اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۱ آذر ۱٣۹۲ -  ۱۲ دسامبر ۲۰۱٣

اعلامیه کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
بمناسبت سالگرد جنبش ٢۱ آذر و تشکیل جمهوری خودمختار آذربایجان


بی تردید جنبش ملی- دموکراتیک آذربایجان درسال۱۳٢٤ یکی از درخشان ترین حرکت های اجتماعی در صد سال اخیرایران است که با تشکیل یک دولت متکی بر توده های مردم ، در دوره کوتاه یکساله خود دستاوردهای بزرگی از خود به یادگار گذاشت. سرکوب خونین این جنبش توسط قدرت مرکزی در آذر ۱۳۲۵ و قتلعام نزدیک به بیست هزار ساکنین این منطقه نتوانسته است آثار مترقی این جنبش را از بین ببرد.
دشمنان دموکراسی و آزادی در دوران محمد رضا پهلوی و درجمهوری اسلامی وهمچنین ناسیونالیست های افراطی وشوونیست ها ، پیوسته با جعل تاریخ و واقعیت های انکار ناپذیر ، عرق ریزان سعی کرده اند وهنوز هم سعی میکنند تشکیل فرقه دموکرات آذربایجان وحکومت ملی آذربایجان را به پای شوروی ها بنویسند. در حالیکه کنسول آمریکا در تبریزکه کوچکترین همدلی با حکومت ملی آذربایجان نداشت اعتراف میکند که جنبش ٢۱ آذر از حمایت وسیع مردمی برخوردار است. کنسول انگلیس در تبریز می نویسد : " نمیتوان انکار کرد که در بین کارگران ودهقانان این استان(آذربایجان) احساسی وجود دارد که من آنرا خشم طبیعی نسبت به بی لیاقتی وفساد حکومت ایران قلمداد کرده ام وباز نمیتوان انکار کرد که بدبختی ها و بی عدالتی هایی وجود دارد که اگر در هر کشوری بود به شورشی خود انگیخته منجرمیشد. نمی توانم باور کنم که این نهضت کاملا کار روسها باشد. بلکه به نظر میرسد که آنها از یک وضعیت انقلابی واقعی بهره برداری میکنند. "
بی لیاقتی و فساد حکومت و بی عدالتی های گسترده از یک طرف وتحقیر زبان آذربایجانی وتبعیض های ملی از طرف دیگر ، مردم آذربایجان را به قیام علیه ظلم وستم واداشت که به تشکیل فرقه دموکرات آذربایجان وتاسیس جمهوری خودمختار آذربایجان انجامید. پیشه وری رهبر جنبش ٢۱ آذر خطاب به شوونیستهای فارس که میخواستند زبان آذربایجانی را ازبین ببرند تاکید داشت که آذربایجان هرگز بر سر مسئله سرنوشت ساز زبان آذری سازش نخواهد کرد. پیشه وری همچنین خطاب به آنهایی که ترکی را یک زبان خارجی تحمیل شده توسط « مغول های مهاجم وحشی» به آذربایجان میدانستند ، نوشت: " ما زبان مادری خود را با شیر وهوای روح بخش میهنمان فرا گرفته ایم. آنهایی که به زبان ما توهین میکنند ومدعی هستند که این زبان برما تحمیل شده است، دشمنان قسم خورده ما هستند. درسده های گذشته، بیشتر دشمنان حق تعیین سرنوشت ملی مردم آذربایجان کوشیده اند تا زبان زیبای مارا خفه وخاموش سازند. خوشبختانه همه آنها شکست خورده وزبان ما زنده مانده است. "
حکومت خودمختار آذربایجان با وجود موانع ومشکلات اساسی در مقابل خود در طی یکسال اصلاحات اجتماعی گسترده ای انجام داد. آموزش به زبان مادری و حق رای زنان امکان رشد جهشی منطقه و شکوفایی استعدادها و ابتکارات محلی و شرکت هرچه وسیعتر نیروهای جامعه را فراهم آورد. زن و مرد، ارمنی و مسلمان، با دین و بی دین برای ساختن جامعه به حرکت درآمدند. لغو مناسبات ارباب – رعیتی و اجرای اصلاحات ارضی در آذربایجان برای اولین بار در حکومت ملی آذربایجان صورت گرفت. وجود دو زن در میان ١٢ تن تدوین کنندگان قانون اساسی و شرکت فعال زنان در کمیته های محلی، نتیجه دیدگاه مترقی جنبش ملی آذربایجان بویژه رهبر فکری آن جعفر پیشه وری به چگونگی پیشرفت یک جامعه بود. تشکیل دانشگاه تبریزو کشیدن جاده های آسفالت و دهها اقدامات اصلاح گرایانه وعمرانی دیگر، درعرض یکسال در آذربایجان به وقوع پیوست. حتی مخالفان حکومت ملی اعتراف میکنند که خدمات وکارهای حکومت خودمختار در طی یکسال، بیشتر از دوران بیست ساله رضا شاه بوده است.
ارتش رژیم ارتجاعی محمد رضا شاه با حمایت دولت های امریکا وانگلیس و فئودالهای منطقه ۱۹ آذر ۱۳٢۵ به آذربایجان لشکر کشیدند و٢۱ آذر، درست یکسال پس از تاسیس حکومت ملی، وارد تبریز شدند وکشتارواعدام فعالان فرقه و حکومت خودمختارآذربایجان را آغازکردند. هزاران نفر به اتحاد شوروی پناهنده شدند ویا آذربایجان را ترک کردند وبه شهرهای دور دست کشور مهاجرت کردند.لیکن ایده های عدالت جویانه وبرابری طلبانه در آذربایجان خاموش نشد واصلاحات اجتماعی واقدامات عمرانی هرگز از حافظه تاریخی مردم آذربایجان پاک نشده است .
این تجربه بخوبی نشان می دهد که نقش آموزش به زبان مادری، تکیه بر نیروی برابر زن و مرد درجامعه و تلاش برای برقراری عدالت اجتماعی اجزای تفکیک ناپذیر برای شکوفایی یک جامعه است که تنها با تکیه بر نیروی مردمی امکانپذیرمی شود.
در سالگرد جنبش ٢۱ آذر، سازمان ما ضمن گرامیداشت آن معتقد است:   سیاست بغایت ارتجاعی رژیم اسلامی در رابطه با ملیتهای ساکن ایران و تضعیف هویت ملی آنها آمیزه ای از ستمهای مذهبی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. سیاست تبعیض و تحقیر و سرکوب، سیاست اصلی این رژیم شوونیست در مقابل خلقهای ساکن ایران است. دستگیری فعالین فرهنگی و سیاسی و اعدام و بدار آویختن زندانیان سیاسی خلقها که با شدت ادامه دارد کل کشور ایران را به تباهی سوق می دهد.
    روشن است هرگونه تلاش سیاسی برای استقرار دموکراسی در ایران، بدون توجه به حل مساله ملی بی نتیجه است. حل مساله ملی به سیاستهای شفاف و مشخص، تلاشهای جسورانه و کارزارهای سیاسی و فرهنگی گسترده نیاز دارد. از اینرو تاکید بر حق تعیین سرنوشت ملل تا سر حد جدائی، یکی از لوازم حیاتی دمکراسی ، آزادی و برابری در یک کشور چند ملیتی است. اتحاد داوطلبانه ملیتهای ساکن در ایران و برابری کامل حقوق آنها در صورتی ممکن است که آنان بتوانند در باره سرنوشت خود از جمله حق جدائی تصمیم بگیرند. دفاع ا ز سیستم فدرالی متناسب با ساختار چند ملیتی ایران که بتواند برابری ملی ، حق شهروندی برابر و آزادی بی قید و شرط شهروندان را تضمین کند و همبستگی ملیتهای ساکن در ایران را با پذیرش اختلافهای فرهنگی و زبانی و مذهبی و ... ممکن سازد، میتواند آینده ای شایسته برای مردم ما به ارمغان آورد و راه را برای سازمان دادن جنبش بزرگ همبستگی نیروی کار و زحمت ، نیروی آزادی و برابری در سراسر ایران هموار کند.

گرامی باد یاد هزاران جانباخته جنبش ملی آذربایجان
زنده باد حق تعیین سرنوشت ملل
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)
۲٠ آذر ١۳۹۲ - ۱۱ دسامبر ٢٠۱۳