عنوان : ژنو۳- ترکمن چای ۲
منتقد محترم آقای امیری
نگارنده مخالف استفاده از جنگ برای حل مناقشات سیاسی است.حتی در جایی که قوانین بین المللی جنگ را استثنائا بعنوان آخرین علاج مجاز می شمارند(یعنی حمله پیش گیرانه)باید دلایل از نوع اظهر من الشمس باشد. به همین دلیل نگارنده هرگز با حمله نظامی به لیبی و عراق موافق نبوده است.اما رژیم اسلامی در حمله به عراق با نیروهای اشغال گر همکاری کرده است .اما با حمله نظامی به افغانستان و برانداختن طالبان موافق بوده ام زیرا با قوانین بین المللی و منافع افغانستان و منطقه هماهنگی داشت.
وقتی در مقاله تاکید کرده ام که تهدید نظامی برای انعقاد قرارداد به صحت آن خدشه وارد می کند, پس بطریق اولی با تحمیل جنگ نیز مخالفم. این رژیم(کدام جناح فرقی نمی کند)بدلیل عدم مشروعیت وضعف در اداره کشور نمی تواند طرف هیچ قراردادی که به سرنوشت مردم ایران ارتباط داشته باشد قرار گیرد.اگر جنگی هم واقع شودمسئولیت آن متوجه دولتی است که ۳۴ سال بی تدبیریش اش کشور را در آستانه اضمحلال قرارداده است .
۵۹۰۲٣ - تاریخ انتشار : ۱۱ آذر ۱٣۹۲       

عنوان : به آقای امیری
عزیزم مساله بمب نیست اگر ایران هم بمب بسازد مثل پاکستان و هند و اسرائیل نمیتواند کسی‌ را با آن بزند چونکه خودش هم نابود میشود.

مساله قرردادهای است که با سرمایه داری غارت گر‌ بسته می‌شود از جمله ادامه رآکتور سازی که در ایران این سرزمین زلزله خیز و منبع انرژیهای مختلف فقط پرداخت رشوه برای در قدرت ماندن حکومت ضدّ انسانی‌ ولایی است.

و برای پیشبرد و مصرف صلح امیر فراوردههای اتمی‌ رآکتور تهران و اصفهان و بوشهر بس است.

یا مساله صرفا اقتصادی است و ایران و غرب میخواهند به غنی سازی ادامه دهند و ریسک و مخارج ان را از جیب ایرانیان بپردازند در این صورت کمی‌ صبر همه چیز را روشن خواهد کرد.

امیدوارم طرح زباله دانی‌ اتمی‌ در کویر ایران را نتوانند به واقیعت برسانند!

راه چاره رفراندوم است .

در خاتمه نباید شک کرد که محدود شدن فعالیت‌های اتم در هر حال مثبت است و حکومت به هیچ وجعی قابل دفاع نیست!
۵۹۰۱۶ - تاریخ انتشار : ۱۱ آذر ۱٣۹۲       

عنوان : موافق یا مخالف
بالاخره معلوم نیست جمهوری اسلامی می بایست فعالیت انرژی اتمی را شفاف کند یا همچنان پنهانکاری نماید؟؟اگر بهتر است فعالیتها شفاف باشد و دنیا بداند که جمهوری اسلامی دنبال بمب اتمی نیست و یا اگر هست محدود شود این کار خوب است یا نه؟؟؟اگر جواب هر دوسوال مثبت است چرا آنرا با قرارداد ترکمانچای مقایسه میکنید وهمانند رساییها و جناح تند روی حاکمیت موضع میگیرید؟؟ و اگر منفی است می بایست طرفدار لجاجت و اصرار در نگهداشت وضعیت قبلی باشید؟؟ شما طرفدار وضع قبلی هستید چون معتقدید با ادامه آن وضع دول غربی به سرکردگی آمریکا به ایران حمله میکند و پس از ویرانی بسیار وضعی همانند عراق,لیبی , افغانستان بوجود میاید و شما میتوانید پیروزمندانه به ایران برگردید و خرابیها را مشاهده کنید و بگویید حقتان بود!!! حالا بعد از آن هر اتفاقی بیفتد و دوباره غرب با امثال طالبان ایرانی به میز مذاکره برگردند و دوباره حکومت اسلامی از توع افغانستان و عراق تشکیل شود یانه مهم نیست!!واقعاًکه!!
۵۹۰۰٨ - تاریخ انتشار : ۱۱ آذر ۱٣۹۲       

عنوان : غلط
خط اول مقاله است:
در روز یکشنبه ۲۴ نوامبر "۲۰۲۳"
آیا این همه غلط در خور سایت شما هست؟
۵٨۹۶۵ - تاریخ انتشار : ٨ آذر ۱٣۹۲       

عنوان : رفرندم
به همین دلیل باید منتظر همکاری‌های این دول با رژیم باشیم و این برد برد برای حاکمیت در حال زوال ، برد باخت برای ملت است.

در نتیجه همکاری تنگ همه نیروهای دمکرات و ملی‌ در حرف و عمل لازم است .
۵٨۹۵٨ - تاریخ انتشار : ٨ آذر ۱٣۹۲       

عنوان : It is difficult to make predictions, especially about the future
ارزش یک قرارداد سیاسی کمتر از ارزش کاغذ و مرکبی ست که بر آن نوشته شده است؛ قرارداد عدم تجاوز بین هیتلر و استالین نمونه زنده ( و اکنون مرده ) آنست. سرنوشت قرارداد بستگی دارد به حوادث آینده و میزان قدرت و منافع طرفین. و در این باره طنز معروف It is difficult to make predictions, especially about the future. منسوب به Yogi Berra را بخاطر میآورد که پیشگویی بویژه در باره آینده مشکل است.

قرارداد اخیر بین جمهوری اسلامی و ۱+۵ مورد گفتگوی موافقین و مخالفین قرار گرفته و بنده شخصا صلاحیت علمی و دانش آنرا ندارم که در باره آن عقیده ای داشته باشم ولی بعنوان یک ناظر بیطرف میپرسم که اگر نویسنده در چنین موقعیتی قرار داشت چه قرار دادی را امضاء میفرمود؟ میدانم، میدانم که جمهوری اسلامی نباید با رفتار خود، خود را در چنین موقعیتی قرار میداد. ولی بفرض آیا اگر مانند لیبی و عراق همه آوانس ها را هم بدهیم باز تضمینی برای دوستی وجود دارد؟
۵٨۹۵۷ - تاریخ انتشار : ٨ آذر ۱٣۹۲