• باید می دیدید که پلیس چه تدارکی دیده بود برای اینکه خشمِ این زنان جوان از کنترل خارج نشود! این مناطق انفجاریِ‌ اعتصاب٬ عمدتاْ در جنوب ایتالیا بودند. در شهرهایی مثل پالرمو٬ ناپل٬ سیسیل و باری. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۲ آذر ۱٣۹۲ -  ٣ دسامبر ۲۰۱٣

«اعتصاب زنان» در روز ۲۵ نوامبر در ایتالیا با شعارِ: «بر علیه زن کُشی٬ تجاوز و خشونت جنسی؛ بر علیه سرکوب و استثمار مضاعفِ زنان “femicide, rape and sexual violence” against the “double oppression and double exploitation of women”»
با موفقیت و بسیار بالاتر از حدِ انتظار برگزار شد. بیانِ احساساتِ اکثر زنانی که در این اعتصاب شرکت کرده بودند٬ وقوع یک اعتصاب تاریخی را از این نوع و برای اولین بار در ایتالیا نشان می داد. در میان اخبار منتشر شده٬‌ زنان کارگر و زحمتکش در بیان احساسات خود از شرکت در این اعتصاب٬ با شوق و هیجانِ بسیاری حرف می زدند و دختران جوان با روحیه مبارزه جویانه بالای خود٬ این اعتصاب را تعریف می کردند.

جرقه زده شد
در کارخانه های تولیدی؛ کارگران و مهندسان٬‌ در سیستم حمل و نقل٬ بیمارستان ها و مدارس و دانشگاه ها٬ حتی پلیس های زن در برخی مناطق٬ از برگامو تا بولونیا و ... این جرقه زده شده و در حالِ شعله گرفتن بود. در برخی مشاغل٬ ‌تعداد زنان اعتصابی بیش از چند صد نفر تخمین زده شد! همینطور زنانی که به دلیل حساسیت شغلی یا محافظه کاری و ترس و ... به این اعتصاب نپیوستند٬‌ در محل کار خود بسیار قدرتمند ظاهر شده و تبلیغات فراوانی برای موفقیت اعتصابیون کردند؛ از جمع آوری کمک مالی گرفته تا خط و نشان کشیدن برای روسای مردشان! تا پخش فیلم هایی که با موبایل هایشان گرفته بودند و خبررسانی اینترنتی و ... و انواع حمایت هایی که از دست شان برمی آمد. در کنار این زنان که بنا به خصلت طبقاتی و محافظه کاری و ... به اعتصاب نیامدند٬‌ متاسفانه شاهد حضور کم تعدادِ زنان مهاجر و پناهنده نیز بودیم! بعد از جنایاتی که دولت های اروپایی و بویژه دولت ایتالیا در قبالِ مهاجران و مسافرانِ قاچاقی در دریا مرتکب شدند –بخصوص حوادثی مانند کشتی Lampedusa- و قربانیانِ دیپورت که عمدتا زنان و کودکان هستند٬‌ تبلیغات دولتی تاثیر خود را گذاشت و حضور آنها را در اعتصاب کمرنگ کرد. حداقل در شهرهایی با جمعیت بزرگی از مهاجران و پناهجویان٬ شاهد استقبالی ضعیف بودیم. تلاشِ ما نیز در میتینگ های دعوت به اعتصاب نتیجه چندانی نداشت و در یکی دو مورد نیز٬ رفقای زن و فمینیستِ ما در حین تبلیغ مورد تعرض و هدف دشنامِ و الفاظ رکیکِ مردان و بالتبع زنانِ مسلمان قرار گرفتند که از مسجد بازمی گشتند. ما با چنین مواردی هم روبرو شدیم اما باید می دیدید که چگونه شعله خشم زنان در سایر بخش ها زبانه می کشید.
در بخش خدمات عمومی بویژه حمل و نقل با مشکل دیگری روبرو بودیم که نقش قوی و پررنگ سندیکاها بود. برای بسیاری از میتینگ های تبلیغاتی با شانتاژ آنها روبرو شدیم. گاهی در دقایق پیش از برگزاری میتینگ٬ سالن تجمع را از ما گرفتند. گاهی برنامه دیگری را هم زمان تدارک دیده و ما را بیرون کردند. گاهی نیز ضد تبلیغ کردند و در نشریات و تراکت هایشان ما را عاملینِ جدایی میانِ کارگرانِ‌ زن و مرد٬ یا عامل تفرقه و جدایی میان کارگران و اتحادیه های رسمی کارگری و ... قلمداد کردند. اما ما چه در حیاط ادارات و فضای باز کارخانه ها و مراکز درمانی و ... در حد امکان اطلاع رسانی کردیم و جرقه ها را زدیم.

کارخانه ها
مشکل اصلی در کارخانه ها و مراکز تولیدی اتحادیه های کارگری و بویژه CGIL* بود. رویکردِ عمومی تمام آنها در مجموع بسیار مخرب بود. برخی از آنها با اعتصاب مخالفت بی چون و چرا کردند٬ برخی دیگر حمایت کردند ولی قاطعانه بیان کردند که شرکت و همراهی نمی کنند. برخی دیگر و آنهم به واسطه نیروی عظیم زنانی که عضو آنها هستند از اعتصاب پشتیبانی کرده ولی بازهم شرکت در اعتصاب را با عنوانِ انتخاب شده یعنی «اعتصابِ زنان» مجاز ندانستند!
اما در کارخانه های بزرگ٬‌ کارگران و اعضای برخی سندیکاها شجاعت به خرج داده و علیرغم اعلام رسمی سندیکاها مبنی بر عدم شرکت در اعتصابِ زنانه٬ دست از کار کشیده و به جمع اعتصابیون پیوستند. آنها شاهد این بودند که زنانِ فمینیست و کمونیستِ اعتصابی با جسارت مواضع سندیکاهای بزرگ کارگری ایتالیا را به سخره گرفته اند و اعمال پشت پرده آنها را افشا می کنند. در میتینگ های روز اعتصاب٬‌ برخی از فمینیست های انقلابی مانند فلاویا در ناپل٬‌ از خط سازش کارانه و ریاکارانه رهبران سندیکاهای ایتالیا و دبیرخانه ملی CGIL* و رهبرانِ‌ ضدزنِ آن پرده برداشت و تبانی سندیکا با دولت برای بهره کشیِ بیشتر از کارگرانِ زن و باج دهی به کارگرانِ مرد را افشا کرد. فلاویا کارگرانِ مردی که با سیاست های دولت و CGIL و رهبران آنها بسیج شده بودند را همدستِ سرمایه داران و خائن به منافع پرولتاریا معرفی کرد. حرف های او توسط زن کمونیستِ دیگری به جرقه ای تعبیر شد که باید حریق بیافریند و تکرار شود. این زنان در شرایطی چنین کاری را کردند و این حرف ها را زدند که پرچم مبارزه انفرادی و ایندیویجوال بالاست و برای نبریدن و نگسیختنِ‌ پیوندِ‌ میان کارگران و تشکلات رسمی شان یعنی اتحادیه ها٬ این موضع اتخاذ می شود که زنان سکوت کنند و«باید یا نباید» های قدرت دوگانه** را گردن نهند. یا اولویتِ مبارزه طبقاتی به جنسیتی را در جنبشِ اتحادیه ای و جنبشِ کارگری رعایت کنند و دَم نزنند.
اما این مبارزه؛ ضمنِ شجاعت٬ و جسارت زنان٬ چالش طلبی٬ جشنِ کارگرانِ‌ زن خشمگین و تمام زنانی ست که «اعتصابِ‌ زنان» را با دستان خویش بوجود آوردند و آن را از سطحِ‌ شعار به سطحِ واقعیت رساندند. البته هنوز هم در ابتدای راه هستند. برای زدنِ مُهرِ انقلاب پرولتری بر این مبارزات که اساسش بر ستمکش ترین و استثمارشده ترین کارگران –یعنی زنان- بنا شده٬ راه زیادی باقی است. رهاییِ تحت ستم ترین کارگران –یعنی زنان- مانند سایر کارگران نیست که بجز زنجیرهایش٬ چیزی برای از دست دادن ندارد٬ بلکه زنان دو برابر و هزار برابر زنجیر بر دست و پایشان دارند که باید همه را بگسلند.

دانشجویان و جوانان
نیروی عمده دیگر در اکثر شهرها٬‌ دختران دانشجو و جوان بودند. بطور واقعی‌ این بخش٬ مناطق انفجاریِ‌ اعتصابیون بودند. باید می دیدید که پلیس چه تدارکی دیده بود برای اینکه خشمِ این زنان جوان از کنترل خارج نشود! این مناطق انفجاریِ‌ اعتصاب٬ عمدتاْ در جنوب ایتالیا بودند. در شهرهایی مثل پالرمو٬ ناپل٬ سیسیل و باری. دختران جوان با شرکت در اعتصاب و راهپیمایی هایی که فراخوان داده شده بودند٬ نسیم تازه ای از زیبایی انقلابی و خواستِ‌ مبارزه و شورش را با خود آوردند. آنها با صدای بلند فریاد می زدند: «آنها ما را می کُشند٬ آینده ما را تباه و انکار می کنند٬ اما ما نمی ترسیم! ما می جنگیم! ما می خواهیم انقلاب کنیم و انقلابی بسازیم که آسمان و زمین را بهم بدوزد!» اسطوره ها و کلیشه های رایج درباره زنان را دور بریزید٬ باید آنها را می دیدید که دوباره و دوباره و چندباره فریادِ انقلاب سر می دادند که: «شما هرگز آن چیزی را که از ما می خواهید بدست نخواهید آورد!»

روشن کردنِ‌ حقیقت٬ نیروهای عظیم را آزاد می کند
ترکیب درهم تنیده و مخلوطِ طبقاتی و جنسیتی که اعتصاب زنان را شکل می داد یک اسلحه صحیح و درست است. تحلیلِ همه فعالین و نیروی کوچک آغازکننده این کار صحیح بود و بر واقعیات جامعه ایتالیا تکیه زده بود. ما به ارزش این اسلحه وقتی بیشتر آگاه شدیم که توان و قدرتِ آن را در پراتیک مشاهده کردیم. در تغییر. اسلحه ای که «خطر»ی جدی برای روسا و کارفرمایان٬ حکومت ها و دولت ها٬ و برای «مردان» است. برای همه این هایی که از زنان متنفرند! این ترکیب مبارزاتی٬ مخلوطی است که می تواند هر دشت و چمنزاری را به آتش بکشد. این اعتصاب با این ترکیبِ درهم تنیده٬ می تواند به مبارزه بر علیه زن کُشی femicides و تجاوز تبدیل شود و مبارزه با کلِ جنگِ طبقاتی – جنسیتی ای که در سیستم اجتماعی موجود با زنان می شود. و تایید دوباره این واقعیت است که شرایط زنان در هر جامعه ای٬ معیار و میزانِ‌ (آزادی) مدنیت و روابط انسانی در آن جامعه است. و اینکه مبارزه زنان٬ برای هر انقلاب اجتماعی ای که می خواهد بالایی ها را پایین بکشاند و نظم نوینی برپا سازد٬ یک مساله حیاتی و البته سخت است. سخت در باور و عمل به آن. همانطور که از تاریخ درس گرفته ایم؛ بر طبق تئوری و پراتیکِ «انقلاب در انقلاب» و خلقِ جهان و جامعه ای نوین٬ همه ی مناسباتِ زندگی باید آنقدر تغییر کند تا زمانیکه روابط زن و مرد تغییر کند. ...»
زنان اعتصابی ایتالیا در قطعنامه خود با جسارت تمام٬ ... مبارزه خود را هم پیوسته با مبارزاتِ خواهرانِ خود در خط مقدم جنگ خلق در هند و سایر عرصه های مبارزه زنانِ انقلابی در دنیا اعلام کردند. آنها آجرِ دیگری بر پُلِ همبستگیِ‌ اینترناسیونالیستیِ میانِ خود و زنان انقلابی هند و دیگر کشورها نهادند. پُلی که همه ما باید در ساختش تعجیل و مشارکت کنیم ...
پیش از قرائت قطعنامه توسط فعالین اعتصابی٬ درخواستی از جانب رفیق فلاویا مطرح شد با این مضمون که: این گزارش با مثال های بیشتر یا بصورت مختصر در وبسایت های سیاسی - خبری ِ مترقی و انقلابیِ کشورهای مختلف و به چندین زبان منتشر خواهد شد. بویژه در هند و کشورهایی که مساله زنان٬ امکانِ مبدل شدن به یک نیروی انفجاری را دارد٬ نیاز به کمک و یاری شما برای انتشار این گزارش داریم.

بخش های پایانی قطعنامه قرائت شده در شهر ناپل توسط فلاویا:
به تمام زنان کشته شده٬ مورد تجاوز و آزار قرار گرفته؛ همه ما یک پیکره ی زخم خورده ایم!
در این سیستم؛ عزاداری برای زنان کشته شده کافی نیست٬ شما بهای بیشتری خواهید پرداخت٬‌ شما همه چیزتان را خواهید پرداخت!
به کسانی که خواهان عوض شدن اوضاع هستند؛ بیکاری٬ فقر٬‌ هزینه های بالای زندگی را ببینید و توهم و تکیه به دولت ها را پایان دهید!
شاهد قرون وسطیِ مدرن هستیم٬ ستمگری مضاعف شده٬ اما زنان در مبارزه برای انقلاب می خروشند!
زنده باد اعتصابِ‌ زنان! زنده باد زنان انقلابی! زنده باد انقلاب!

۲۵ نوامبر ۲۰۱۳٬ جنبش فمینیست های پرولترِ انقلابی – ایتالیا
November ۲۵, ۲۰۱٣ Revolutionary Proletarian Feminist Movement – Italy

*The Italian General Confederation of Labour (CGIL) is a national trade union centre in Italy. It was formed by agreement between socialists, communists, and Christian democrats in the "Pact of Rome" of June ۱۹۴۴. But in ۱۹۵۰, socialists and Christian democrats split forming UIL and CISL, and since then the CGIL has been influenced by the Communist Party (PCI).
**قدرت دوگانه همان تزی است که سنگ بنای نیروهای کارگریست و طرفداران اتحادیه و سندیکا و ... چه چپ و چه رفرمیست و ... است. یعنی اهرم فشاری که می توان دولت ها را مجبور به رعایت حقوق کارگران کرد و ابزاری برای دفاع از دست آوردهای کارگران است.

گزارشِ ارسالی از ماسیمو٬‌ فعالِ CARC - ایتالیا