• شب
آرام به خواب رفته است
و ته مانده های نقره ای مهتاب
بر کفش های از یاد رفته ات
                                     تابیده است. (از روز سوم) ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۰ شهريور ۱٣٨۵ -  ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۶

● روز سوم.....
 
 
 
شب
آرام به خواب رفته است
و ته مانده های نقره ای مهتاب
بر کفش های از یاد رفته ات
                                     تابیده است.
 
 
شاخه ای پنجره ام را لمس می کند.
گویی دوستی به دیدارم آمده است.
 
باید واژه هایم را
در حاشیه بنشانم دیگر.
 
جولای به آخر رسید امشب.
 
 
 
 
● روز چهارم......
 
 
پیشانی آسمان
از خشم تندر
                چین خورده بود
                                     در ساعت نیمه شب.
 
آگوست،
با فریاد باد
به دیدارم آمد و گفت:
 
دختر بیب خواب شبهایم!
من با خشمی به کیفیت غلیظ یک طوفان
برایت خواهم سرود!
باید به آوازم گوش فرادهی امشب.
 
" ریزش عمودی باران
نشان اندوه است.
بر دستانت لکه های خون می بینم! "
 
باد
مکثی کرد، چرخی زد و گفت:
 
 
دختر بی خواب شبهایم!
عشقی را که به عاریت گرفته ای
                                           بازپس ده !
بر دستانت
لکه های خون می بینم.
 
 
" برای رسیده شدن،
از تابش نور بایدت گذشت!
 
صدا را در فصل بی دریغ باران
                                          بایدت پنهان کرد
و زبان آب را
                    بایدت از بر کرد !
راز نور را
از خورشید بایدت پرسید !
و فقط در پرواز است
که توان بی پروای بال هایت
                                    عریان می شود.
 
 
باد آرام چرخی زد و رفت.
 
 
تردید
چون گرگی رام
                     دستانم را زبان می زد.
 
پرده ها را کشیدم.
درها را بستم
و با پیراهنم
لکه های خون را از دستانم زدودم.
 
آنگاه بر ستون مرمرین الفبا تکیه زدم
                                                تا سقوط نکنم.