عنوان : منابع معدود و محدود آبی داخل کشور
‫آقای ایجادی عزیز‫، نوشتار شما که اهم تخطیات محیط زیستی را بر شمرده، میتواند به عنوان شاهد و یا تلنگری باشد،‫ به سیاستگذارانی که از حدود صد روز پیش، سکانهای امور اجرائی کشور را بر عهده گرفته اند.
کارشناسان محیط زیستی چون شما، که خارج از محیطهای تصمیم گیری و سیاستگذاری کنونی کشور قرار دارند، علاوه ‫بر به رشته تحریر در آوردن نوشتار هشدار دهنده، از نوع نوشتار خوب حاضر، وظیفه میهنی و انسانی اشان ایجاب میکند، که ‫در تماس با دیگر کارشناسان، کنار گود، برای رفع و جبران فجایع محیط زیستی جاری در کشور، به نوشتن طرح و برنامه هایی اجرایی ‫پرداخته، و با به بحث عمومی گذاشتن طرحهای مثبت خویش، طرحها را به خواست عمومی مردم ایران تبدیل نمایند.
‫
سالهاست منابع معدود و محدود آبی داخل کشور، بدون آنکه تفکری در باره «داشت» آنها صورت گرفته باشد، با شدتی غیر مسئولانه «برداشت» شده است. و بر این همه باید بر تغییرات کلی جَو کره زمین، که دست در دست بی مبالاتی سیاستگذاران ایرانی، بر وسعت خشکی ایران افزوده است، نیز اشاره کرد.
تا حدی که امروز سطح آبهای زیر زمینی در غالب نقاط ایران‫، از دسترس مغنیانی که ابزار کارشان یک تیشه چاه کنی است، بسیار دور شده است. با این توصیف با صرفه جویی در مصرف آب، تنها‫ میتوانیم سطح آبهای زیر زمینی را، در سطح فعلی نگاه داریم.
‫
‫به گمان من، ‫راه موثر، درمان بی آبی کشور، از مسیر تزریق آب میگذرد. کل حاشیه جنوبی کشور در ارتباط مستقیم با آبهای آزاد ‫قرار دارد، با نقشه هایی منطبق با شرایط محیطی، میتوان به حفر‫ آبراههای متعددی از خلیج فارس و نیز دریای عمان همت گماشت، که با گذر از مناطق خشک جنوبی ایران، به‫ دریاچه های حفر شده در مناطق میانی ایران، واریز شوند.
‫چنین تزریقاتی، در کنار صرفه جویی و استفاده بهینه از منابع آبی موجود، اسباب عقب نشینی خشکی و پیشروی سرسبزی کشور را در دهه های آینده به همراه آورده، و به همان میزان، بر میزان بارندگی باران و برف خواهد افزود.
۵٨۹۹۱ - تاریخ انتشار : ۱۰ آذر ۱٣۹۲