اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۵ مهر ۱٣۹۲ -  ۱۷ اکتبر ۲۰۱٣

یادداشت سیاسی اخبار روز: دور تازه ای از گفتگوهای هسته ای بین جمهوری اسلامی و کشورهای پنج به علاوه یک به پایان رسیده است و طرفین از نتایج آن ابراز رضایت کرده اند. اما شاید این نخستین بار است که تاکید زیادی بر پنهان ماندن نتایج این گفتگوها صورت گرفته است. هم محمدجواد ظریف وزیر خارجه ی ایران و هم خانم کاترین اشتون رئیس هیات مذاکره کننده ی پنج به علاوه ی یک در کنفرانس مطبوعاتی پایانی خود تاکید کرده اند که محتوای گفتگوها و توافق ها مخفی خواهد ماند و به مطبوعات راه نخواهد یافت. مهم تر از این جزئیات، اما اصل طرح تازه ای است که جمهوری اسلامی می گوید به طرف مقابل ارایه داده و گفته شده که محرمانه خواهد ماند. نمایندگان کشورهای پنج به علاوه یک تصریح کرده اند که آنان در محرمانه نگهداشتن طرح و جزئیات آن به خواست جمهوری اسلامی عمل می کنند. هیات ایرانی این سخن را تکذیب نکرده، وزیر امورخارجه و معاون وی بر تمایل تهران به محرمانه بودن طرح پیشنهادی خود تاکید کرده اند.

در مناسبات دیپلماتیک بنا به ضرورت روند گفتگو ممکن است با توافق طرفین برای مدتی انتشار جزئیات مذاکراتی به تعویق بیفتد. اما این ضرورت در گفتگوی جمهوری اسلامی با پنج به علاوه یک کدام است؟ محرمانه بودن طرحی که جمهوری اسلامی به طرف مقابل پیشنهاد کرده، اصل دیپلماسی رزیم را با تردیدهای بیشتری مواجه کرده است.
پرسشی که اکنون مطرح است این است که طرح تازه ی جمهوری اسلامی قرار است از چه کسی و یا کسانی محرمانه بماند؟ طرف های اروپایی و آمریکا که طرح در اختیارشان قرار گرفته است و بنابر این این محرمانه بودن شامل آن ها نخواهد شد. اسرائیلی ها نیز به احتمال قوی به این طرح و جزئیات آن دست خواهند یافت. آن ها که در دایره ی نامحرمان باقی می مانند، طبق معمول مردم ایران و افکار عمومی جهان خواهند بود.
چه ضرورتی دارد طرحی که دولت های گفتگو کننده از جزئیات ریز و درشت آن آگاه شده اند، از مردم ایران و افکار عمومی جهان محرمانه بماند؟

جمهوری اسلامی ایران در سیاست اتمی خود همواره افکار عمومی در ایران را نامحرم تلقی کرده و اجازه ی هیچ گونه ابراز نظری به آن نداده است. هیچ وقت جامعه ی ایران نتوانسته است بحثی آزاد و فارغ از تهدید و سرکوب در مورد سیاستی که سرنوشت کشور به آن وابسته شده است انجام بدهد. تا زمانی که انرژی هسته ای «حق مسلم» محسوب می شد و آقای خامنه ای و اطرافیانش بر روی سیاست فاجعه باری که کشور ما را به آستانه ی فلاکت کشانده است پافشاری می کردند، به مردم ایران اجازه ندادند در مورد این «حق مسلم» خود حرفی بزنند. اکنون هم که سیاست دیگری را پیشه کرده اند، همه را موظف کرده اند بی قید و شرط از آن دفاع کنند.

گفتگو برای حل اختلاف، دفاع از منافع مردم ایران و خنثی کردن بهانه برای درگیری نظامی در مناسبات ایران با سایر کشورها پیوسته خواست مردم و آزادیخواهان ایران بوده است. اما این گفتگوها باید صریح و شفاف باشد. رژیم اسلامی در موقعینی ضعیف و در شرایطی که گفتگو و مذاکره به آن تحمیل شده استعداد آن را دارد که امتیازات بزرگی بدهد. تاکید بر بی اطلاع نگاه داشتن مردم از جریان مذاکرات و پیشنهادات و توافقات می تواند به نگرانی ها دامن بزند. افکار عمومی در ایران باید بداند حکومت قرار است چه بدهد و چه بدست بیاورد.

بسیاری از متخصصین و کارشناسان مستقل از ابتدا معتقد بوده اند که انرژی هسته ای علاوه بر مشکلات سیاسی از نظر اقتصادی نیز هیچ توجیهی و منفعتی برای کشور ما نداشته است. بنابر این سیاست ماجراجویانه جمهوری اسلامی اگر فورا و بی هیچ قید و شرطی هم متوقف شود به نفع کشور ماست. از اطراف و اکناف شنیده می شود که حکومت می خواهد شکست خود در پیشبرد این سیاست ماجراجویانه را یک پیروزی برای خود جا بزند. گفته می شود آن چه برای حکومت در این مذاکرات مهم است این است که بتواند صورت خود را حتی با سیلی هم که شده سرخ نگاه دارد و چنین تلقی نشود که در موضع ضعف مجبور به پذیرفتن خواست های طرف مقابل شده است. آن چه از خود مذاکرات و توافقات برای حکومت مهم تر است این است که در مردم این احساس به وجود نیآید که حکومت در پیشبرد آن چه تا به حال بر آن پافشاری می کرده، شکست خورده است. آن ها می خواهند مذکرات را به گونه ای پیش ببرند که به افکار عمومی در داخل کشور بدهکار نشوند و مسئولیت سیاست های ویرانگر و جنایتکارانه ای که کشور ما را در آستانه ی یک فاجعه تمام عیار قرار داده از دوش خود سلب کنند.
تجربه نشان داده است که جمهوری اسلامی هر «موفقیتی» در این جهت را در خدمت تحکیم حکومت دینی و افزایش فشار بر ناراضیان و مخالفان قرار خواهد داد.

مخفی بودن طرح تازه ی حکومت ایران برای توافق با پنج به علاوه ی یک این بدگمانی را تقویت می کند که حکومت دارد چیزهایی را از مردم ایران پنهان می کند که قاعدتا به نفع مردم و کشور نیست.