• خوشبختانه چون فاصله اعلام اعتصاب و انجام ان دو روز بیشتر نبود به همین دلیل اعتصاب قبل از اینکه مورد سرکوب کامل واقع شود، شکل گرفت ، طبق دیده ها و شنیده های مردم و رانندگان شرکت واحد، سیل برزگی از مردم در خیابان ها سرگردان بودند و اعضای فعال سندیکا از سوی سردار طلائی و دیگر عوامل اطلاعاتی مورد تهدید قرار می گرفتند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۵ دی ۱٣۹۲ -  ۲۶ دسامبر ۲۰۱٣

هنوز ساعاتی از چهارم دی ماه ۱٣٨۴ نگذشته بود، ساعت ٣۰/۲ بامداد بود که تعدادی از اعضای هیئت مدیره سندیکا و فعالین سندیکائی در منزل یکی از همکاران در جنوب شهر دور هم جمع شده بودند، تا تدارکات اولین اعتصاب رانندگان و کارگران شرکت واحد را سازماندهی کنند.
دو روز بود که من و دوستان باقی مانده از هیئت مدیره و اعضای فعال سندیکا که هنوز دستگیر نشده بودیم بطور مخفی اعلامیه های سندیکا را با تیتر اعتصاب، در مناطق و ترمینال های شهر تهران پخش می کردیم این اعتصاب سازماندهی شده و تشکیلاتی از چند نظر برای ما مهم بود، هم اینکه اولین اعتراض و اعتصاب کارگری به این گستردگی بود و هم به جهت خواسته هایش که مهمترین ان
۱- برسمیت شناختن سندیکا ها و تشکل های مستقل کارگری
۲-برسمیت شناختن حق اعتصاب و اعتراض
٣- ازادی اعضای دستگیر شده سندیکا توسط مامورین وزارت اطلاعات
۴- رسیدگی به شرایط بد معیشتی رانندگان و کارگران شرکت واحد و ...
به همین دلایل برای حاکمیت هم بسیار مهم بود که مانع از شکل گیری این اعتصاب بشوند، زیرا در سه دهه گذشته این اولین اعتصاب سازماندهی شده در تشکلی مستقل از دولت و حاکمیت در جامعه کارگری محسوب می شد و عوامل اطلاعاتی و امنیتی از تمام امکانات خود برای سرکوب این اعتصاب بهره گرفتند و نگران بودند که با توجه به شرایط بد زندگی کارگران ، پیروزی رانندگان و کارگران سند یکای شرکت واحد می تواند تاثیر گذار در دیگر بخش های جامعه کارگری شود. خوشبختانه چون فاصله اعلام اعتصاب و انجام ان دو روز بیشتر نبود به همین دلیل اعتصاب قبل از اینکه مورد سرکوب کامل واقع شود، شکل گرفت ، طبق دیده ها و شنیده های مردم و رانندگان شرکت واحد، سیل برزگی از مردم در خیابان ها سرگردان بودند و هیچ امکانات جهت رفت و امد نبود و مرتب اعضای فعال و بعضی از اعضای هیئت مدیره سندیکا که تا تحقق خواسته ها و مطالبات رانندگان و کارگران نباید اعتصاب را پایان می داند از سوی سردار طلائی و دیگر عوامل اطلاعاتی مورد تهدید قرار می گرفتند و به انها می گفتند اگر مردم شورش کنند و بانک ها و مراکز دولتی را به اتش بکشند همه شما را اعدام می کنیم، انقدر فشارها و تهدید ها و سرکوب ها زیاد بود که اعضای سندیکا تصمیم گرفتند که با جمعی از رانندگان اعتصابی به منطقه شش واقع در جنت اباد بروند و بخش دیگری از رانندگان هم بخاطر اینکه فشارهای امنیتی کمتر شود به جابجائی مردم در سطح شهرپرداختند، هر چند که من و دیگر اعضای هیئت مدیره که قبلا دستگیر نشده بودیم و سازماندهی اعتصاب را در منطقه یک و دو که از مهمترین مناطق اتوبوسرانی بشمار می امد بعهده داشیم در بین راه ساعت ٣۰/۴بامداد روز چهارم دی ماه به قصد رفتن به مناطق اتوبوسرانی ،توسط مامورین وزارت اطلاعات دستگیر شدیم و مستقیم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدیم، اما این بازداشت نمایندگان اعتصابیون نتوانست جلوی اعتصاب رانندگان را بگیرد و تا عصر بخش بزرگی از رانندگان حاضر به کار کردن نشدند و به جمع متحصنین در جنت اباد پیوستند که این جمعیت در منطقه ۶ مرتب در حال افزایش بود و مامورین یگان ویژه بطور کامل منطقه را در محاصره خود داشتند و منتظر دستور مافوق بودند، که بعد ها گفتند اگر تجمع را پایان نمی دادید با سرکوب شدید مواجه می شدید، در حالی که باران شدید می بارید، رانندگان به تحصن خود ادامه می دادند و خواستار رسیدگی به خواسته هایشان بودند، عوامل اطلاعاتی که دیند رانندگان با فشار و تهدید حاضر به عقب نشینی نیستند از قالیباف به عنوان شهردار تام اختیار استفاده کردند و ساعت ده شب قالیباف را راهی جمع اعتصابیون کردند و قالیباف در جمع رانندگان گفت که من با اختیار تام امده ام و به مشکلات شما شخصا رسیدگی می کنم و قول ازادی همه اعضای زندانی سندیکای شرکت واحد را داد، از طرفی هم تعداد یگان های ضد شورش را افزایش دادند در ان زمان ابراهیم مددی نایب رئیس سندیکا و چند تن از اعضای سندیکا که با فشار اعتصابیون از زندان ازاد شده بودند به جمع رانندگان پیوستند و مددی نگران درگیری بین کارگران و ضد شورش بود و می خواست که با کمترین هزینه کارگران به خواسته هایشان برسند هر چند که تعدادی از رانندگان می خواستند تا اخر بایستند اما با مشورت دیگر اعضای حاضر در بین رانندگان به این نتیجه رسیدند که به تحصن و اعتصاب پایان دهند و مهلتی برای تحقق مطالبات به قالیباف بدهند هر چند در اطلاعیه سندیکا قرار بود یا وزیر کار و یا رئیس جمهور باید می امد و توضیح به کارگران می داد اما رانندگان به قالیباف اکتفا کردند و تهدید کردند اگر به خواست هایشان در کوتاه مدت رسیدگی نشوند اعتصاب دوم شکل خواهد گرفت.
بعد از ده روز من و دیگر اعضای زندانی سندیکا از بند ۲۰۹ ازاد شدیم اما بی توجهی به مطالبات رانندگان و کارگران باعث شکل گیری اعتصاب دوم سندیکای کارگران در ٨ بهمن ۱٣٨۴ شد . این اعتراضا ت سندیکای شرکت تا به امروز همچنان اد امه دارد و فشار های بازدارنده عوامل امنیتی برای ایجاد تشکیل تشکل های مستقل کارگری ادامه دارد و امروز تشکل های دیگری همچون نیشکر هفت تپه و اتحادیه ازاد کارگران و .... به جمع تشکل خواهان مستقل کارگری پیوستند به امید ازادی تمامی زندانیان کارگری در بند که بخاطر حق تشکل خواهی مستقل کارگری در زندان هستند. و یاد تمام دوستان و کارگرانی که تا به امروز ما را یاری داده اند گرامی باد.

داوود رضوی از فعالین سندیکائی شر کت واحد