• جمعی از زنان کرد با امضای نامه ای خواهان پایان دادن به اعدام و خشونت دولتی در کردستان شدند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۲ آبان ۱٣۹۲ -  ٣ نوامبر ۲۰۱٣

اخبار روز: جمعی از زنان کرد با انتشار نامه ی سرگشاده ای خواهان پایان دادن به اعدام ها و خشونت دولتی در کردستان شدند. متن این نامه که نسخه ای از آن در اختیار اخبار روز قرار گرفته، به شرح زیر است: 

برای زنان فعال در عرصههای مدنی و سیاسی کوردستان بسیار پیش آمده که از سوی سایر زنان فعال ایران مورد پرسش قرار گیرند که خواستههای آنان چه تفاوتی با خواستههای سایر زنان ایران دارد؟
بسیاری از خواستههای ما مبتنی بر رفع تبعیض جنسیتی و برابری حقوقی زنان و مردان، با خواستههای سایر زنان ایران کاملا یکسان است اما خشونت سیاسی و عوارض آن مشکلی بسیار جدی در جامعه ماست. اگر در خشونت خانگی و اجتماعی با شما همرنج و همدردیم اما خشونت سیاسی بر بسیاری از ابعاد زندگی ما تاثیرات سوئی گذاشته است که احتمالا برای دیگر زنان ایران که در استانهای محروم زندگی نکردهاند قابل تصور هم نیست. خشونت سیاسی ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی خصوصی ما را تحت تاثیر قرار داده است.
محرومیت از حقوق سیاسی و مدنی، عدم توسعه اقتصادی، نگاه دائم امنیتی به کوردستان، درگیریهای گاه و بیگاه مسلحانه و غیر مسلحانه، انفجار مین، بازداشت و شکنجهی فعالان، احکام طولانی مدت زندان و از همه فاجعهبارتر "اعدام" از مصادیق و مظاهر خشونت سیاسی در مناطق کوردنشین است.
ما زنان و مادران کورد از خود میپرسیم ما که هیچ مردمی را از زبان و حقوق خود محروم نکردهایم چرا باید نسل در نسل وارث رنج محرومیت باشیم؟ چرا باید ما، خانوادههایمان و بویژه کودکانمان تبعیض را با گوشت و پوست خود احساس کنیم؟ چرا باید زمینه بیزاری جوانان ما از این محرومیتها و تبعیضها همواره فراهم باشد در حالیکه حتی یک اصل ۱۵ قانون اساسی با همه کاستیهایش پس از این همه سال به اجرا درنیاید؟ جوانان کورد چه دارند؟ اقتصادی شکوفا، شغل و کار مناسب؟ نشاط ، تفریح و شادی؟ امکان فعالیت قانونی مدنی و سیاسی؟ جوانان ما که از رنج تبعیضات به ستوه آمدهاند به کدام راه روی آورند؟
امکان فعالیت در سازمانهای غیر دولتی ممنوع چراکه مظنون به فعالیت سیاسی‌اند. چاپ روزنامه و کتب کوردی ممنوع، اگرچه ظاهرا در قانون منع نشده است. نقد و نوشتهی انتقادی ممنوع چراکه سزایش بازداشت و زندان است. امکان تاسیس احزاب سیاسی در داخل و پیوستن به احزاب خارج هم که کلا ممنوع است. صحبت از حقوق سیاسی و مدنی هم ممنوع چرا که در آنصورت تجزیه طلبند! همه اینها در حالیکه نیروهای اطلاعاتی قدرت بلامنازع کوردستانند و احکام قوه قضائیه تحت فرمان آنان صادر میشود، معلم فعال مدنی به اتهامات واهی و غیر واقعی به چوبه دار سپرده میشود چرا که حاضر نیست از گناه ناکرده توبه کند، موسس سازمان حقوق بشر کوردستان به یازده سال حبس محکوم میشود چرا که از نقض مکرر موارد حقوق بشر گزارش تهیه کرده است. روزنامه نگاران یکی پس از دیگری دستگیر شده به زندانهای طویل المدت محکوم میشوند چراکه از نابرابریها نوشتهاند. آیا میدانید با کشتن فرزاد و یارانش، شیرین، احسان، حبیب و بسیاری دیگر هیچ کدام از مشکلات کوردها حل نشده بلکه این زخم عمیق مدام چرکین تر میشود؟ آیا میدانید که اکنون فرزاد کمانگر قهرمان ملی کوردهاست؟
وقتیکه هرگونه فعالیت مدنی برای رفع تبعیضات ممنوع است دیگر عجیب نیست که امکان تمایل جوانان به مجاری دیگر فراهم شود. چرا باید جوانی که نه در درگیری و نه با اسلحه دستگیر شده، بصورت گروگان نگهداشته شود تا در صورت بروز درگیری برای انتقام و چشم زهرگرفتن اعدام شود؟ جوانی که حتی در رای دادگاه او قید شده که با کتاب دستگیر شده است!
آیا سالها اعدام توانسته مشکلات این جامعه را حل کند، مردم را بترساند و از درخواست حقوق شهروندی و برابری و عدم تبعیض اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و آزادی زبان مادری باز دارد؟ خشونت خشونت میآفریند و سرکوب تنها نفرتها را انباشته میکند. انفجار نفرتها خطرناک است.
ما مادران کورد اغلب داغدیدهایم. ما مایل نیستیم که فرزندانی از ما و سربازان به اجبار به سربازی رفته در هیچ درگیری مسلحانهای کشته شوند. ما درد از دست دادن عزیزان را خوب میفهمیم. اشک مادران و پدرانی که اگر پول داشتند سربازی اجباری فرزندانشان را بخرند و اکنون زنده بودند، اشک ما هم هست.
چرا باید زمینه ای فراهم کرد که جوانان جانشان به لب رسیده و به اسلحه پناه ببرند؟ آیا وقت آن نیست که با بازنگری جدی در سیاستها و اعمال ناکارآمد گذشتگان و در شیوه برخورد تغییراتی شجاعانه ایجاد کرد؟ آیا شکستن تابوی حل این معضلات سختتر از شکستن تابوی گفتگو با آمریکاست؟
ما زنان کورد به مثابه دیگر زنان جهان همیشه خواهان صلح و گفتگو بوده و هستیم. چاره توقف این خشونتها تنها و تنها گفتگو است. گفتگو با فعالان مدنی و سیاسی خود این مناطق. میتوان تمهیداتی فراهم آورد تا مردم نمایندگانی برای مذاکره برگزینند و به طور اساسی و عملی در پی رفع مشکلات و احقاق حقوق برآمد. اعدام، خشونت و نفرت چاره ساز نبوده و نیست.

رویا طلوعی، کویستان فتوحی، توران زندی، شراره شمامی، اسمر معماری، سحر دیناروند، حلیمه رسولی، شیلان صالحی، شکوفه قبادی، شهلا دباغی، مرزه جوانمرد، سهیلا قادری، لیل زریبار، مریم فتحی، باران میلان، گلاله سمیعی، کویستان گادانی، تروسکه صادقی، شلیر درویشی، شلیر شبلی، کویستان عمرزاده، لیلا محمدی، روژه عزیزی، سارا محمدی، جمیله انوری، سنور یونسی، پخشان احمدی، مینا لبادی، آواره جلالی، شلیر حسنپور، شهین شهلایی، گلشار محمودی، شعله قادری، روفیا رمصانعلی، فریده دارایی، زینب ایلخانی، شهناز قرآنی، چنور مهرپرور، صبری بهمنی، ارکیده آبیدر، پروین خالندی.