• جشن اومانیته، یکی از بزرگترین گردهمایی چپ های جهان، از روز جمعه در پاریس آغاز شد. سازمان ها و احزاب چپ ایرانی در این نمایشگاه شرکت دارند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۲ شهريور ۱٣۹۲ -  ۱٣ سپتامبر ۲۰۱٣

اخبار روز: از امروز به تا یکشنبه، پارک کورنو در حومه ی پاریس محل برگزاری یکی از بزرگترین جشن های فرانسه است. جشن روزنامه ی اومانیته، هر سال در این مکان برگزار می شود. احزاب، سازمان ها و شخصیت های کمونیست، چپ و دموکرات در این مراسم حاضر می شوند و مواضع و نظرات خود را به اطلاع دیگران می رسانند. ده ها هزار نفر از مردم فرانسه و دیگر نقاط جهان در این جشن شرکت می کنند و به تبادل نظر در مورد مسائل مختلف می پردازند. به نظر می رسد موضوع بحران سوریه و خطر حمله ی نظامی به این کشور در محور بحث های امسال جشن اومانیته باشد.
چپ های ایران نیز سال هاست که در این جشن حضور فعالی دارند و با برپایی غرفه های خود می کوشند ضمن آشنا کردن بیشتر بازدیدکنندگان با کشور ایران، ان ها را از وضعیت استبداد حاکم بر کشور ایران، سرکوب های بی امان، بی حقوقی و شکنجه ی زندانیان سیاسی، اوضاع نابسامان اقتصادی و وضعیت سخت کارگران و مزدبگیران مطلع سازند.
سه سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) و شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران چندین سال است با برپایی غرفه ی مشترکی در این جشن حضور می یابند. این سه سازمان به مناسبت جشن امسال اومانیته بیانیه ای منتشر کرده اند که متن آن را در زیر می خوانید:


بیانیه مشترک در جشن اومانیته ۲۰۱٣
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
سازمان فدائیان خلق ایران – اکثریت
شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران

در ایران
مبارزات مردم برای آزادی، عدالت اجتماعی و دموکراسی گسترش می یابند

ما، سه سازمان چپ ایرانی امسال نیز یک غرفه مشترک در جشن اومانیته بر گزار کرده ایم. با شرکت خود در این گردهمایی و جشن بزرگ، با مردم و کارگران و زحمتکشان فرانسوی و تمامی آنانی که امروزه در سراسر جهان برای آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی مبارزه می کنند، همبستگی عمیق خود را اعلام می داریم.

۱ - امیدهای بهار عربی دیری نپائیدند و آینده منطقه خاورمیانه و جهان عرب مبهم و پر خطر به نظر می ایند. مصر به سرنوشت غم انگیزی دچار شده است. در تونس، «که بر که» ادامه دارد و از همزیستی، احترام به غیر و ظرف دموکراتیک برای حضور همگان هنوز اثر تعیین کننده ای نیست و سرنوشت غم انگیز مصر می تواند در اینجا نیز رقم بخورد. وضع لیبی بر کسی پوشیده نیست. و از همه دردناک تر سرنوشت مردم سوریه است که مبارزات مسالمت امیزشان برای دموکراسی به جنگ داخلی تمام عیاری تبدیل شده است. این شرایط ، با تبهکاری خاندان اسد و وابستگانش و در نتیجه پشتیبانی دولت های ایران و روسیه از استبداد حاکم و نیز دخالت های قدرت های مرتجع منطقه ایجاد شده است. کار به جایی کشیده شده است که مردم سوریه با بمب های شیمیائی مورد قتل عام جمعی قرار می گیرند. این جنایت از نظر افکار عمومی جهان محکوم است و بسیاری بحق، خواستار عدم تکرار چنین وحشیگریهایی می باشند.
در این شرایط خطرناک برای منطقه، ما مانند سایر نیروهای دموکرات و چپ منطقه اعلام می کنیم که :
• از مبارزات نیروهای چپ، دموکرات و طرفدار جدائی دولت و دین و تمامی مبارزین دموکراسی خواه در سوریه حمایت می کنیم
• از تنش میان سنی و شیعه در منطقه و در کشاکش های سوریه ابراز خطر می کنیم
• از راه حل سیاسی مسئله سوریه حمایت می کنیم و باور داریم که سوریه راه حل نظامی ندارد.
• مداخله جمهوری اسلامی ایران در سوریه و حمایت نظامی این رژیم از بشار اسد را شدیداٌ محکوم می کنیم.
• هر گونه دخالت نظامی و کمک های مختلف به طرفهای درگیر را محکوم میکنیم .


۲ - طی یکسال گذشته، در کشور ما ایران، وضع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی برای مردم مشقت بار تر گشته است. تورم روز افزون و ۶۰%، سقوط بیش از ۵۰ در صد ارزش پول ایران نسبت به ارز های بین المللی و نرخ ۲۵% بیکاری نشانه هایی از این وضعیت می باشند. اقتصاد بیمار، پر از فساد و رانتی، بحران بیکاری و تورم را به بار اورده بود. بر شدت این بحران، تحریم های اقتصادی شورای امنیت سازمان ملل و قدرت های بزرگ در مجازات اقتصادی ایران افزوده اند. رشد اقتصادی به پائین ترین سطح خود و به ارقامی منفی رسیده است. موسسات اقتصادی بسیاری تعطیل می شوند. مایحتاج حیاتی، شبیه دارو روز بروز نایابتر می گردند. این تحریم ها و مجازات های اقتصادی، واکنش غرب نسبت به مناقشات هسته ای با ایران می باشد. ما مسئولیت این بحران را بر عهده رژیم اسلامی ایران می دانیم و خواهان حل این مناقشات می باشیم که منوط به شفاف سازی و پاسخ به پرسشهای باقیمانده آژانس بین المللی انرژی اتمی میباشد. در عین حال اعلام می داریم که مجازات های اقتصادی و تحریم های بین المللی بیش از پیش بر دوش جامعه فشار وارد می کند و مردم را از پا در می آورد. بخش عمده ای از مردم ایران در مقابل شرایط بحرانی، علیه رژیم و سیاست های آن دست به مبارزه زده اند. زنان، جوانان، روشنفکران، مزد و حقوق بگیران، روزنامه نگاران، گرایشات مختلف ملی و قومی و مذهبی و فرهنگی همگی به این یا آن شکل مخالفت خود را اعلام داشته اند. پاسخ رژیم به این مخالفت ها تشدید سرکوب و ایجاد جو خفقان و میدان دادن هر چه بیشتر به نیروهای نظامی و امنیتی بوده است. فعالین سیاسی، سندیکایی، مدنی، مطبوعاتی، فرهنگی و طرفداران حقوق بشر توسط نیروهای مخفی امنیتی و دادگاه های نمایشی به زندان و حتی عده ای به اعدام محکوم می شوند. ما خواهان آزادی تمامی زندانیان سیاسی، عقیدتی و لغو احکام اعدام هستیم.
امروزه مهمترین مطالبات مردم ایران رفع بیکاری و تورم، تنش زدائی بین المللی و از میان برداشتن مجازات های اقتصادی علیه کشور، و رفع جو خفقان و سرکوب و احترام به حقوق و ازادی های مدنی است. مردم ایران، ضمن قدردانی از حمایت های بین المللی تا کنونی، کما کان به پشتیبانی افکار عمومی بین المللی از مبارزات ضد استبدادی و عدالت خواهانه خود نیاز وافر دارد.

٣ - موازین و مقررات اعلامیه جهانی حقوق بشر، کماکان در ایران مورد نقض حکومت و دستگاه قضائیه تحت امر «رهبر» حکومت اسلامی است. احکام خودسرانه زندان و اعدام کماکان صادر می شوند. سپتامبر امسال مصادف است با بیست و پنجمین سال روز فاجعه ملی قتل و کشتار زندانیان سیاسی که طی مدتی کوتاه بیش از چهار هزار زندانی سیاسی با حکم «رهبر» آن زمان، آیت اله خمینی اعدام شدند. در آن فاجعه، قتل ۴۵۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر زندانی سیاسی ، پنهانی و بدون هیچ دادگاه عادلانه ای و بنا به فرمان رهبر رژیم صورت گرفته و مقتولین را در قبر ها ی دسته جمعی به خاک سپرده اند. این اقدام از نظر بسیاری جنایت علیه بشریت می باشد. رژیم برای پوشاندن این جنایت خود، بیست پنج سال است که از پاسخ به پرسش ها و خواسته های ساده و انسانی خانواده های مقتولین سرپیچی می کند این خواسته ها عبارتند از :
• اعلام دلیل اعدام و ارائه پرونده هر یک از مقتولین.
• اعلام تاریخ اعدام هر یک از زندانیان.
• ارایهی وصیتنامهی زندانیان به خانوادههاشان.
• اعلام محل دقیق خاکسپاری اعدام شدگان.
• حفظ خاوران (محل قبر های جمعی) و حق تردد به آن

۴ - در ماه ژوئن امسال، انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در ایران برگزار شد و حسن روحانی بعنوان رئیس جمهور منتخب اعلام شد. او که از کارگزاران قدیمی در ساخت قدرت دولت اسلامی است، با شعار اعتداگرائی وعده هایی را در فعالیت های پیش از انتخابات داده است: تنش زدائی در روابط بین الملل و حل بحران هسته ای، زمینه سازی رفع مجازات های اقتصادی، حل معضلات اقتصادی بخصوص تورم و بیکاری و بالاخره رفع جو امنیتی. اکثریت شرکت کنندگان در انتخابات، به روحانی رای دادند. بدیهی است که مقررات قانونی و قواعد حاکم بر این انتخابات، آن را انتخاباتی غیر آزاد و غیر دموکراتیک نموده بود. اپوزیسیون هیچ حقی برای حضور در این انتخابات نداشت. از این فراتر بسیاری از کاندیداها از جمله زنان توسط شورای نگهبان حامی رهبر نظام اسلامی، حذف شدند. در این انتخابات، میلیونها نفر از مردم شرکت نکردند. همچنین بخش بزرگی از مخالفین و منتقدین از جمله سه سازمان ما بعنوان بخشی از اپوزیسیون جمهوریخواه طرفدار دموکراسی و جدائی دولت و دین، این انتخابات را تحریم و یا از شرکت در آن خود داری کردند.
پیش بینی می شود که در شرایط کنونی، مبارزات مردم برای آزادی، عدالت اجتماعی و دموکراسی گسترش یابند.

جشن اومانیته کورنو (حومه پاریس)
۱٣ سپتامبر ۲۰۱٣
۲۲ شهریور ۱٣۹۲