاد اجتماعی – اقتصادی پرداخته، به بهبودی زندگی میلیونها انسان دست یابند. چه کردند؟ بجای آفریدن، رهبران این نهضت به اجرای قوانین شریعت – سیستم خشن قوانین دینی، که بشدت از قوانین مدنی شهروندی فاصله دارد، پرداختند.
رهبران نهضت "اخوان المسلمین" از اداره کشور باز ماندند. آنها به بجای مساله اقتصادی به امور ایدئولوژیکی، رجزخوانی های مذهبی پرداختند. خلق مصر نیز تقریبا دوسال در انتظار اینکه بالاخره رهبران جدید به احتیاجات و فقر مردم میپردازند، همه اینها را تحمل نمود. این تحمل بی نهایت نبود. اعتراضات و میتینگهایی که بر پایه برخی ارزیابیها 20 میلیون نفر شرکت داشتند، یعنی با حضور ¼ شهروندان مصر آغاز شد.
در چنین شرایطی رهبری نیروهای مسلح، عملا حکم اخلاقی از سوی جامعه جهت برکناری مرسی را بدست آوردند. بویژه، زمانی که خطر درگیری ملی بین هوداران "اخوان المسلمین" و مخالفین بوجود آمده بود. تبعات چنین درگیری نه سدها نفر بلکه، هزاران و یا دهها هزار نفر کشته و مجروح می بود.
بدین ترتیب، این یک کودتای معمولی نیست. نظامیان، همانطور که در کشورهای افریقایی و خاورمیانه رایج است، یکی از منظم ترین نیروهای جامعه بوده، که برخی اوقات باید سرنوشت کشور را بدست خود بگیرند. ارتش میتوانست نیروی خود را در خدمت مرسی بگیرد. در آنصورت هم، روحیه کشور به نفع این دولت تمام نمی شد. در این جریان خلق عملا در برابر حکومت "اخوان المسلمین" قرار گرفته و برکناری مرسی از حکومت فقط یک عمل رسمی بود. ارتش نیروی خود را درخدمت کسانی گرفت که، اراده خود را در خدمت اکثریت شهروندان قرار داده اند. به نظرم بعد از سوریه این دومین شکست استراتژی "کنترل هرج ومرج" باشد.

با این همه، در این میتنگ های خشن و تظاهرات "اخوان المسلمین" حکایت از هواخواهان زیاد این نهضت دارد.

ببینید: تظاهرات فعالین این نهضت، در آغاز مسالمت آمیز بود، اما بلافاصله وارد فاز خشونت شد. علیه پلیس و ارتش از سلاح استفاده شد. این یعنی اینکه، در خیابانها از مردم عادی مخالف عملکرد نظامیان خبری نیست، بلکه اینها آدمکشان حرفه ای که توانایی یورش به محدوده های پلیس ویا مناطق مستحکم نظامی را دارند، هستند.
مطابق نظر بسیاری از ناظران، مزدورانی به مصر آمده اند که، تا این زمان در برابر دولت مشروع سوریه می جنگیده اند. همه اینها را ارتش سوریه با قاطعیت از سوریه اخراج و یا از بین میبرد. بدین خاطر "سگهای جنگی" برای دریافت پول به میدان تازه جنگی شتافته اند. آنها همه چیز را در سر راه خود ویران میکنند. در مصر از زمان درگیری هوادران مرسی، دهها کلیسا و مدرسه و صومعه و بیمارستان های مسیحی از بین رفته اند. با اینکه اکثریت بیماران تحت درمان روحانیون مسیحی، مسلمان بوده اند.
تصرف مسجد الفتح در قاهره اوج این رویدادها بود. مقاومت سازمان یافته "اخوان المسلمین" شکست خورده است. ارتش و پلیس بتدریج کتنرل اوضاع را در شهرها بدست می گیرند. موسسه های دولتی، بانکها و بورس شروع به کار نموده اند. آنچه که مربوط به هواداران بسیار زیاد مرسی که خالصانه از نهضت "اخوان المسلمین" حمایت میکنند، میشود اینستکه، نظامیان آماده گفتگو با آنها میباشند. رهبران ارتش موافق با شرکت این نهضت در دولت ائتلافی هستند. ولی رهبری بخش بنیاد گرایانه این "برادران" تا لحظه آخر به حل قهر آمیز این مسئله امید وار بودند. این طرح مشخصا شکست خورده است.

با این همه، تعداد زیاد کشته و مجروح شدگان در جریان درگیری تظاهرکنندگان با ارتش و پلیس باعث جلب توجه گسترده محافل بین المللی و محکومیت بسیاری از کشورها شده، و باعث برگزاری نشست شورای امنیت سازمان ملل شده است.

به این موضوع دقت نمایید که، چه کسی مدافع سرسخت لغو وضعیت اضطراری است و در واقع، از عملکرد بنیادگرایان حمایت مینماید. این کشورها آمریکا و انگلیس و فرانسه (که بیشتر از همه در مورد تروریسم بین المللی هوار میکشند) و همچنین متحد وفادار آنها در خاورمیانه ترکیه میباشند. از کشورهای خلیج فارس که در این آواخر به گسترش "بهار عربی" کمک کردند، در مقابل عملکرد ارتش، تنها قطر اعتراض نمود. اما قویترین دولتها در رابطه با مساله اقتصادی سیاسی در منطقه یعنی عربستان سعودی، امارات به حمایت از عملکرد ارتش پرداختند.
با این همه، در خاورمیانه این درک آغاز شده است که، همه این اعتراضات خودجوش، بخشی از طرح استراتژی آمریکا و متحدان آن در استفاده از انرژی اسلام در راستای دستیابی به اهداف مورد نظر، در مقابل منافع خلقهای معتقد به اسلام میباشد. چند روز پیش شاه عربستان یک نقطه بسیار مهم را خاطر نشان کرد : او علیه سیاسی کردن اسلام هشدار داد.

شما منافع و سیاست روسیه در مصر را چگونه میبینید؟

مصر یکی از کشورهای مهم جهان عرب است، یکی از کشور های بزرگ خاورمیانه، یک عامل قدرتمند در توازن نیرو در مدیترانه میباشد. بدین خاطر رابطه خوب با مصر دارای اهمیت استراتژی است. رابطه ما در زمانهای مختلف متفاوت بوده است، ولی این روابط دوستانه وجود داشته اند. مصر شریک مهم روابط سیاسی، تجاری – اقتصادی ماست. فکر میکنم، مصریان کمکهای اتحاد شوروی در دفع تجاوز اسرائیل هنگام ساخت سد اسوان بر روی نیل را فراموش نکرده اند. مصر یکی از محبوبترین جای استراحت توریستهای روس است. روسیه خواستار صلح، ثبات و شکوفایی مصر است. فکر میکنم که، سیاست روسیه در رابطه با رخدادهای مصر در کل متعادل کننده و مطابق منافع کشور ماست.

مترجم: اردشیر قلندری

gazeta-pravda.ru