از : مسعود بهبودی
عنوان : استه تیزاسیون خلیقیسم
این شعر بلحاظ فرم و ساختار فوق العاده زیبا ست:
بی کمترین عیب و نقص است:
روان و شیرین و شیوا و دلنشین است.
منظور از «دور بی خون و شبیخون» دور مشد حسن روحانی است که مدعی نوعی کاهش فشار است:
شاعر هم منظور او را برای مدتی کوتاه، به سکه نقد گرفته ولی پیشاپیش عوامفریبش نامیده است.
شاعر عملی گشتن حرف او را به هر دلیلی هم که تصور رود، مورد تردید قرار می دهد.
منظور مشد حسن هم کاهش فشار بر بخش دیگر حاکمیت (طبقه متوسط و مرفه: سبزیون) بوده است.
نه کل جامعه، آن سان که احمد انتظار دارند.
یعنی وعده یاد شده شامل حال طبقات پایین نمی شود.
اتفاقا برعکس.
چرخش به راست (به قول فواد تابان) سرکوب بمراتب عریان تر و شدیدتر توده های «بی همه چیز» را الزامی کرده و خواهد کرد:
هم برای اثبات صداقت و پیگیری در محتوای چرخش
و هم برای تثبیت وضع و تحکیم حاکمیت طبقاتی خویش
این شعر بلحاظ نظری، بیان استه تیکی ـ هنری خلیقیسم است که خود نوعی عوامفریبی پیچیده در زر ورق مدرن است، بی آنکه شاعر طرفدار چپیسم مورد نظر خلیق باشد:
باد آینده از آن دولتِ مردم سالار
که نگهبانِ حقوقِ بشری خواهد شد.
نسلِ آینده از آموزش و از پرورش است
که خود آماده ی آبادگری خواهد شد.
شاعر طرفدار تحول بنیادی نیست:
منادی چیزی پایین تر از رفرمیسم است:
چیزی در حد کاریکاتور اقتصاد بازار اجتماعی است که در متروپول های امپریالیستی پس از قلع و قمع فاشیستی طبقه کارگر سازمان یافته، رواج داده شده است:
تبدیل تدریجی طبقه کارگر به گدا، پرداخت پشیز (الموز) مربوطه از جیب خود گدا، ضمن شستشوی مغزی سیستماتیک گدایان جدید از دوره کودکستان
۵٨٨۷٣ - تاریخ انتشار : ۵ آذر ۱٣۹۲
|